Aşk Kapıyı Çalarsa

6.Bölüm(Yanlış anlaşılma)

"Benden de kalbimden de uzak dur..."

Hemşire Kim ayağıma pansumoan yaparken bende arada küçük inlemelerle yerimden sıçrıyordum.Odanın kapısı açılınca Hakem ve okul müdürü karşıda belirdiler.
Kapı açılırken koridorda Win-ki,Soung vardı.Birde Sung'u görmüştüm.Tedirgin gözler ile içeriye bakıyordu.Hâlâ ne cürret ile buraya gelirdi?

"Merhaba Bayan Kim"diyip selam verdiler.

"Acaba Soo-yun nasıl?"dedi Müdür.

Elindeki son gazlı bezle yarayı silip kapatan hemşire Kim

"Yaraları biraz derin.Bir süre yürümede zorluk çekicek.Ama yakında iyileşicektir"dedi.

"Tekrar geçmiş olsun"deyip odayı terk etti hemşire Kim.

Müdür ve hakemin bakışları üstümde gezinmeye başladı.
Evet uslu bir öğrenci olmasam bile bunda benim bir suçum yoktu.Böyle davranmalarının sebebini umarım yine bana bağlamazlar.

"Öncelikle geçmiş olsun.Bu olay maçın iptaline neden olmalıydı.
Ama attığın gol ile şampiyon olduk.Bu yüzden bu olayı aramızda çözmeye karar verdik.
Suçluyu bulup cezasını en ağır şekilde vericez"dedi.

Ve devam etti.

"Şimdi evine gidip bir süre dinlen daha sonra bu olay ile bizzat ilgileniceğim.Ailene haber verdik.Kendileri ile gerekli konuşmayı yaptık. Kapıda seni bekliyorlar"dedi.

Bu kadar hızlı mı? Şimdi ben nasıl bir açıklama yapıcaktım.Okulda aşırı egoist Sung benden intikam aldı o yüzden bu haldeyim mi diyicektim.Düşün Soo-yun düşün!
Bilmediğimi söylersem belki inanırlar.Evet evet en iyisi bilmediğimi söylemek.

Annem ve babm içeri girer girmez annem hemen ağlamaya başladı.

"Ah kızım! Kim yaptı bunu sana"dedi.

Sıkıca sarılırken açık olan kapıdan içeri bakan Sung'u gördüm.Win-ki ve Soung beklemeden içeri girmişlerdi bile.
O ise kesik kesik bakışlar ile içeriyi süzüyordu.

Anneme sarılıp

"Anne konuşmak istemiyorum.Eve gidelim lütfen"dedim.

İkiside tek kelime etmeden kafa salladılar.

Babam beni kucaklarken Win-ki,Soung ve annem de bizi izlediler.Odadan çıkınca bakışlarımı tek bir yere sabitleyip ordan uzaklaşmayı bekledim.

Annemin sesi ile bakışlarım onlara yöneldi.

"Kapıda bekleyen arkadaşın mı kızım? Geldiğimizden beri burda bekliyor"dedi.

Boğazımı yakıp geçen bir yutkunmadan sonra

"Hiç kimse "dedim.

Ben babamın kucağında ilerlerken aniden

"Baba dur!"dedim.

Hepsinin şaşkın bakışları beni bulunca

"Win-ki bana yardım edermisin? Ona söylemem gerekenler var"dedim.

Win-ki anlayınca hemen koluma girip yürümeme yardım etti.
Geldiğimiz yolu aksayarak geri gittim.Yanına vardığında yüzünde gerçek bir pişmanlık varmış gibiydi.Dağılmış gibi bir ifadesi vardı.

Fısıltı çıkan sesi ile

"Ben yapmadım"dedi.

Bakışlarımı önce ayaklarıma sonra da gözlerine diktim.

"Sung sana söyleyeceğim çok birşey yok.Senden tek bir isteğim var"dedim.

Umutla dolup taşan gözlerini görüyordum.Derin bir nefes alıp