Peri Masalı

9

"Tamam bu böyle olmayacak bir plan yapmalıyız " diyor Ale ve ilk defa bende ona katılıyorum "Biliyorsun perilerin sahip olduğu bir sürü güç var , bunları öğrenmeye ilk kolay olanlardan başlamalısın , dersleri hergün yapıyoruz ama hep farklı şeyler denediğimiz için pek gelişme gösteremiyoruz" deyip "Bir defterle birkaç kalem getirebilirmisin " diyor odama gidip daha once hiç kullanmadığım not defterimi , siyah tükemez kalemimi ve birkaç renkli kalemi alıp yanlarına gidiyorum.Defterin ilk sayfasını açıp enine günlerı yazıyor , boyunada saatlerı ve bır tablo oluşturuyor. " Bu senin çalışma programın olacak , sabah 8 da kalkacaksın .." sözünü kesip "NE !?! 8 mi ? Hayatta olmaz , uyanamam ki " Ale sözüne devam edip "Uyanacaksın , prenses çünkü bu şekilde gelişme kaydetemiyoruz , herneyse 8 de kalkacaksın ve kahvaltını etmeden önce 1 saat ormanda koşucaksın , bu ne alaka deme koşmak sana iyi gelicek zihnini boşaltmana yardımcı olucak , bu yollardan bizde geçtik , senin için hızlı bır program yapalım dedik ama bu dahada yavaşlamamıza sebep oldu " dedi bayan çok bilmiş Dean'e yavru kopek bakışı atıp gözlerimle lütfen beni kurtar dercesine baktım ama o zihnimin içine "üzgünüm ama bu sefer haklı , güçlerini geliştirmeliyiz " diyor , evet zihnime konuşuyor , şaşırıyorum ve bunu fark ediyor ve kafamın ıcınde konuşmaya devam ediyor "ağzını kapa istersen , boyle seyler yapabılmek istiyorsan ,kendini geliştirmeli Ale'nin programına uymalısın " diyor sonra bana göz kırpıyor.Böyle bir yetenek olduğundan bile haberım yoktu.Bende yapmak istiyordum , biran önce , çok havalı birşey olmalıydı. "Uff tamam peki " deyip kaderime razı oluyorum.Sonra aklıma geliyor hazır herkes burdayken onlara Deborah'a anlatıp anlatmayacağımı sormayı düşünüyorum ama söze nasıl başlıycağımı kestiremiyorum."Ben aslında bişey sorucaktım." "Iııı , şey , nasıl desem .." "Çıkar ağzındaki baklayı Cands " diyor Dean ."Ah tamam , şey , hani bir arkadaşım var tanışmıştın Deborah " deyip kafamda söyliyceklerimi birleştirmeye çalışıyorum "Ben ona çok güveniyorum , kardeşim gibi ve ondan birşeyler saklamak istemiyorum , sakıncası yoksa ..?" sözlerimi bitiremeden "Hayatta olmaz , bir kişiye daha anlatmazsın zaten Chris biliyor ve bu hiç güvenli değil" bu sözleri üzerine sinirleniyorum Chris evde yoktu ama bu sözleri duysa çok kırılırsa Ale'nin ukala tavırlarına hep iyi yaklaşmıştı sinirime hakim olamıyordum artık ona tahammül ettiğim yeterdi çizgiyi aşmıştı abimle ilgili böyle konuşamazdı ona güvenmiycektim de kime güvenicektim !?! "TABİKİ BİLECEK ALESSANDRA O BENİM ABİM !! ,Biliyor musun ? Bıktım bu ukala tavırlarından , küçükdağları ben yarattım havalarından , kendini beğenmiş " dedim bunca zamandır içimde tutmuştum ve şimdi patlıyordum Dean araya girmeye kalkıştı ama Ale'yle ikimiz aynı anda "Sen karışma ,Dean " diye bağırınca geri çekilmek zorunda kaldı " Asıl sen biliyor musun ? Dünya senin etrafında dönmüyor küçük hanım , buraya tüm işlerimizi , ailemizi , arkadaşlarımızı bırakıp geldik ? Ne için bir hiç için mi ?Biz burda kendimizi yırtalım birşeyler öğretmek için prensesimiz hiç uğraşmasın nede olsa prenses etrafındakiler onun için yapar herşeyi ,Artık küçük bir kız değilsin biraz büyü Candice " sözleri kafamda yankılanıyordu, bana prenses demişti ? bana ? prenses ? Beni şımartacak bir ailem bile yoktu sırf Chris vardı ve Çabalamıyorsun da ne demek !?! Küçük yaşınden berı çalıştığı için ona herşey kolay geliyordu ? Zaten öğrendiklerimi yenı yenı hazmediyordum , elimden gelenide yapıyordum !! o an ona yumruk atmayı istedim , o kadar istedim ki daha önce hayatımda hiçbirşeyi bu kadar istediğimi hatırlamıyorum bunları düşünmemle Alessandra'nın yere yığılması bir oldu "Bakıyorum da isteyince gayet yetenekli oluyorsun " dedi artık kendime engel olamıyordum bir çeşit sinir krizi de diyebiliriz , gözlerimden akan yaşlara engel olamıyordum ve bağırarak "Kes sesini ve beni dinle !Herşeyi bildiğini sanıyorsun ama hiçbir şey bilmiyorsun sen!Küçüklüğünden beri bir elin yağda bir elin balda ailenle büyümüşsün , bu peri şeylerini yapmak için bu kadar çaba harcamamışsın çünkü doğduğundan beri perilerin arasında büyümüşssün çünkü senden peri olduğun gizlenmemiş , çünkü ailen seni başkalarının yanına göndermemiş .. Aaa yada ailen sandığın kişiler sen daha küçükken ölmedi ,sırf abın ve amcanla zorluklar içinde de büyümedin ! Ve sonra birde tüm hayatının yalan olduğunu , herşeyin ailenin yaşadıklarının , herşeyin yalan olduğunu.. öğrenmedın.. Ama doğru haklısın ben anlamıyorum Ale .. Senin nasıl bu kadar bencil olduğunu anlamıyorum , burda olmak istemiyorsan seni tutan yok istediğin yere ailenin yanına dönebilirsin !! Bana büyü diyorsun , bana prenses diyorsun ama bana söylediklerinle aslında kendini anlatıyorsun , biraz düşün Ale , düşün" diyorum  ve ağlamaya devam ederek koşarak gidiyorum kendimi dışarı atmalıydım bıran önce , nefes almakta güçlük çekiyordum Dean'in arkamdan geldiğini duyuyordum ve "yanlız kalmak istiyorum lütfen gelme " dedim şuan bana karşı çıkmanın iyi bir fikir olacağını tahmın ediyor olmali ki "Peki " dedi "Ama ihtiyacın olursa .. " cümlesini tamamlamadan "Biliyorum" dedim ve koşarak ordan uzaklaştım , gidebildiğim kadar uzağa gitmek istiyordum .Ben ne yapmıştım da Ale'yle cezalandırılıyordum.Aslında tek sebep bu değildi , tüm bu olanlar kaldırabileceğimden fazlaydı , bende insanım sonuçta bir kapasitem vardı ve olanları kaldıramıyordu .Aaa pardon unutmuşum ben bir insan değilim ! Bir periyim ! Aman ne güzel! İç sesimle kavga etmeye başlamıştım evet kesinlikle kafayı yiyordum . Koşmaya devam ettim , bacaklarımın artık dayanamayacağını düşündüğümde kumsala yaklaşmıştım bile ama koşmak , ağlamamı durdurmamıştı .denizin karşısına geçip oturdum ve ağlamaya devam ettim , bir süre sonra biri mendil uzattı .Kafamı çevirmemle onu görmem bir oldu ,Oliver'ı yine ve yeniden.. Heryerde karşıma çıkıyordu ama ona çatacak enerjim yoktu."Senle kavga edicek durumda değilim , gitsen iyi olur " dedim. Ama o gitmedi hiç birşey söylemedi sadece yanımda durdu gözlerinde öncekilerden farklı bir ifade vardı daha önce bir kere daha gördüğüm o ifade , şefkat "Şşşş ,Hepsi geçicek , ben yanındayım " dedi ve beni kendine çekip sıkı sıkı sardı ,o an ondan başka herşey yok olmuştu sanki sadece o ve ben varız,kendimi huzurlu hissediyorum , rüyamdaki gibi .Kafamı gogsune koyup sessizce ağlamaya devam ettim , o da yanımda sessice oturdu..

----

Bir süre sonra ağlamam geçmişti ,kendimi daha iyi hissediyorum .Oliver "Neler oldu ? Anlatmak istermisin , belki rahatlarsın " dedi kafamı hayır anlamında salladım " Sadece herşey çok fazla ve artık kaldıramıyorum " dedim bana baktı "Yardım edebileceğim birşey varsa.." sözünü kestim "Sadece şuan yanımda ol ve hiçbirşey söyleme , sadece yanımda ol " dedim ve ona sarıldım. Bunu cidden söylemiş miydim !?! Birşey söylemedi sadece bana daha sıkı sarılmakla yetindi.. Sonra hiçbirşey söylemeden oturmaya devam ettik kafamı omzuna koymuştum o da bir eliyle beni sarıyodu, böyle kaç saat oturduğumuzu bilmiyorum ama epey bi vakit geçmişti.Bir süre sonra gözlerim daha fazla dayanamadı ve uykuya teslim oldu.