Wings of Silver

Deel 18

"Ah, hoe ging het?" Vroeg Reggie toen ik de kamer binnen strompelde na het inleveren van de opdracht, veel te laat.

"Ik ben dood," ik liet me op het bed vallen, mijn hoofd in de kussens, "omhp."

"Ja, dat heb je als Hanneke je niet mag, gelukkig ben ik wel haar favorietje dus was het voor mij echt een feest," zei Maddy  sarcastisch toen ze van het bed af sprong. "Eten?" Voegde ze eraan toe.

"Ik heb echt honger," zei Sander die ook opstond.

"Ik heb echt pijn in mijn benen," mompelde ik.

"Niet zo miepen, zeikerd. Anders vlieg je maar."

"Ik hoop dat ze iets heets serveren met deze kou," zei Al.

Ik zuchtte alleen maar. Maddy trok me van het bed af en klopte me op mijn schouders. "Kom op meid, lopen naar de hal is niet zo ver." Ze duwde me de deur uit, achter de anderen aan.

Ik wist nog net een wanhopige "maar al die trappen," uit te brengen voordat River op ons afgestormd kwam.

"Kan ik je alleen spreken?" Vroeg ze. Ik kon niet aan haar aflezen of ze boos of gestresst was, ze balde haar handen en ontspande ze weer, telkens opnieuw.

Ik zei een schietgebedje. We hadden op de terugweg niet gepraat en de dodelijke blik van Sander zei me dat als ik nu ruzie maakte ik een preek kreeg. "Ja, tuurlijk," probeerde ik zo normaal mogelijk te zeggen.

River trok me mee naar het einde van de gang, Sanders ogen brandde in mijn rug tot Maddy hem meesleepte. River keek ernstig, ze leek niet zozeer boos. Misschien toch gestresst, was ze bang dat de opdracht niet goed was? Bang voor een slecht cijfer? Maar wat viel daar nou nog aan te doen?

"Tom is weg," onderbrak ze mijn gedachten.

"Oh," zei ik opgelucht. Toen bedacht ik me en voegde ik een ernstige "oh," toe.

"Ja, 'oh'," zei River pissig. "Joost mag weten waar hij is, maar het vriest buiten en de hele school heb ik al wel doorzocht."

"Dus hij is niet binnen?" Vroeg ik.

Ze viel uit, "wat zeg ik nou net?"

"Hij is niet binnen, maar waarom word ik hier precies bij betrokken?" Zei ik en voegde er snel, "niet dat ik dat erg vind," aan toe toen ik aan Sander's blik dacht.

"Denk je dat ik je opzoek om alleen maar even te melden dat hij nog niet terug is? Hij had al lang terug moeten zijn. Misschien is er wel iets mis gegaan misschien..." ze maakte haar zin niet af.

"Dus?"

"Dus je moet me helpen om hem te vinden?" Zei River terwijl ze me aankeek alsof ik in een gesticht thuis hoorde.

Ik knikte langzaam, "je wilt dat ik je help met zoeken?"

"Ben je er wel helemaal bij? Je bent de enige waarvan ik weet dat ze compleet in staat zijn te transformeren naar een gevleugelde vorm, ik ben hier toch duidelijk niet om thee te drinken," haar toon was boos, maar ze zag er verslagen uit.

"Eerst ruzie en nu moet en zou hij gevonden worden," ik kreeg een boze blik van River toegeworpen, "maar ik zie wel wat ik kan doen."

"Goed, als we in de richten vliegen van het meer waar we waren-" begon ze, ik onderbrak haar.

"Vliegen?! Kan ik niet gewoon lopen?"

"Wat is er met jou? Nee, je kan niet gewoon lopen, dan kan ik net zo goed Sophie mee nemen."

"Nou, neem dan die, hoe heet ze, die van transformatie maar mee. Die kan prima vliegen."

River was even stil. "Aranka vindt het niet gek dat hij nog niet terug is. Ze vindt dat we nog wel even kunnen wachten voor we zoeken. Kijk, ik weet niet waarom je niet wilde transformeren vanmiddag, maar je zet je er maar overheen."

Ik zuchtte en kamde door mijn haren heen.

Ik mompelde, "moet jij nodig zeggen." Ze keek me nog een keer boos aan. Als blikken konden doden...

"Goed dan, maar niet te lang," verzuchte ik

Zonder nog iets te zeggen rende River de gang al uit. Alles in mij schreeuwde dat ik achter moest blijven. Veilig in de school, in onze kamer. Een andere kant van mij herinnerde mij eraan dat het kasteel misschien helemaal niet veilig was. Misschien was het niet helemaal veilig, maar als ik nu wegging, dan moest ik transformeren. En als ik transformeerde... ik schudde de gedachtes van me af. Als River om mijn hulp vroeg moest er echt iets goed mis zijn. Ik rukte mijn jas van het hoofdeinde bij maddy's bed en rende achter River aan.

———————————————

:) - bedankje aan iedereen die de laatste tijd zo enthousiast op WoF heeft gereageerd, jullie hebben me nieuwe motivatie gegeven!!!

Tot schrijvens, L.