Aşk Kapıyı Çalarsa

3.Bölüm(Düşman eli)

"Neden?"

Düşüncelerimin etkisinde okul bitmişti.Bugün yaşadıklarım yeterince sarsıcıydı.Okulun çıkışına yönelip iş yerime doğru ilerlemeye başladım.Bugün çalışıcaktım.Haftanın üç günü küçük bir kafede çalışırdım. Arkamdan gelen ayak seslerinin Win-ki ve Soung olduğuna emin olduğum için dönüp bakmadım.
Win-ki'nin sesi kulaklarıma ulaşınca dönüp bakmadım.

"Soo-yun bekle! Bizi neden beklemedin"dedi.

Bir an duraksayıp onlara baktım

"Bugün çalışıcam.Kafeye gelin konuşacaklarım var"dedim.

İkisinin şaşkın bakışları arasında ordan ayrılıp eve yol aldım.
Endişelendiklerinin farkındaydım.Ama benim için zor bir gün olmuştu.Eve varmak üzereyken yanıda duran araba ile bakışlarım oraya çevrildi.
Sung!
Arabanin içinden kafasını uzatmıştı.Biraz yaklaşıp

"Ne istiyorsun"dedim.

Gayet soğuk bir tavırla
Şu an onun ile uğraşamazdım.

"İstersen seni işe bırakabilirim. Voo tekrar karşına çıkabilir"dedi.

Gözlerimi devirip

"Bana yardım ettiğin için saol ama bundan sonrasını kendim hallederim"dedim.

Kafasını arkaya çevirerek

"Eminmisin?"dedi.

Bakışlarım arkama kayınca Voo ve onun aptal arkadaşlarını gördüm.Kocaman yutkunup bir Sung'a bir Voo'ya baktım.
Hızlıca arabaya bindim.

Dikiz aynasından baktığımda Voo arabaya bindiğimi görmüştü.

Sung'un sesi ile bakışlarım dikiz aynasından ona yöneldi.

"Neden buna izin veriyorsun"dedi

Bakışlarımı ayaklarıma diktim.Her utandığımda ya da konuşmakta zorlandığımda böyle yapardım.Şimdi ki utanç değildi.

"O..onun babası babamın patronu "dedim.

Sesim fısıltı ile çıkmıştı.Bunu Voo kendisi açık açık söylemişti. Defalarca olayı idareye taşımaya çalışsamda beni böyle tehdid ediyordu.Bende sadece susuyordum.Win-ki ve Soung onu ile defalarca kavga etmiştilerdi.
Ama o okulda bir kaç asalakla terör estiriyordu.

Sung bu cümlemin üzerine konuşmamıştı.Bütün yolu susarak geçirmiştık.Sadec bir ara ona yeri tarif etmem dışında.

Araba iş yerimin önünde durduğunda arabadan inip kafamı cama doğru eğdim.

"Teşekkür ederim.Ama dediğim gibi zaten bugün gözlerine battın.
Onlardan uzak dursan iyi olur.
Bi de sende arkanı kolla bence!"dedim.

Kaşları havalanırken yüzümdeki sinsi gülümseme ile kafeye girdim.Bana yardım etmesi aramızdaki hiçbirşeyi değiştirmiyecekti.Bu da onun bana yaptığı son iyilik olucaktı.
Benim şimdiye kadar düşmanlarım ile anlaştığım nerede görülmüş.Düşman düşman olarak kalır.

Kafeye girip arkadaki küçük soyunma odasına geçtim.İğrenç iş kıyafelerimi giydim.Kapkek gibi baştan aşağıya pembe giyiniyorduk.Pembe t-shirtü üstüme geçirip altına da pembe eteğini giyip üstüne önlüğümü bağladım.İlk bir saat iyi gidiyordu.Siparişleri yetiştirirken zaman geçiyordu.Eve gitmeme 3 saat kalmıştı.

Yaklaşık 10 dakikadır burda olan çiftin pudinglerini servis edip kasaya geçtim.Melany ile değişip yapardık işleri.Şimdi ben kasasa olucaktım.O da ikram edicekti.
Melany Amerika'dan gelmişti. Burada tek yaşıyordu.Ek iş olarak burada çalışıyordu.Onun ile gayet iyi anlaşıyorduk.Hatta anlaştığım tek kız Melany diyebilirim.