moon lovers

BÖLÜM 2

Koşmaktan kalbim acıyordu. Yada bu acının sebebi o muydu? Kafam karmakarışık ne yapmalıyım bilemiyorum.
"Hae soo benden niye kaçıyorsun ? "
Onun sesini duyunca koşmaktan vazgeçti ayaklarım. Çoktan eve varmistik. Ona döndüm gözlerimden sıcak akan yaşlar dahada arttı. Bir özlem ile sarıldım ona. Çünkü o gerçekti yaşıyordu ve karsimdaydi bir şansımız daha vardı. Uzun bir süre sarildıktan sonra eve geçmeye karar verdik. Titreyen elim ile kapıyı actim. Gözlerimi kapattım derin derin nefes aliyordum. Aklımda dönüp duran su soru şimdi ne yapacağız ? Etrafına şaşkınlıkla bakiyordu o kadar komiktiki bu hali ama gulemeyecek kadar yorgundum. Her şeyi konuşup halletmeliydik. Ona koltuğu işaret ederek "otur" dedim ikimizde şu an ne olacağını ne yapacağımızı bilmiyorduk. Yoğun bir sesle başladım lafa "bak biliyorum şimdi herşey sana çok garip geliyor. Ama sana herşeyi en başından anlatacağım"  dikkatle bakıyordu kiyafetlerime,evime ve bana devam ettim " bundan iki ay önce bir çocuk suya dusmustu. Ben onu kurtarmak için neredeyse boguluyordum. Ve o günden sonra rüyalar görmeye basladim." Bana o kadar tuhaf bakiyordu ki şu soruyu sormaktan kendimi alamadım "neden öyle bakıyorsun ?" "Nasıl" "öyle işte tuhaf sen bana bakınca tuhaf şeyler hissediyorum" yüzünde hafif bir tebessüm oluştu. O böyle guldukce kalbim yerinden çıkacakmış casina aciyordu. Neler oluyordu bana. Anlatmaya devam ettim." Sonra bir sahafta goryeo döneminden resimler gordum ve rüyalarının aslında gerçek olduğunu anladım" şaşırmıştı hakliydida. Onu gördükçe aglamamak için kendimi zor tutuyordum. Ama engel olamadım yaşlarıma. Eli ile yaşlarımı sildi ve bana bakıp " peki, şimdi diyorsun ki burası başka bir dünya öyle mi?" bu kadar sakin karşılamasını beklemdiğimden çok şaşırmıştım. "Peki ala mesela bu ne işe yarıyor" Elinde bir saç kurutma makinası vardı ve fişlerini burnuna soktu. Bu manzaraya gülmeden duramadım. "Heey o buruna sokulmuyor" bir anda aklıma bir şey geldi "bir dakika sen buraya bu haldemi geldin?" Bana dönüp "evet her zaman giydiğim kıyafet" dedi sonrasında benim kıyafetlerime bakıp yanıma geldi. Üzerimde bluz ve mini etek vardı. Elini eteyime götürünce hızlıca elini ittirdim " hey ne yaptığını sanıyorsun " "kötü bir niyetim yok ama bu etek yada adı her neyse çok kısa" eteğime baktım ve gülmeye başladım. Demek her insan da vardı bu " tamam önce senle bir AVM ye gitmeliyiz " "nereye gitmeliyiz?" "alış veriş merkezi yani AVM" "Ama bu halde sokağa çıkamazsın" üstkata çıktım. Babam öldüğünden beri hiç girmediğim o odaya girmiştim. Anılar canlandı birden aklımda. Babam öleli 5 ay olmuştu ama ben onu hiç unutmamıştım. Geçirdiğimiz o güzel günler acımız, neşemiz, heyecanımız onu hala çok özlüyordum. Annemin hala sakladığı babama ait kıyafetleri aldım ve odadan çıktım. Aşağıya inerken hala ağliyordum. Beni gördüğünde yüzü asılmıştı. Yanina gidip ona tüm gücümle sarıldım. Kendime gelmem çok zaman almamıştı. Göz yaşlarını silerek ayağa kalktım. "Peki ala hadi giy şu takım elbiseyi" aklıma son anda gelen bir seyi de ekledim "burada bir kral olduğunu unutmalsın. Öyle canını sıkanı yani hak edeni öldürmek yok. Eğer şimdi burdaysan Eski hayatını tamamen unutacaksın." "Sen varsan hae soo ben her şeyi unuturum" "benim adım hae soo değil go ha cin" "go ha cin? Adın ne olursa olsun ben sinin adına değil sana aşık oldum." "Böyle yaparsan evden çıkamayız" ona kıyafetlerin nasıl giyildiğini tarif ettim. Sanırım kravatı bağlayamamış
Bu görev bana ait galiba. Evden çıkıp arabaya doğru ilerledik. "Tanıştırayım araba" "araba" diye tekrar etti kapıyı açtım ve bindik. Çok geçmeden AVM ye vardık. Elimi uzattım ama anlamadı. "Elimi tut" ellerimiz birleştiği an kalbim hızlandı asıl macera şimdi başlıyordu.

Herkese merhaba 👋 yeni bir bölümü de bitirdik.  Yanlışlarım olduysa affola. Her türlü yoruma açığım. Okuduğunuz için teşekkür ederim.