CAKE -DoJae

°12°

  "Niye çikolatalı yapmıyorsun?" Pastane mutfağında pasta yapan Jaehyun'u, tezgaha oturmuş izliyordum. Bir yandan sorular soruyordum.

  "Çünkü halama meyveli pasta siparişi gelmiş Doyoung hyung. Biliyorsun, o meşgul. Yardım ediyorum sadece." Üzgünce dudağımı sarkıttım. "Bu pastanın tadına bakamayacak mıyım yani?"
  Bakışları beni, daha sonra da büzdüğüm dudaklarımı buldu. "Sipariş olmasa emin ol sana verirdim hyung." Bakışlarını gözlerime çıkarıp gülümsemişti. Kafamla onu onayladım. "Pasta yemeyeceksem niye buradayım o zaman?" Beni çağıran oydu.

  "Ne yani sadece pastamı yemek için mi yanıma geliyorsun?" Pastanın kremasını büyük bir dikkatle sürerken sormuştu. "Hayır, seni yemek için geliyorum." Eli kaymış, pastanın kreması mahvolmuştu. Şaşkın bakışlarını bana çevirmişti. "Ha?!" Onun bu haline ufak bir kahkaha attım. "Sadece şaka yapıyorum Jaehyun-ah. Pasta mahvoldu bak!"
  Onu yemek için gelmemiştim doğru ama onu yemek aklımdan geçmiyor değildi -her türlü anlamda-.

Şirin ve hala şaşkınlık dolu yüzünü pastaya çevirdi. Telaş etmeyip, şu spatulaya benzeyen düz şeyle -mutfakta kötüydüm- bozuk şekilli kremayı aldı ve tekrar sıkmaya başladı. "Şöyle şeyleri bir anda söyleme lütfen." Kremayla işi bitmiş bana dönmüştü. "Niye, etkileniyor musun?" Cevabını bildiğim soruyu piçlik olsun diye soruyordum.

  Oturduğum tezgaha geldi ve bacaklarımın yanına ellerini koydu. Kafasını kaldırıp bana baktı. "Evet, senden çok etkileniyorum Doyoung hyung." Ağzım açık kalmıştı. Kenardaki kremayı parmaklayıp, işaret parmağına bulaşan kremayı açık duran dudaklarımı sürdü.

Refleksle dudaklarımdaki kremayı yalamıştım. Önceki dediğini es geçip konuştum. "Tadı güzelmiş." Dudaklarıma bakıp sırıttı. "Cidden güzel mi?" Kafamı yavaşça sallayıp onu onayladım. Benim de bakışlarım dudaklarına kaymıştı. Suratındaki sırıtma silindi ve kafasını yukarı kaldırıp bana daha da yaklaştı.

 
  "JAE SEN NEREDESİN?! Bir saattir pastanenin içinde seni bekliyorum. DongDong zate-" İçeriye dalan Yuta olduğumuz durumu görünce benim dedikodumu yapmayı kesmişti. "AMAN TANRIM! Dons? Bir dakika...Siz?!" Elimle sertçe alnıma vurdum ve Jaehyun'u ittirip tezgahtan indim.

 
  "Yuta! Burada ne işin var?" Jaehyun'la yarım kesilen durumumuz hakkında konuşmak utanç verici olunca direk sormuştum. Bir an durmuş ve her zaman telaşlandığında yaptığı gibi burnunu kırıştırmıştı. "Jae beni çağırmıştı. Şey için...şey." Jaehyun yanıma dikilmişti. "Bayan Nakamoto öğlen kurabiye istemişti ama fırından çıkmasına daha vardı. Ben de iki saate hazır olacağını ve Yuta'nın gelip almasını söylemiştim. Ama biraz erken gelmiş." İnanmamıştım.

  Jaehyun cidden iyi yalan söylemiş olabilirdi ama Yuta Jaehyun'u dinlerken ve onu onaylarken telaşlıydı. En yakın arkadaşımı tanıyordum. Bir şey gizliyorlardı.

Çok takılmamış gibi yapsam da takılmıştım. Hadi ama... En yakın arkadaşım ve hoşlandığım çocuk benden bir şey gizliyordu. Bu üzücüydü.

***

  Pastanenin masasında oturmuş benimle sohbet etmeye çalışıyorlar ama genelde sadece ikisi sohbet ediyordu. Ben ise sadece surat asıyordum. Bu halimi anlamış gibilerdi ama sanki suç onların değilmiş gibi normal bir şekilde benimle konuşmaya çalışıyorlardı.

  En sonunda ikisi de futbol ile ilgili derin bir sohbete dalmışlardı. İkisine de göz dikmiş sinirli sinirli bakıyordum. Ama kendi içinde garip kuruntuları olan birisiymiş gibi görünüyordum. Artık takmıyorlardı bile.

  En sonunda dayanamayıp, sandalyemi itip ayağa kalktım. Sandalyenin sürtünme sesiyle ikisi de bana dönmüştü. "Ne oldu hyung?" Kaşlarımı çatıp Jaehyun'a baktım. "Aslında bakarsan Jaehyun, sizin benden bir şeyler gizlemeniz dışında hiçbir şey olmadı." Jaehyun'un telaşlı bakışları Yuta'yı bulmuş ve Yuta da ona bakıyordu.
  En sonunda Jae konuşmaya başladı. "Biz senden hiçbi-" Susması için elimi kaldırdığımda konuşması bölünmüştü. Daha fazla yalan söylemeye devam ediyordu. "Yalan söylemene gerek yok ve tabii, isterseniz doğruları da söylemek zorunda değilsiniz."

  Sinirle pastaneden çıkıp eve doğru ilerlemeye başladım. İkisi de arkamdan gelmemişti. Gelmelerini de beklemiyordum.

  Kuruntularımla(!) yalnız kalıp depresyona girecektim.

TAHMİN EDİN FİNALE NE KDR KALDI?!!!!
çk az.

Umarım seversiniz bu bölümü ve şey iyi geceler👅💖