"Lütfen, bu işe çok ihtiyacım var." Zayn'in antrenman yaptığı spor salonunun sahibi dirseklerini masasına dayadığında henüz ikna olmadığını anlayıp her an ağlayabilme özelliğimi devreye soktum.
"Annem ve babam yeni bir boşanma süreci geçirdi, şu an ikisi de kendi halinde ve küçük kardeşime bakan kimse yok, sadece onun için bu işi istiyorum." Birkaç dakika düşündü, ajandasına baktı bazı isimlerin üzerini karaladı ve en sonunda konuştu. "Pekala." dedi ellerini birleştirip. "Sadece antrenör yardımcısı olarak çalışabilirsin çünkü pek tecrüben yok ve kolların güçsüz."
Başımı salladım. "Yerleri ve aletleri silmeni istiyorum, yerlerinde olmayan dambılları toplayıp yerlerine koyacaksın, bu tarz bir iş."
"Tamam." dediğimde devam etti.
"Bir de saatte bir sporcularımıza su dağıtımı yapacaksın."
"Pekala." tekrar onayladığımda konuştu. "Güzel." dedi yüzüne bir gülümseme koyduktan sonra, benden bunu beklemediğine emindim. "Buraya gelen, medyanın ilgilendiği o insanların fotoğraflarını çekip dağıtırsan tazminat davası açabilme hakları var. Bunları kabul edersen bu gece gel ve işe başla."
"Çok teşekkürler, böyle bir sorun olmayacak emin olun. İşimi profesyonel bir şekilde yerine getireceğim." dedim birkaç form doldurup uzattığı kartı aldıktan sonra. Ellerine uzanıp sıktım. "Kardeşim ve ben size minettarız."
Bir gülümseme attığında sevinçten ağlamamak için kendimi zor tuttum. Spor salonundan çıkıp evime doğru adımlarken heyecanım beni öldürecek gibiydi.
Çünkü Zayn Malik'in söylenenlere göre her hafta dört gün geldiği spor salonunda çalışacaktım ve bunu hesaba katarsak beni görmeme imkanı yoktu.
-
"Tam bir sürtüksün!" Zoey kalçamı sıktığında ona gülümsedim. "Şimdi onu görecek misin yani?"
"Öyle umuyorum." dedim omzumu kaldırıp indirirken çünkü dün yoktu, bugün olması için Tanrı'ya yalvarıyordum. Zoey saçlarımı biraz abartmaya başladığında onun elinden kurtuldum ve saçlarımın dalgalarını dağıttıktan sonra çantamı alıp evden çıkmak için kapıya doğru adımladım.
Birazdan Zayn Malik'i canlı bir şekilde yakınımda görecektim ve bu gerçek beni delirtmek üzereydi.
"Kendine bir şey olmasına izin verme." dedi Noah bu halimden rahatsız olmuş gibi, zaten en başından beri spor salonunda işe başlamama karşıydı, ama bu umrumda değildi.
Benim bulunduğum bu kafesten ve iğrenç geçmişli hayattan kurtulmak için Zayn'e ulaşmam gerekiyordu ve buna sadece birkaç adım kalmıştı.
Onlara sarıldıktan sonra evden ayrıldım ve kısa bir taksi yolculuğundan sonra büyük spor salonuna girdim. Dün sabah bana verdiği kartı okutup üzerimin aranmasına izin verdim ve üst kata çıktım. Herkesin yüzünü incelerken onların zengin olduğunu bilmek pek şaşırtıcı gelmemişti.
Mutfağa yöneldim ve üzerinde soğuk sular olan tepsiyi elime aldım, en çok istediğim kısımdan başlıyorduk, bunları dağıtırken onu görme imkanım daha çoktu.
Salonda gezinirken Zayn'i hala görememiş olmanın verdiği hayal kırıklığı içimi dolduruyordu. Yine mi gelmemişti?
"Pardon." siyahi adam beni boşta duran bileğimden tuttuğunda kendimi toparlamaya çalışıp gülümsedim ve tepsiyi ona doğru indirdim. Soğuk suyu aldıktan sonra tekrar önüne dönmüştü, ben adımlarımı hızlandırdım ve salonun en uzak köşesine kadar ilerledim.
Ve o an gözüme çarptı.
İri boks torbasına yumruklar atıyordu, kollarını daha da geliştirmek istediği belliydi. Hiç beklemeden onun yanına gittim, onun hemen yanındayken nefes alış-verişlerini duyabiliyor ve şakaklarından akan teri çok net görebiliyordum. Tanrım, bana çok yakındı ve bu duyduğum sesli nefesi o an beni öldürecek gibiydi.
"Su ister misiniz?" beni görmesi için biraz daha ona yaklaştığımda yumruklara devam ederken kafasını bana doğru çevirdi.
Ve o an ilk kez öldüm.
Son kez torbaya sıkı bir yumruk geçirdi ardından yorgun olduğunu belli eden derin bir nefes verdi sonra ise tepsideki şişelerden birini alıp onu bitirene kadar içti. Bu sadece birkaç saniyesini almıştı.
Şişe bittikten sonra kafasını benim olduğum tarafa az da olsa çevirmiş ve kendini hafiften belli eden göğüs dekolteme bakmıştı. Bunun üzerine yemin edebilirdim.
Boş şişeyi köşeye doğru fırlattı ardından tepsiden bir şişe daha aldı, onu saçlarına ve yüzüne döktü. Kalbimde bir şeyler oluşuyordu ve ben ıslak kafasını göğsüme bastırmamak için kendimi zor tutuyordum.
Bu şişeyi de bitirdikten sonra Zayn Malik bana bakıyordu. Uzun zamandır beklediğim bir andı bu.
Biraz daha öyle beklersem neden beklediğimi soracak olduğunu yüz ifadesinden anladığımda çok yavaş adımlarla ilerliyordum, o da kafasını oynatmıyor sadece adımlarımla doğru orantılı bir şekilde gözleriyle beni takip ediyordu. Artık ona bakamayacağımı fark edip önüme döndüm ve yeni bir tepsi almak için mutfağa ilerledim.
Neredeyse sevinçten çığlıklar atarken diğer çalışanların heyecanım hakkında hiçbir fikirleri olmadığına emindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
YALNIZ BU ZAYN'İN SU İÇİŞİ BİLE EFSANE YA DİLİM DAMAĞIM KURUDU ŞDMDMDPS
