Aşk Kapıyı Çalarsa

7.Bölüm(Seninleyim)

"Sürekli başını belaya soktuğun için seni artık hiç yalnız bırakmıyacağım"

Alarmım tek sederde çalarken hemen uyandım.Bu tarihi bir olaydı.Hemen banyoya girip rutin işlerimi hallettim.Mutfağa girince
kahvaltı yapan annem ve babamın şaşkın bakışlarına maruz kaldım.

"Kızım ne oldu sen bu saatte uyanmazdın?"dedi annem.

Kaşlarımı şakadan çatıp

"Anne niye uykucuymuşum gibi konuşuyorsun"dedim.

Annem ve babam kıkırdarken annem ağzına hayali bir fermuar çekti.

Kahvaltıya oturup iyi bir kahvaltı yaptım.Ardından odama gidip üniformamı giyerken bir yandan da Win-ki'yi arıyordum.
Telefon açılır açılmaz.

"Nerdesiniz? Ben neredeyse hazırım"dedim.

"Birazdan geliriz.Bir misafirimizde var"dedi.

Kaşlarım çatılırken

"Misafir mi?"dedim.

Daha lafim bitmeden telefon kapandı.Ah Win-ki ben sana gösteririm.

Tamamen hazırlanıp ayakkabılarımı giydim.Bahçeye çıkıp kaldırımda telefonumla oyalanmaya başladım.

Aniden kulağıma dolan korna sesi ile yerimden sıçradım.
Sol tarafa dönünce gözlerim irileşti.
Sung!
Peki ya Win-ki ve Soung'un onun arabasında ne işleri vardı?

"Siz?"dedim.

Win-ki arkadan başını uzatıp

"Bin Soo-yun anlatıcam"dedi.

Biraz daha onlara şaşkın bakışlar atıp arabaya bindim.Ön koltuk boştu.Biner binmez Sung'un bakışları üstümde gezmeye başladı.
Soung'un sesi ile irkildim.

"Ne diye onu süzüp duruyorsun. Arabayı kullansana!"dedi.

Gülmemmek için dudaklarımı birbirine bastırırken yanaklarımın ısındığını hissettim.
Hadi ama beyler beni utançtan öldürmek mi amacınız.Sung ile aynı ortamdayken hep böyle hissediyordum.Sung'a baktığımda sertçe yutkunup arabayı çalıştırdı.
Bu ortamı dağıtmak için

"Win-ki neden Sung'un arabasındasınız?"dedim.

Win-ki sırıtarak
"Maçtaki olaylardan sonra Sung yanımıza gelip bizden masumluğunu kanıtlamak için yardım istedi.Bizde ona yardım ettik.Tabi bunu dışında bir isteği daha vardı."dedi.

Daha neler? Kırk yıl düşünsem üçünü yan yana hayal edemezdim.Bu ego kasıntısıda çocuklardan yardım istemiş.Dünyanın sonu yaklaşıyor olmalı.Meraklı bakışlarla

"Peki diğer isteği neymiş?"dedim.

Sung'a yarım bir bakış atarken eli ile direksiyonu sıktığını gördüm.

Win-ki kıkırdarken
"Seninle birlikte olmak"dedi.

Büyük bir çığlıkla Win-ki'ye dönerken

"Ne?"dedim.

Sung öksürürken Win-ki ve Soung gülmekten yıkılıyordu.

"Yani seni korumak istiyormuş. Hemde bizimle takılmak istiyormuş.Ona tek bir şans verdik.Ve bir şart ile"dedi.

"Neymiş?"dedim.

"Sana yakınlaşmaması elbette!"dedi.

Bu sefer beni öksüruk tutarken bu seder üçüde gülmeye başlamıştı.
Başımı eğip daha fazla komuşmamaya karar verdim.
Okula vardığımızda tüm gözler bize kaymıştı.Sung kapımı açarken farklı hissettim.Win-ki hemen koluma girince ufak bir tebessüm oluştu yüzümde.
Bu iki şapşal beni Sung'dan kıskanıyorlardı.Ama bu durum benim çok hoşuma gidiyordu.
Hâlâ çok iyi yürüyemesem bile yürüyüşüm düzelmişti.
Sınıfa girip sıramıza geçtik.Sung ilk günki gibi önümüzdeki sıraya Soung'un yanına oturdu.Tabiki ben ve Win-ki'de en arkada oturuyorduk.Kendini neden gruba sokmaya çalışıyor acaba?
Bu çabası övgülere layık.
Ama bizim grubun bir parçası olmak zor bir durum.Bunu başarması imkansızdı bana göre.
Ama denemesini izlemek istiyordum.
İlk ders edebiyattı.
Hoca içeri girince kalkıp selam verip tekrar oturduk.Eminim Win-ki ve Soung dersi dinlemiyor.
Sung inek mi yoksa bizim gibi mi bilmiyordum.
Aklıma bir fikir gelmişti.