Hayatımdan oldukça memnunum. Sonunda bütün öğrencilerin beklediği dönem sonu geldi ve 3 aylık tatil başladı. Tabii ki kendimi hemen Antalya'ya attım. Karnem kötü olmamasına rağmen kimseyle karne, okul vb. şeyleri konuşmayı kesinlikle istemiyorum. Tatilde bunlar konuşulmaz. Tatil tatildir. Bunların unutulduğu, öğrencilerin eğlenmesi gereken, rahat nefes almalarını sağlayacak zaman dilimi. Tatil budur. O yüzden bu yazın hakkını vereceğim.
-Sayın yolcularımız, kemerlerini bağlayınız. Uçağımız Antalya Havalimanına doğru inişe geçmiştir.
Evet! Sonunda. Hostesin bu aptal sesini duymak için kaç ay bekledim ben. Sana şükürler olsun Allah'ım. Yanımdaki teyze neden hala uyuyor acaba? Neyse. Uçağın yere sürtünmesi nedeniyle çıkan o büyük gürültü kulaklarımı tıkatacak kadar fazlaydı ve teyzecik sonunda uyandı. Kapılar açıldı ve çantamı alıp herkesten önce kapıya ulaştım. Dışarı adım attım ve işte bu. Yüzüme çarpan yakıcı derecede sıcak rüzgar. Bunu özlemiştim. Antalya'nın kendine özgü kokusu bu rüzgar ile ciğerlerime doluyor. Bu hissi seviyorum. Sıcak sayesinde anına boynumda terden dolayı nemlenmeler oluşuyor. Umrumda bile değil,anneme ulaşmak için hemen uçaktan havalimanının kapısına kadar bizi taşıyacak olan küçük otobüse biniyorum. Biraz hızlı sür be amca.
Havalimanının gelen yolcu kapısından içeri girdiğimde zaten hemen annemleri gördüm. Yüzümü gerçekten içten olan sırıtışım kaplayıveriyor. Adımlarımı hızlandırarak anneme ulaşıyorum.
-Annecim!
-Birce! Hoşgeldin kızım.
Sıkıca sarılıyoruz. Annem ya. Bu sarılmanın verdiği güven hissi başka hiçbir kolda bulamam ben. Birtanem ya.
-Anne ağlama lütfen.
-Duygulandım kızım. Sus karışma bana.
Annemin yanaklarına sulu öpücükler kondururken bacaklarımı saran küçük kolları hissettim.
-Neslihan! Ablacıım.
-Ben seni çok özledim.
-Bende aşkım bende.
Neslihan benim kız kardeşim. Annem ve annemin ikinci eşinin çocuğu. 7 yaşına basacak. Çikolata kahvesi gözleri var. Çok seviyorum gözlerini. Küçük dudakları ve kısa kahverengi saçları var. Gerçekten tatlı hemde çok. Annemin küçük bir kopyası gibi. Abisine de benziyor tabi. Yakışıklı bir abisi var ve Neslihan ondan güzel detaylar kapmış.
-Birce hadi valizini alalım. Erkan amcan arabada bekliyor.
-Tamam annecim.
Şu valizlerin döndüğü bant tarzında şeyi çok seviyorum. Üzerine binip tur attığım zamanlar çok oldu. Şimdi binsem biraz saçma olur. Tabii Neslihan için geçerli değil. Kucağıma aldığım gibi onu bantın üzerine oturtuyorum.
-Gez bakalım küçük hanım.
Neslihan'ın kahkahaları büyük alanda yankılanırken herkes kıkırdıyordu. Bantın sonunda Neslihan'ı tutup yere bıraktım. Kırmızı kocaman valizim görünmüştü. Valizimi annemle beraber alıp arabaya taşıdık. Erkan amcam arabaya yaslanmış bizi bekliyordu. Yanına gidip ona sarıldım.
-Hoşgeldin.
-Hoşbulduk Erkan Amca.
Erkan Amcam gençlerin kafasına uygun bir düşünme tarzı var. Anlaşabiliyoruz. Uzun boylu ve gençliğinde cidden yakışıklı biriymiş. Kahverengi gözleri var. Gençken geçirdiği bir kaza yüzünden göz kapaklarının birinde düşüklük var. Ama ayrı bir hava kattığı gerçek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UÇURUM
Teen FictionAşk kokan bir hikaye değil. Olmayacak. Gerçek bir hayat. Her şey gerçek. Uçurumları sevmek cesaret ister. Bu UÇURUM ve bu GERÇEK. Benim UÇURUMUM ve benim GERÇEĞİM. Şimdi eminsen devam et. Pişman olmaman için elimden geleni yaparım.
