İMKÂNSIZLAR KATEGORİSİ - Aşıklar Serisi 3

İ.K | 11.Bölüm

Melek Masso - Gönül Gözü
"Yatağım mezar oldu kokun gitti gideli,
Çırpındım huzurunda çok sevmekse seni yetmedi."

✨

Mahçup bir şekilde Mirza'ya baktım. O bizim için buraya gelmişti ama ben Barlas'a gidiyordum.

"Bana öyle bakma güzelim, çocuk gibi alınacak değilim."

Sıkıntıyla derin bir nefes aldım. "Gidersem aklım sende de kalacak."

Gülümseyip, yanıma geldi ve saç tutamımın bir kısmını kulağımın arkasına koydu. "Aklın ben de hep kalsın ama için rahat olsun, sorun değil benim için."

'Aklın ben de hep kalsın' mı?

Gülümsedim. "Peki o zaman, şimdi gidiyorum ama canın sıkılınca ara beni tamam mı?"

Kıkırdadı. "Güzelim bir günlüğüne gidiyorsun onda da sabah geleceksin, neden bu kadar içine dert ettin?"

Omuz silktim. "Sen bizim için geliyorsun, biz gidiyoruz." Gülümseyip, bir adım yaklaşınca bir tuhaf olmuştum. Neden bu kadar yakındık?

Rahatsız olduğumu belli etmeden, bir adım geri çekildim ve kapıyı açtım. "Görüşürüz, dediklerimi unutma."

"Görüşürüz."

Gözleri arkaya kayınca, yüzü gerildi. Arkama döndüğümde, Barlas'ı arabasına yaslanmış, bizi izliyor olduğunu gördüm.

Mirza hızla yanıma gelip, yanağımı öpünce şok geçirdim. Tamam normalde de öperdi ama bu kadar uzun sürmezdi. Bahçe kapısının çarpma sesi gelince, hızla geriye bir adım attım.

"Ne yapıyorsun lan sen!"

Barlas bağırarak Mirza'ya ilerleyince, hızla onun önüne geçtim. "Saçmalama Barlas, gidelim hadi."

Barlas, benim sayemde durunca, Mirza'ya döndüm. Olduğu yerde, yüzündeki gülümsemeyle Barlas'a bakıyordu.

Neyin içindeydim ben ya?

"Geberteceğim bu adamı az kaldı."

Daha çok kendi kendine konuşuyor gibiydi. Arabaya binince, ani bir çıkış yaptı ve hızla yola koyuldu. Direksiyondaki elleri sıkılaşmıştı.

"Pezevenk!"

Hızla Barlas'a döndüm. "Arel'in yanında doğru konuş istersen Barlas?"

Dediklerimi takmayıp, bana kısa bir bakış attı. "Sen buna arkadaş mı diyorsun Dolunay? Adamın resmen sana ilgisi var!"

Sabır diledim. Kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi ki, bence Barlas'ı sevmediği için inadına yapıyordu.

"Saçmalama Barlas!"

"Ne saçmalama! Bunu göremeyecek kadar kör müsün Dolunay? Sence arkadaşça bir yaklaşım mı bu? Bir de gözümün içine baka baka öpüyor şerefsiz!"

Derin bir nefes alıp, pür dikkat bizi dinleyen Arel'e baktım. Bari şu çocuğun yanında kavga etmeseydik.

"Neyse Barlas, Arel'in yanında daha fazla konuşma istersen!"

Çocuğu, Mirza'ya düşman edecekti sonra!

Dikiz aynasından Arel'e bakıp, geri önüne baktı. Kafamı cama çevirip, Mirza olayını düşünmeye başladım.

Tamam bu zamana kadar hep bana yakın davranmıştı ama dile kolay iki yıl içinde de söylerdi değil mi? Hem imkansızdı bence böyle bir şey...