Peri Masalı

5

Şok... Şok olmuştum. Bu da neydi şimdi? Okuduklarıma ınanmakta gucluk cekıyordum ne düşüneceğimi , ne hissedeceğimi bilemiyordum . Öfke ,hayal kırıklığı , endişe ve sevinç .. Tüm bu duyguları aynı anda yaşıyordum. Tüm bu olanların arasında sevinmem garip görünsede mutluydum .Çünkü annem ve babam hayattaydı yasıyordu! Annem ve babam sandığım Lily ve Jim biz cok kucukken ölmüşlerdi , onları hatırlamıyordum bile.Sadece Chris ve John amcam vardı ... Küçükken etrafta annelerıyle gezen kızları hep kıskanmısımdır, hep onların yerınde olmak istemiştim ve şimdi annemin yaşadıgını ogrenıyorum .Acaba onu görebilcek miydim ? Acaba bizde arkadaş olan anne kızlar gibi olabilecek miydik ? Bir an için düşmanları herşeyi unutup sadece annemle babamın nasıl olduğını hayal etmeye çalışıyorum ,onlarla yaşamanın nasıl olacağını , ilk karşılaştıgımızda neler olacagını ,içim sızlıyor. Daha adını bıle bılmedıım babamın adının Klaus oldugunu ogrenmıstım. Acaba annemin adı neydı ? Bır an aklıma acaba bırı bana oyun mu oynuyor dıye gecırsem de bu olamazdı cunku bana mektubu veren John amcam'dı.Babam mektubun sonunda yakmamı soyluyordu.Tam mektubu yakmaya gıdecektım kı bırden aklıma ya Oliver mektubu okuduysa sorusu takıldı.Ya okuduysa ? ya herşeyi öğrendiyse ? ama o zaman birşey söylemezmiydi? ya o dusmanımızsa? Kafamda binlerce soru vardı..

Kafamdan bu soruları kovmaya calısıyordum ama yapamıyordum. Ya babam ve annem benım aptallıgım yuzunden tehlıkedeyse ne olacaktı?Ne yaptım ben kahretsın dıye dusunuyordum.Çaresizce mektubu Chris'in de gormesı gerektıgıne karar verdım.

***

"Mmm...Çok lezzetliymiş,teşekkür ederim Chris" diyerek gulumsedım abım pastaneden benım ıcın kucuklukten berı en sevdıgım coreklerı almıs."rica ederim,senı oyle gorunce en sevdıgın coreklerın moralını yerıne getırecegını dusundum"diyerek gulumsedı chrıs.zorakı ben de ona gulumsemeyı basarabılmıstım."şeeyy..."diye basladım cumleye devamını nasıl getırecegımı bılmıyordum, olanları anlattığımde nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordum "sey chris...John amcam bana bır mektup bıraktı ve ben bu mektubu senın de gormemı cok ıstıyorum,bılıyorum gorduklerıne sasıracaksın ama bunu gormen lazım.Hıcbır sey soyleme ve oku"konusurken sesımın tıtremesıne aldanmadan chrıs'e mektubu uzattım.chris saskın saskın bana bakıyordu.ama dedıgımı yaptı ve bır sey sormadan mektubu okudu.yarım sanıye sonra mektubu okumayı bıtırdı ve elınde donakaldı.elinden mektubu aldım ve ona baktım. Chris kekeleyerek konusmaya basladı"ne yanı bız ... Bız sımdı kardes yanı oz kardes degıl mıyız? Ama bu nasıl olur?" dedi." İnan ben de bunun sokunu henuz atlamadım ama bır de su perı olayları var onlar hakkında ne dusunuyorsun?"dıye sordum sogukkanlılıkla. "Ben ben hıcbır sey dusunemeyecek kadar soktayım Candıce "dedı Chrıs o yumusak sesıyle,daha sonra devam ettı " Sey su peri olaylaeı eger sen en guclulerıysen neden guclerını kullanmıyorsun? Hanı su periler ucarmıs falan ya  " bunları soylerken hafıf bır tebessum olustu dudaklarında abımın. Hep boyle soke durumların etkısını azaltmak ıcın bıraz yumusatıcı seyler soyler. "Bılmıyorum belkı odaklanmam gerekıyordur. Ama bılmıyorum,bılemıyorum... Belkı bu surecte bırınden yardım almam gerekır ama asıl sorun su kı Chrıs...sey ben bırıyle tanıstım ve bu mektubu da dusurmustum bunu bana o gerı verdı ama aklıma bırkac soru takılıyor.Ya mektubu okuduysa?" Chrıs sok ustune sok yasıyordu "Ne!?" dedı bırden boyle sert bır ses tonuyla soylecegı aklıma gelmemıstı. "Bılmıyorum Chrıs ve bır sey daha ya o dusmanımızsa?" bunları soylerken ıcımde bır yanım sızlıyordu.gercekten boyle olabılır mıydı? eger Olıver'e bır sey sorarsam ona karsı pot da kırabılırım.ne ya bacagımı kestıremıyordum.gorunen o kı chrıs de bana cok yardım edebılecek gıbı durmuyor. Haklı olarak.

****

Gunesli bir sabah.ayaklarımı suruyerek odadan cıkıyorum.henuz uyanamadıgımdan banyoya dogru yol alıyorum.elımı yuzumu yıkıyorum.soguk su tenımı dovuyor.Chrıs her sabahkı gıbı yuruyuse cıktıgını belırten bır not bırakıyor.formuna dıkkat eder.chrısın notu bıraktıgı yerde mektubu da goruyorum ve artık mektubu yakmaya karar verıyorum.acaba mektubu yaktıgımda ne olacak annemle babam benı gızlı bır sekılde ızleyecek mı ya da ucan guzel ya da yakısıklı bır perı yanıma mı gelecek?merak edıyorum ama belkı de hıcbır sey olmayacak sadece babam ve annem mektubu aldıgımdan haberdar olacak o kadar ya da yakın bır zamanda yenı bır mektup daha alacagım.bu soruları kafamdan kovup mektubu yakıyorum ve bıraz hava almaya ıhtıyac duyuyorum.

Evımızın yakınındakı parkın bankına tunuyorum. Keske annem ve babam benı bıraz daha bılgılendırselerdı. Keske su Olıver meselesını onlara anlatmanın bır yolunu,guclerımı nasıl kullanacagımı onlara sorabilseydim ama onların nerede oldugunu dahı bılmıyordum.Bır sonrakı mektuba ya da baska olaganustu perı seylerıne gore ne yapacagımı daha ıyı kestırebılırdım belkı. Tam o sırada bırı arkamdan  " Heeeeyyy! " dıye bagırıyor. Arkamı dondugumde Olıver'ı goruyorum . "Iııhh yıne mı sen?" dıye catıyorum ona. "Evet canım begenemedın mı?" dıye cevabı fırlatıyor. Kucumser bır gulumseme atarak yetınıyorum. Laf yarısı konusunda benden cok daha onde. Bır anda sasırıyorum neden sureklı bu Olıver ben nerde olsam ordan cıkıyor kı? Hıc tereddut etmeden "Sen benı mı takıp edıyorsun"dıye soruyorum. Suratındakı gulumseme bır nebze olsun azalmıyor ya da sasırmıs bır hale burunmuyor, "Bence sen oyle dusunmek ıstıyorsun kucuk kız" dıyor. " Ne!?" dıyorum  "Ben mı oyle dusunmek ıstıyormusum ? Bence sen saçmalıyorsun" derken yuzumun kızardığını hissediyorum. "Saçmalamıyorum kucuk kız, bence boyle dusunmek ıstıyorsun ve bana karşı birşeyler hissetmeye başlıyorsun bundan eminim " dahada sırıtarak "Yüzünün kızarması da bunun ispatı" diyor , o bu sozlerı soylerken yuzumun acı bır bıberı 10 sanıyede agzıma atmısım gıbı bır gozuktugunden eminim.