Aşk Kapıyı Çalarsa

4.Bölüm(Dost mu Düşman mı?)

"Biz düşmanız ve öyle kalıcaz"

Gözlerim ağır ağır tembelliği üzerindeki bir çocuk gibi açıldı.
Etrafa baktığımda kendi odamdaydım.Hayretle yatakta doğruldum.Acaba bu bir rüyamıydı? Üstümdeki pikeyi kaldırırken dizlerimdeki yara bantlarını gördünce yaşananların rüya olma ihtimalide yok olmuştu.Odadan çıkıp mutfaktan gelen seslere doğru gittim.

Mutfağa girince kaşlarım çatıldı.

"Win-ki, Soung?"dedim.

Annem ve babamla birlikte tüm bakışlar bana döndü.

Annem ve babam hemen yanıma gelip beni masaya oturtular.

Annem hemen
"Canım iyimisin?"dedi.

Onaylarcasına kafamı salladım.
Win-ki bana göz kırpınca bozuntuya vermedim.

"Evet anneciğim çok iyiyim"dedim.

Win-ki hemen lafa atlayıp

"Evet Soo-yun bizi çok korkuttun.
Kafeye geldiğimizde Melany bayıldığını söyleyince çok korktuk.Patronun da birkac gün istirahat etmeni söyledi"dedi.

Kafam karışmıştı.Bayılmak mı?
Ama patronum beni kovmuştu.

Soung hemen koluma girip

"Hadi sen biraz dinlen.Bizde seni yatağına götürelim"dedi.

Üçümüz odaya girer girmez tek kaşım havada onlara baktım.

"Soo-yun başına neler gelmiş.Ama sen bize haber bile vermedin.Bende annen ve babana yalan söylemek zorunda kaldım"dedi.

"Sung söylemeseydi.Bunları bilmiyecektik"dedi.

En son yanımdan öfke ile ayrıldığı aklıma geldi.

"Sung mu?"dedim.

"Evet, arkadaşınız sürekli başını belaya sokuyor.Bende ilk ve son defa yardım ettim"dedi.

Bana öfkelenmiş olmalı.

"Birde ona bunu iletin,biz düşmanız öyle kalıcaz"dedi.

Sung araya girdi.

"Bu çocuk çok garip! Ne diye düşman olarak gördüğün biri için kavgaya girersin ki"dedi.

Soung tam olarak zihnimdekileri kelimelere dökmüştü.

Win-ki araya girerek

"Neyse ben Rijin teyzenin eriştelerine koşuyorum"dedi.

Kahkahalar eşliğinde tekrar mutfağa koşarken

"Ben annem bu yüzden ilk ben yiyeceğim"dedim

Win-ki çoktan mutfağa gitmişti.
Ardından ben ve Soung girdik.

Annem ve babam bize hayret ile bakarken

Win-ki söze girdi.

"Rijin teyze lütfen bize erişte ver"dedi.

Kafasına sıkı bir şaplak geçirip

"Hayır anne ilk bana vericeksin.Ben senin öz kızınım"dedim.

Soung her zamanki gibi kibar ve beyefendiydi.
Annem ve babam yüzlerindeki gülümseme ile bize erişte koymaya başladılar.

Annem ve babam benim onlara ne kadar değer verdiğimi bildikleri için onları benden ayırmazlardı.Ayrıca ailelerimizde çok yakındı.Her haftasonu birinin evinde kalır.Birşeyler yapar ya da okulda ediceğimiz kavgaları planlardık.Onlar benim tek dünyamdı.Ve bu dünya ya başka kimseye ihtiyaç yoktu.