Onunla tanışmak istiyordum. Bunu her şeyden fazla istiyordum hem de.
O elli binden fazla insanın önünde karşısındaki adamı yumruklarken benim gibi burada duran kızların hepsinin bunu istediğini biliyordum. Çünkü arzulanacak kadar güzeldi.
Adama bu sefer tekrar kalkamayacağı bir yumruk indirdiğinde hakem saymaya başladı. "Bir, iki, üç." Ben sadece ona bakıyordum, saçları alnına terden yapışmıştı, bundan rahatsız olmuş olmalı ki saçlarını boks eldivenlerini çıkarmadan itti ve burnunu çekti.
Zayn Malik yinehem maçı hem kalbimi kazanmıştı.
"Altı, yedi sekiz." Arkadaşlarım Zoey ve Noah bunun sevinciyle ayağa kalkıp Zayn'e tezahürat yaparlarken ben sadece beni görmesini istiyordum ama bunca insanın arasında bu imkansızdı.
Zayn gözlerini kalabalıkta gezdirdi ama gözlerini kimse de uzun süre tutmuyordu sadece öyle bir bakıp geçiyordu. Hakem sonunda Zayn'in kolunu havaya kaldırdığında yüzünde belli belirsiz bir gülümseme oluştu.
Zayn'in grubu hemen ringin etrafındaydı, önümde ayağa kalkmış insanlar onları görmemi engellediğinde oturduğum yerde ayağa kalktım ve öne hafifçe eğilerek onlara baktım.
Zayn ringden atladı ve arkadaşları onu alkışlarla karşıladı. Alkışlayan ellerine hafif yumruklar attığında hem onlar hem de ben buna gülmüştüm. Onun hafif bir yumruğunun bile beni bayıltacağından emindim.
"Yine mi?" dedi Noah beni omzumdan iterken ama düşmeme izin vermeyip beni tuttu.
"Ne için geliyorum sanıyorsun?" dediğimde Zoey ile birlikte güldüler.
"Seni göreceğini mi düşünüyorsun? Neredeyse en arkada oturuyoruz Ruth."
"Kes sesini." Herkes çıkarken onlara katılmak adına hızla ilerlemeye başladım, şimdi onu soyunma odasından çıkarken birkaç insanı itip arabasına binmesini izleyecektim.
"Biz gidiyoruz!" diye bağırdı Noah arkamdan. "Tamam ben sonra dönerim!" dedim onlara bakmadan. Arkamdan göz devirdiklerini çok iyi biliyordum.
Yine de önümdeki herkesi ittim ve soyunma odasına en sonunda vardım. Tam soyunma odası görüş açıma girdiğinde kapının kapatıldığını gördüm. Buna sinirlensem bile tekrar çıkacağını bildiğim için en ön sıralara geçmeye çalıştım ama en ön iki sırayı kameralarını omzuna atmış son dakikaları ekrana yansıtan spiker ve kameramanlar kapmıştı bile.
Ve birkaç dakika içinde o soyunma odasından alkışlar eşliğinde çıktı, ben onun bu alkışlardan hoşlanmadığını biliyordum. Kendine yapılan her alkışı duyduğunda elleriyle bunu azaltmaya çalışıyor ve her ne kadar belli etmemeye çalışsa da yüzünü buruşturuyordu.
O hobisi olduğu için boks oynuyordu, böyle bir hayat yaşamak için değil. Bunu da çok iyi biliyordum.
"Kazandığım için mutluyum." dedi sorulardan birine cevap verme mecburiyetinde bulunarak ve arkadaşları eşliğinde kalabalıktan kaçmaya çalıştı. Söylediğine gülmüştüm, genelde kameralara hep böyle kısa cümleler kurardı. Telefonumu kotumun arka cebinden çıkarıp birçok fotoğraf çektim, hepsinde -her zamanki gibi- kafası eğikti. Ama onu profilden görmek bile çok güzeldi.
O salondan çıkıp arabasına bindiğinde ben hala onu izliyordum.
Ne zaman onun soyunma odasından birlikte çıkacaktık bilmiyordum ama bunun bir gün gerçekleşmesi için elimden gelen her şeyi yapacaktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
