Hayatını Değiştirenler

9.BÖLÜM ÖLDÜM BEN

Bu kadar geciktiğim için gerçekten özür dilerim. Bir daha gecikmemeye çalışacağım.

Bu arada okullar da başlayacak. Okuyan herkese başarılar diliyorum♥♥

Umarım hayalleriniz gerçekleşir. Mutlu bir hayat geçirmeniz dileğiyle...♥

___~___~___~___~___~___~___

9. BÖLÜM

Evet sonum geldi. Katilim şu kapının arkasında. Keşke annemleri son kez bir görebilseydim. İnşallah kimsenin kalbini kırmamışımdır. Güzel kokulu katilim hariç. Yani onunda kalbini kırmadım ki ya sadece tepemi attırdı o kadar. İnşallah acı çekmeden ölürüm. Amin...

Yavaşça kapıya doğru yürümeye başladım. Tamam açmasam bir şey olmaz. Kapı da sağlamdır umarım. Hem nerden öğrendi ki odamı. Oysaki ben gözükmeden gelmiştim. Yani en azından ben öyle biliyordum. Kapının önüne geldim ve yavaşça kulağımı kapıya uzattım. Ses de gelmiyor ki kim olduğunu anlayım. Bakamıyorum da zatenn.

İç ses nerdesin yardım et öleceğim.
Tamam şuan ben de öleceğim o yüzden vedalaşalım. Sen çok iyi bir kızsın tamam mı? Saçmalıkların hariç .Bunu hiç unutma :)
Öyle deme. Daha çok gencim. Ölmek istemiyorum.
Sen kaşındın kızım. Tanımadığın bir adama öyle denir mi? Öleceğim şimdi yaa!!! Hem çok genç bu yaşta hapse girecek.
Sorma iç ses öleceğime mi yanıyım? Katilimin ultra yakışıklı olduğuna mı yanıyım? Yoksa ikimizinde genç olduğuna mı?
Onu bunu boşver sen kendine yan. ÖLECEKSİN. ÖLECEĞİZ.

Ben sonumun geldiğini düşünürken kapının arkasından Arda'nın sesini duymamla başımdan aşağı soğuk sular döküldü :) Oysaki ben neler düşünmüştüm. Allahım şükürler olsun. Bir an gerçekten öleceğim sandım. Ayrıca gece gece Arda nın ne işi var ya burda.

Kendimi topladım ve kapıyı açtım. Beni suratı asılmış tatlı mı tatlı gözüken balımın karşılamasıyla yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu. İçim bir rahatladı. Arda ise suratı asık bir şekilde içeri girdi. Neler oluyor böyle. Kapıyı kapatmadan önce kafamı uzatıp koridora baktım. Kimse gözükmüyor. Derin bir nefes alıp Arda nın peşinden bende içeri girdim.

"Ablacım ne oldu neden suratın asık bakalım. Hem sen buraya nasıl geldin?" Yanına oturdum ve Arda yı kucağıma çektim.
"Abla odamıj yan tayafta. Buraya geldiyimijden beyi benimle hiç ilgilenmiyoysun bakşana odamıjı bile bilmiyoysun. Ben sana küstüm."diyerek kucağımdan indi ve kollarını birbirine bağladı. Canımın içi haklı. Buraya geleli iki gün oldu. Hiç yüzlerini gördüğüm yok. Oda numaralarını bile öğrenmek aklıma gelmedi. Sadece dün akşam yemek yedik o kadar. Gerçekten bana neler oluyor anlamış değilim. Normalde Arda yı asla ihmal etmezdim. Alışık değil bensiz zaman geçirmeye.

Tekrar kucağıma aldım ve yanağına bir öpücük kondurdum.
"Canımın içi. Benim küçük bir işim vardı o yüzden senin yanına gelemedim. Hem haftaya da çalışmaya başlayacağım. Alışman gerek ayrı kalmaya." Bu söylediğim onun suratını daha çok düşürdü. Dudağı titreyerek konuşmaya başladı.
"Banane ben senden ayyılmak istemiyoyum. Ben seni öjleyim." Ben seni yerim ama. Bende seni özlerim balım. Aklıma bir fikir gelmesiyle hevesli bir şekilde Arda ya döndüm.
"Buldum. Yarın sana bu oteli gezdiriyim. Hem özlemini giderirsin hem de vakit geçirmiş oluruz. Havuza da gireriz. Sevdiğin her şeyi yaparız olur mu? " hızla ayağa kalktı ve yerinde zıplamaya başladı. Ohh sonunda gönlünü aldım tatlımın.
"Oley!!! Ablamla gejicej oleeey!!!" Dedi zıplayarak. Hem yorgun da gözüküyordu. Bu saate kadar uyumamasına şaşırdım.
"Tamam hadi gel beraber yatalım vakit çok geç oldu." Yanıma çektim ve üzerindeki hırkayı çıkardım. Beraber yatağa yattık. Ohh! Valla rahatladım. Öleceğim sanmıştım. Ee peki yarın gezeceğiz ya denk gelirsek?