Peri Masalı

3

Eve vadığımda abim endişeyle bir ileri , bir geri yürüyordu geldiğimi görünce birden rahatlayıp  "çok merak ettim , gece nerdeydin ?" diyor . "uzun hikaye" deyip geçistiriyorum , bu konuda konuşmak istemiyordum "sonra anlatırım" deyip ona sarılıyorum ," peki, öyle olsun ama kolay kolay kurtulamazsın dün gece nerde olduğunu anlatacaksın "  deyip , beni sımsıkı sarıyor , kendımı  güvende hissediyorum . Sonra ikimizde birşey söylemeden sessize oturuyoruz ikimizde konuşamayacak kadar uzgunduk .. başımı omzuna koyuyorum ve gözlerim daha fazla dayanamayıp kapanıyor.

sabah uyandığımda kendımı yatağımda buluyorum . Her yerim ağrıyor. Sırtım , bacaklarım...

Birden aklıma mektup geliyor , cebıme koymuştum , bakıyorum ama yok birden panikliyorum. Amcamın odasında düşürmüş olabilceğim aklıma geliyor . Telaşla amcamın odasına doğru koşuyorum , heryere bakıyorum ama yok , yok , yok...

"Kahretsin" başımda zaten birsürü dert vardı ve şimdide mektubu kaybetmiştim.Aman ne güzel !  Nereye koymuş olabilirim diye düşünürken koşarken düşürmüş olabileceğim geliyor aklıma , söylenerek fırlıyorum. çıkarken abime çarpıyorum gülümseyerek " hayırdır cands , yine neden kızıyorsun kendine ? "  onu yanağından  öpüp "Acelem var gelince anlatırım " deyip koşmaya devam ediyorum.

Dün gittiğim yerlerden geçiyorum ,ama sankı kaybolusum gıbıyım , heryer bırbırının aynısı gıbı gelıyor, eğilip her yerde mektubu arıyorum , artık umudum yoktu , kaybetmiştim mektubu, hiçbirşeye sahıp cıkamıyorum. Kendı kendime kızıp kalkarken bırden kafamı kaldırmamla o pisliği gormem bir oluyor .sinirlenıyorum , benı takıpmı edıyordu bu  " senin burda ne ..." diye kızmaya başlarken birden cebinden birşey çıkarıp elinde sallamaya başladı ama bu benım mektubumdu . " Bunu mu arıyorsun küçük kız ?" dedi."Evet" deyip mektubu almak ıcın elımı uzattım ama o pis sırıtışıyla mektubu yukarı kaldırdı . Alamıyordum boyu cok uzundu , yetısmeye calısırken ayagım takıldı tam düşecekken Oliver beni belimden yakaladı . Aramızdaki mesafe yok denecek kadar azdı , nefesini hissedebiliyordum.Dudakları dudaklarıma değmek üzereydı, sersemlemiştım.. Yakından daha da yakısıklıydı yuzu sanki kalemle çizilmiş gibiydi.Gözleri daha önce hiç görmediğim bir renkteydı, bal rengi gibi..

sonra birden geri çekilip ukalaca "Dikkatlı ol küçük kız "dedi. Kendımı toparlayıp ,ellerimi belime koydum ve sinirle "Artık mektubu alabılır mıyım ? " dedim. Mektubu uzatıp "Tabi " dedi tam mektubu alıcekken bırakmadı ve sırıtıp ukalaca konuşmaya devam ettı " burası küçük bir kız için güvenli değil , her zaman seni kurtaracak bırıyle karsılasmayabılırsın bir daha ormanın bu kadar derınlerıne gelme , senin için sonu iyi bitmeyebilir " dedi ve göz kırptı. Sinirle mektubu elinden almaya çalıstım ama sımsıkı tutmuştu bırakmıyordu " Merak etme , burda olmasanda başımın çaresıne bakabilirim " dedim ." Belli" dedi ,sonra ufak bır kahkaha atıp  "acaba ben dün burda olmasaydım ne olurdu , kurtlara mı , yoksa ayılara mı yem olurdun ? " . Birden urktum ama bellı etmemeye calısırak "ha-ha-ha çok komik !! " deyip , elindeki mektubu çekip hızlı bır şekilde ordan uzaklaşmaya başladım .

Eve vardığımda abime bakınıyordum , ama bulamadım .İster istemez aklıma kötü şeyler gelmeye başlıyordu , onun öz kardeşi olmadığımı öğrendiğini ve benı terk ettiği gibi düşünceler geçiyor kafamdan , telaşlanıyorum.

Sonra aynanın onunde kı notu görüyorum;

"Yürüyüşe çıkıyorum , 2-3 saate gelirim beni merak etme.Seni seviyorum..

Chris"

Birden rahatlıyorum , sonra kendime kızıyorum , Chris'in böyle birşey yapabilceğini nasıl düşünürdüm ki , gerçekten abim olmadıgını ogrensemde ona olan sevgim değişmemişti hala canımdan çok seviyordum , eminim o da bunları öğrendiğinde bana olan hisleri değişmeyecekti.

Çok yorulmuştum ve aklımda binlerce soru vardı . Odama cıkıp kendımı yatagın üstüne attım , sonra cebimden mektubu çıkardım. Bir süre sadece izledim açmaya cesaretim yoktu. Kafamı toparlayıp açtım ve derin bir nefes alıp okumaya başladım...