SEV BENİ

17. BÖLÜM

 Bu bölüme 15 vote  ve 15 yorum istiyorum. İlginiz yine azaldı üzüyorsunuz benii.

Gözlerimi araladığımda ne olduğunu anlayamadım. Hafızam biraz yerine geldiğinde refleks olarak ellerimi karnıma götürdüm ellerime baktığmda kan içinde kalmıştı. 

 Nasıl bir belaya bulaştım? Alexander'ı hiç bırakmasaydım.. Ben onun sorumluluğu altındayken nasıl beni aramazdı? Şimdi başka kadınları altında inletirken beni umursamazki çünkü ben onun için zavalllıydım.

Peki ya Jensen? Beni o kulübe de bulamayınca hayatına hiçbir şey olmamış gibi devam mı etmişti. Bu kadar acımasız olamazdı ya. Benimle arkadaşlık kurmaya kalkmıştı bunu yapmış olamaz. Yada bir çıkar için öyle davaranmıştı.

Kafam çok karışık ve canm çok yanıyor. Lanet olsun...

Biraz gücümü toparlayı kapını yanına yaklaştım. Ellerimi yumruk yapıp kapıya bir alacaklı gibi vurmaya başladım.

-Aç kapıyı piç kurusu. Senden nefret ediyorum. 

 Ses gelmeyince daha da yumruklamaya başladım.

 Ayak sesleri duyduğumda bağırmaya başladım. Kapıyı açmalarını söylüyordum.

 Kapı açıldığında içeriye yapılı bir adam girdi. Yumruk attığında geriye sendeleyip yere düştüm. 

Dudağımın kenarı kanıyordu silerken histerik bir kahakaha attım.

-Ne o patronunuz korkyuda mı gelmiyor? Ta<bi beceremedi bana bunları yapıyor değil mi?

-Kapa çeneni fahişe.

-Hop adamım dur orda senin altına aldığın fahişelerden değilim ben. Git bana patronnun olacak piç kurusunu çağır tamam mı? 

Bir laf etmeden kapıyı tekrar suratıma kapattı.Burdan nasıl kurtulacaktım en ufak bir fikrim bile yoktu.

Belki de kurtulamıycaktım. Tişörtümü kaldırıp karnmdaki yarığa baktığımda çok kanıyordu. Durdurabileceğimi sanmıyordum. 

Şu lanet olasıca oda da bir cam bile yoktu.

 Kilit sesi duyduğumda odaya biri girdiğini farkettim.

Kapıya dikkatlice baktığımda 2 kalıplı adam ve Daniel içeriye giriyordu.

Kahkaha atmaya başladığımda tek kaşını kaldırarak bana baktı.

-Ne o ? Benden korkup göt sivilcelerinle mi geliyorsun?

-Senin benden korkman gerekir benim değil!

Sesi çok ciddiydi. Bir yana haklıydı ama ben korkmak istemiyordum en azından ona  belli edemezdim.

-Ne istiyorsun benden?

Başını yana yatırıp dudağını büzdü.

-Aslında altımda inlesen feana olmaz ama vazgeçtim canını acıtmak daha iyi olacak.

-Ne komik senden korkmuyorum!

Diye tısladım. Benden korkmasını beklemiyordum. Burada onun elindeydim ne yapacağımı bilmiyordum tek şansım bir şeyler itiraf etmek olabilirdi.

Hızlıca yanıma gelip saçlarımı kavradı.

Geri doğru iterken yüzümü sertçe duvara yapıştırarak kulağıma eğildi.

-Korkup korkmadığını anlayacağız.

Bu sefer gerçekten ürkmüştüm.

Kpıdan çıkıp gittiklerinde yine kilitlemişlerdi.

******************

Günlerdr buradayımve uyumuyorum, gece ve gündüzü karıştırmıştım.  Ne kadar süre buradayım. O lanet olasıcalar beni bulamadı mı hala?

 Hah umurlarında bile değildim. Neyiydim ki zaten.

 Ailesi evleneceğiimizi biliyordu o aramasa da onlar aratmamış mıydı?

 Nefes alacak gücüm yoktu, yemek verdiklerinde bile yemiyordum. Uyutucu bir şey katmış olabilirlerdi.

 Kapı açılınca. Bakışlarımı kapıya doğru tuttum. İçeri bir kalıplı adam girmişti yine yemek veriyordu. Fırsattan istifade tableti alıp kafasına sertçe geçirdim sonra tüm gücümle koşmaya başladım. Dış kapıya geldiğimde özgür olduğumu hissettim. Bu hissin verdiği huzurla derin bir nefes aldım.

 Fakat bu mutluluğum uzun sürmedi Daniel karşımda histerik bir gülüş sunuyordu bana. 

Anladım ki şimdi bitmiştim! Kaçıcak bir delik yoktu. Ölümüm bu adamın elinden olacaktı. Arkadan adamların geldiğini farkettiğimde kımıldamadım bir sürü adam vardı ve beni kolaylıkla yakalarlardı.

 İki adam kollarımı tutup beni bu pisliğin insanları kestiği benimde daha önce karnımın kesildiği odaya getirdiler. Kokusu iğrençti. Ne kadar süre burada bu işi yapıyorlardı. 1 yıl , 2 mi? Belki de daha fazla bilemiyorum. Ama kurumuş kanın kokusu iğrençti.

 Sedyeye geri yatırdıklarında ellerim ve kollarımdan sıkıca bağlandım. 

 Son nefesimdi...