☄️☄️hard feelings ||baekyeol||☄️☄️

-14-

"Kocaman bir üniversite amfisindeyim.Fakültedeyken derslere geç kaldığım için ,üniversiteye geçtiğimde çoğu vaktimi babaannemle geçiriyordum ve onun evi şehir merkezine gerçekten uzaktı,en arkalarda otururdum.Şuanda o sıralardan birindeydim.Etraf karanlıktı.Sadece kürsünün yanındaki tahta aydınlıktı.Önce bembeyaz olan tahtaya az sonra bir görüntü yansıdı.

Küçüklüğümün trajikomik aşk hikayesi.Mor elbiseli bir kızın ardında dolaşan tombik bir çocuk.Beraber evcilik oynuyorlar.Sahne değişiyor.Çocuk elinde çiçeklerle geliyor kız almak istemiyor.Çocuğun gözleri doluyor,kalbi kırılıyor.Sonra inat ediyor ve kıza vermek için zorluyor.Kız en sonunda alıyor ve hapşurmaktan nefesi kesilirken oğlan kalkalmış ona bakıyor.Daha sonra kızın annesi geliyor ve kızı götürürken bana da çok kötü bağırıyor.Babam nerede bilmediğimden koşa koşa evime gidiyorum.

Sahne değişiyor.Babaannemin kucağındayım.Birkaç hafta önce atın birinden feci bir çifte yediğim için burnum ve kolum hala sargılı.Ağlıyor ve atların yanına gitmemek için çırpınıyorum.Ama babaannem dinlemiyor ve o zamanlar tay olan Philip ile tanışıyorum.Sahne değişiyor.

Evimizin salonundayım.Babamın uyuyup uyumadığını kontrol ediyorum.Birkaç kez sesleniyorum.Uyanmayınca da geçen hafta aldırdığım süperkahraman kostümünü giyiyorum ve pencereye çıkıyorum.Ama kendimden ve kostümümden o kadar eminim ki göklerde süzüleceğime hiç şüphem yok.Sonra üçüncü kattan yere çakılıyorum.

Sahne yine değişiyor.Taeyon yanımda bu sefer.Havuzdayız.Ona belki balık olabileceğimi göstermek için suyun altında nefesimi tutacağımı söylüyorum.Balık olmadığım yönünde itiraz edince de suyun altına dalıyorum.Öyle bir inat ediyorum ki nefesimi tutarken bana yıllar gibi gelen saniyeler sonra bilincim kapanıyor.Karnıma yapılan şiddetli baskıyla beraber ağzımdan sular püskürerek bir kaosa uyanıyorum.

Sahne tekrar değişiyor.Belki de kız olabileceğim yönünde inatlaşıyorum ve Taeyon'dan ödünç aldığım prenses kıyafetiyle annemlerle bağrışırıyoruz.Kız olduğum konusunda kendimden çok eminim.Ama annem inatla reddedip üzerimdekileri çıkartıyor ve prenses elbisesini benden hızlıca kaçırıyor.Ben sakinleşincede uzun bir konuşma yapıyor.

Bir başka görüntü geliyor sahnenin önüne.Uzaylılarla iletişim kurmak için küçük arka bahçede bir ayin düzenliyor ve civcivimi uzaylılar için kurban ediyorum.

Harika (!) geçen çocukluğumun bundan sonrasının gelmemesi ve perdenin kapanması beni hiç üzmüyor.Zira devamında olan her şey hiçbir şeyin en başından beri doğru gitmediğinin apaçık kanıtı.

Perde kapanınca ortalık aydınlanıyor ve yanımda oturan babaannemi farkediyorum.

"Şu son sahne hariç tam bir psikoloji filmine benziyordu.Son sahneyle biraz cinayet filmi gibi oldu."

"Babaanne."

"Baekhyun bugün hava çok güzel değil mi?"Pencereden bakıyorum.Dışarıda kasırga kopuyor.Ağaç dalları camlara çarpıyor.

"Dışarıda kasırga var."

"Ooh!Ne kötü!Deden geç kalacak."

"Ama o ölmedi mi?"

"Baekhyun kimse ölmez.Hiç kimse.Bilmiyor musun?Eğer öyle olsaydı burada olamazdım."

"Babaanne gitmem lazım.Chanyeol'a yetişmeliyim."

"Şu deli olan mı?"

"Olsun.Ben de deliyim zaten."

............