Zilli || Chaelisa

13-HALA GÜZELSİN ROSE..

Neden satır arası yorum yapmıyorsunuz ki? Ben yorum gelince mutlu oluyorum arkadaşlar. Yorum yapın plis.
BİR DE MEDYADAKİ ŞARKIYI DİNLEYİN.

"Efendim stajyerler geldi, sizi bekliyorlar."

Efendim...
Bu kelimeyi duymaya pek alışık değildim.Çok sevdiğim de söylenemezdi zaten.Ama babam kadar sevdiğim bir insan bana,kimseyle yakın olmamamı ve mesafelerimi korumam gerektiğini söylemişti Buralara beni getiren insan.
Hayatımı borçlu olduğum insan...

"Tamam, geliyorum."

Sahibi olduğum şirkete,aralarından bir tanesini bizimle çalışması için seçeceğimiz stajyerler gelmişti.

Bana kalsa hepsine iş imkanı verirdim.Ama öğrendiğim kadarıyla burda bu işler böyle yürümüyordu.

Ceketimin düğmelerini ilikleyip asistanımın çıktığı kapıdan çıkmıştım.

"Efendim, bu arkadaşlar yeni stajyerlerimiz.Arkadaşlar patronumuz Lalisa Manoban."

Kafalarını eğip beni selamlamışlardı.

"Geç kaldım!Geç kaldım değil mi?Lanet olsun geç kaldım.Ne oldu?Patron ile tanıştınız mı?"

Sensörlü kapıdan üzerimize doğru gelen Kadın nefes nefese bir şeyler söylüyordu diğerlerine bakarak.Beni görmemişti.İki elini dizlerinin üzerine koymuş,zorlukla nefes almaya çalışıyordu

Asistanımın öksürmesiyle bize doğru dönmüş ve şaşkın bir şekilde kafasını önüne eğmişti.

"Özür dilerim efendim.Geç kaldım ama yolda kaza olmustu.Yemin ederim koşarak geldim geç kalmamak için."

"Yerine geç.Yeni tanışıyoruz biz de."

Merry beni her zaman kurtarıyordu böyle şeylerden.İnsanları terslemeyi sevmiyordum.
O insanlar gibi olmak istemiyordum Bilirsiniz işte,o insanlar.

Bir anda kafasını kaldırdığında ne olduğunu anlayamamıştım, göz göze gelmiştik, tatlı pembe saçları olan kadınla.
Kalbim, aklım...Nefes alamıyordum
Ağlamak istiyordum..

'Rose.' dedim içimden Oda gözlerini sonuna kadar açmış bana bakıyordu. "Güzel Rose."

"Ne bekliyorsun?"

"Şey..."

Sesi kısık çıkmıştı.Ortamdaki hava aniden buz gibi olmuştu.
Düşecek gibi yürüyordu.
Diğer stajyerlerin yanına sıraya girdiğinde sadece yere bakıyordu,boş bir şekilde.

Ben ise her zamanki gibi gözlerimi ondan alamıyordum.

Stajyerler teker teker kendilerini tanıtmaya başlamıştı.
Duymuyordum bile.

Nefesimi tutmuş bekliyordum Yüzmeyi bildiğim halde yüzemediğim bir denizdeydim.Beni dibe çekiyordu.

Sıra ona gelmişti.

"Park chaeyoung...26 yaşındayım.Güzel Sanatlar Fakültesi,Resim bölümü mezunuyum.Deneyimim yok."

'İsmim park chaeyoung .Yirmi iki yaşındayım.Bu sokakta arkadaşım ile kalıyorum.Biz zararsızız.Sana zarar vermeyiz'

Sonlara doğru çatlayan sesini duyduğumda ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.Kaderin bizi bir gün , bir şekilde karşılaştıracağını biliyordum.Ama bu şekilde olacağı aklımın ucundan dahi geçmemişti.

Dört yıl olmuştu,koskoca dört yıl.. Güzel yüzünü görmediğim, sarılamadığım,
dizinde son bir kez uyuyamadan ayrıldığım,
beni bıraktığından beri geçen zaman dört yıl.