KIZIL HAYAL

-6-

Uyandığımda üzerimdeki ağırlık uçup gitmişti.Fakat beni saran iki kol artık yoktu.O olmadan her şey gerçekten çok boş geliyordu.Derken sağ tarafımdan,kitaplığımdan,bir ses geldi.Hemen kafamı çevirdim.Gerizekalı.Kitaplarımı düşürmüştü ve kocaman gözlerini açıp bana bakıyordu.

"Seni uyandırdım mı ?"

"Zaten uyanmıştım." Dedim.

Ayrı bir imparatorluk kuran egosuyla birlikte gülümseyerek bana doğru geliyordu.Gözlerimi devirdim.

"İlk önce devirdiğin kitaplarımı topla,egoist."

Hiçbir şey demeden arkasını dönüp devirdiği kitaplarımı yerine yerleştirdi.Daha sonra bana döndü,

"Beni seviyor musun ?"

"Niye sürekli sevildiğini duymak istiyorsun ?"

"Söyle!"

"Seni sevmiyorum,Okyanus." Dedim ve gözlerimi devirdim.Evet iyi hoş çocuktu fakat çiçek sular gibi her vakit sevdiğimi söyleyemezdim.

"Beni seviyorsun."

"Bitti mi,Okyanus ?"

Hiçbir şey demeden bana doğru yürüdü.Baş ucuma oturdu ve uyumadan önce sarıldığı gibi sarıldı.

"Neden seni bu kadar çok seviyorum ?"

Cevap vermek için ağzımı açtığımda,kapım açıldı.

Annem karşımda duruyordu ve Okyanus'u görünce kaşlarını çattı.Okyanus ne olduğunu bile anlamadan sinirli bir şekilde bize doğru yürüdü ve Okyanusu kolundan çekiştirip yatağımdan kaldırdı.

"TERBİYESİZ !"

"Anne kendine gel."

"ANKARAYA GELİYORSUN HEMEN ŞİMDİ,BİZİMLE!"

"SİZDEN NEFRET EDİYORUM VE HİÇBİR YERE GELMİYORUM !"

Bağırıyordum ve sesim güçsüzleşmeye başlamıştı.Canım yanıyordu.Okyanus başını eğmişti.Neye uğradığını şaşırmıştı.Zebani kapıyı açarak koşarak odama geldi.

"Ne oluyor ?" Dedi.

Arkadan babam ve halam geldi.

Babam bir şey söylemek için ağzını açar gibi oldu ve sonra tekrar kapadı.Zebani sinirlenmişe benziyordu,

"Bana ne olduğunu söyleyecek misiniz artık ?"

Konuşamayacak kadar doluydum.Konuşursam ağlardım.En sonunda babam tekrar ağzını açıp konuştu,

"Hayal bizimle Ankaraya gelecek."

"HAYIR" Diye bağırdım,artık gözyaşlarıma hakim olamıyordum.Hızlıca balkona doğru yöneldim balkon kapısını açıp ağlamaya başladım.Arkamdan Okyanus geldi.Balkon kapısını kapattı.Yere bakıyordum,yüzüne bakarsam daha çok ağlardım.

"Hayal," Dedi "Lütfen bana bak."

Sesi o kadar güçsüz,o kadar çaresiz çıkmıştı ki,ağlamam iki kat artmıştı.

Yüzümü ellerinin arasına aldı.Elleri yüzümü yakıyordu.

"Dayanamıyorum,ağlamana.Bak istersen şimdi kapıyı kilitlerim.Zorla alamazlar ya seni benden.Burada geçinip gideriz."

Aptal çocuk.Beni güldürmüştü.O kadar saf bir kalbi vardı ki.Fakat dışarıdan bakıldığında tam bir ukala,egoist,şerefsizdi.

"Şimdi," Dedi "Sana bir şey söyleyeceğim ama sakın tepki verme."