Deel 21

406 40 23
                                    

Het was alsof we een ruimte binnen liepen waar een engel en een duivel tegenover elkaar lagen. Aan de ene kant lag Tom, inmiddels in eigen lijve terug, met een nog bleker gezicht dan normaal en gitzwart haar. Aan de andere kant mijn broer, wiens haar een engelen blond was en zijn gezicht niet meer gehavend. Ik keek achter me om, naar de directeur. Hij zag er serieuzer uit dan ooit. Zijn hele uitstraling was veranderd: dit was niet een man waar je mee wilde sollen.

"Lydia, wat is dit? Wat is er gebeurd?" Vroeg hij met een woedende ondertoon in zijn stem.

"Het enige wat ik weet," Lydia wierp een blik op ons, de directeur knikte dat ze door mocht gaan, "is dat ze waarschijnlijk een vorm van Argital toegediend hebben gekregen. Het legt nog niet uit waarom ze zo veel agressie getoond hebben, maar het verklaard de transformatie en waarom het me zo veel moeite koste om Tom terug te transformeren."

River keek vragend op, "is dat niet altijd moeilijk als we de transformatie niet zelf beheersen?"

"Nee, hij hoorde al terug te transformeren zodra hij zijn bewustzijn verloren had," antwoordde ik voordat Lydia iets kon zeggen.

Lydia richtte zich weer tot de directeur, "ze hebben geen verdere schade en zullen er wel met de schrik vanaf komen. Ik hoop alleen dat Tom niet terug valt in... zijn schade van vorig jaar door de schok, om het zo maar te zeggen."

De directeur knikte, "het zou vervelend zijn als hij weer een deel van zijn geheugen verloor."

Ik keek vragend naar River, zij staarde naar de grond. Ik richtte mijn blik op Lydia, maar die was al haar kantoortje ingelopen. De directeur en Aranka stonden inmiddels iets met elkaar te bespreken. De brommende stem van de directeur was te horen, maar ik kon geen woorden verstaan.

"Ik neem aan dat jullie hier willen overnachten?" Lydia kwam het kantoortje uit met twee plushe dekens. Ik nam er dankbaar eentje aan, River deed hetzelfde.

X

Het was al donker, de lucht buiten had een paarse gloed, maar River en ik sliepen beide nog niet. We zaten recht tegenover elkaar, ruim 5 meter van elkaar af. Het was vreemd om nu niks meer te zeggen. De stilte leek de hele situatie erger te maken. Ik stond op, nam mijn deken onder mijn arm en verschoof mijn stoel tot ik naast haar zat.

In gedachten zocht ik naar iets fatsoenlijks om te zeggen. "Het komt wel goed" of "sterkte" leken me niet echt toepasselijk. Ik had geen flauw idee wat er momenteel rond of in de school gebeurde, laat staan wat er nog ging gebeuren. Ik dacht aan Sander, die zou wel blij zijn als hij wist dat ik met River probeerde te praten, ook al had ik nog steeds niet echt mijn excuses aangeboden.

"Weet je dat ik de school bijna niet in kon komen?" Het was eruit voordat ik er erg in had.

River bleef stil, maar ik wist dat ze nog niet sliep. Haar ogen rustte op Tom.

"Ik heb vorig jaar moeten vechten om een plek hier. Ze wilde me niet hebben."

Nog geen reactie.

"Dus ik dacht, als ze mij niet willen, kunnen ze jou ook niet willen. Ik was niet eens een lastig geval. Ik kon al bijna perfect transformeren, ik paste misschien niet perfect in één groep, maar ik kon altijd bij de gevleugelde gestopt worden en ik ben altijd een goeie student geweest. Het feit dat ze wel een normaal mens binnenlieten maar mij niet, dat stolde mijn bloed."

Er viel een stilte.

"Ah, maar toen kon ik wel transformeren," zei River emotieloos na een paar seconden.

"Ja, toen kon je dat wel. En niet zomaar transformeren. Je was een Mystic. Ach, hoe ik toen zeker was dat je van school getrapt zou worden, maar nee. Jij was nog steeds perfect. Jij mocht blijven, jij mocht extra les, jij mocht alles en ik mocht enkel dankbaar zijn dat ik überhaupt binnen was gelaten."

"Waarom wilde ze je niet hebben?" Vroeg River, ze richtte haar blik voor het eerst op mij.

"Lag aan mijn vader blijkbaar, die heeft er altijd al moeilijk over gedaan, vond dat ik naar Engeland moest, naar een speciale school voor Mystics. Ik wilde hier naar school. Hij wilde me hier niet hebben, dus hij heeft met de school contact gehad, gezegd dat ik niet binnengelaten kon worden."

River lachte schaapachtig, "je vader heeft ervoor gezorgd dat jij een school niet in kwam?"

"Hij heeft veel invloed, runt een groot bedrijf, blabla."

"Ah, maar je bent toch binnengekomen."

"Ja, op het laatste moment. Net zoals jou gok ik? Ik denk dat we daarom twee kamers van vijf hebben in plaats van een extra kamer van vier ofzo. In elk geval, mijn moeder heeft mijn vader om weten te praten. Dus met dank aan haar zit ik hier dan maar. Nu vraag ik me af of ik niet beter in Engeland had kunnen zitten."

"Waarom moest je zo nodig hier heen dan?"

Ik keek naar mijn broer, "dit is waar hij zat. Weet je, ik kan het niet zo goed met hem vinden, maar op een of andere manier, ik weet het niet... het is alsof we toch een soort band hebben. Hoewel hij altijd meer naar vader toe trok, hij moet zijn bedrijf overnemen."

"Hm, zou jij dat niet willen?"

ik grinnikte, "het bedrijf, god nee, het lijkt wel alsof iedereen bang is voor mijn vader. Ik ben nog bang van hem, nee, dat bedrijf hoef ik niet te hebben."

Het was even stil, Rex draaide zich om in zijn slaap.

"Hij trouwens ook niet," ik wees naar mijn broer die nu rustig verder sliep, "veel te losbandig voor een bedrijf. Zo lang kan hij niet op een plek blijven zitten."

"Hm..." was alles wat ik als antwoord kreeg. "Wat voor bedrijf heeft je vader?"

"Productie van manimal producten."

"Manimal producten," mompelde River, "zoals kippenvoer ofzo?"

Ik grinnikte, "nee, voornamelijk Argital en dat soort shit geloof ik. Medicijnen voor ouderen, wanneer ze niet meer goed kunnen transformeren, experimenteren met nieuwe vormen om onze energie op te slaan naast kettingen, bedenk nog eens wat leuks."

River knikte, het bleef ongemakkelijk stil en ik begon al langzaam weg te dommelen toen er ineens geratel van een van de bedden klonk. Eerst opende hij zijn ogen, toen vloog hij omhoog tot dat hij rechtop in bed zat.

"Sarah!" Schreeuwde mijn broer.

-------

:) - Lang niet gepost, pws stress en toetsweken enzo...

Over een pws gesproken, vul als u even de tijd heeft de link in de comments voor me in :)

Wings of SilverWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu