29♤

5.2K 688 1K
                                    

Babaannemin Baekhyun geldi demesiyle başlayacakları bilseydim, uyanmamayı dilerdim.

Dün kucağımda dakikalarca ağlayan sevgilimi yatıştırmış, kollarımda uyuduktan hemen sonra yatağına yatırmış ve zaten fazla kaldığım odadan çıkmıştım.

Dünden beri bana sadece bir kere iyi olduğunu mesaj yoluyla yazmıştı. Buluşmak veya görüşmek istemediğini belirtmişti. Kafa dinlemesine izin vermek adına ben de evde kalmıştım. Akşamı nasıl ettiğimi bilmiyordum, içim içimi yiyordu. Sonrasında ise uyuyakalmıştım.

Kötü bir zamanda kötü hislerle uyuduğum için, babaannemin seslenişiyle uyansam da tam olarak ayılamadım. Gözlerimi kırpıştırarak, ben uyumadan önce aydınlık olan odamın şimdiki karanlık haline alışmaya çalıştım.

Kısa süre sonra odama narin bir beden eklenmiş ve tereddütle ışığı açmıştı. Işığa alışamayan gözlerimi kolumla kapatarak sırt üstü yatar pozisyonumu sürdürdüm.

Henüz ayılmamıştım.

Baekhyun'un kapıyı kapatışını duydum. Sonra hızlı adımlarla pencereme kadar adımlayışını.

"Neye bakıyorsun?" Kolumu gözlerimden çekip sevecen bir tavırla gülümsediğimde gözlerini dışarıdan çekmeden yanıtlamıştı. "Babaannen gitti."

"O zaman yanıma gel."

Davetimle gözleri beni buldu. Gelmesini bekledim. Ama tuhaftı ki hiç gelecek gibi durmuyordu.

Huzursuzlanarak doğruldum. Sırtımı yatağımın başlığına yaslayarak, daha ayılmamış bir adamı böyle üzmemesi hakkında düşünecekken ona hak vermem gerektiğini fark ettim. Bilmediğim bir şeylerle mücadele ediyordu.

"Daha iyi misin meleğim?"

Hiç reddedilmemiş gibi aniden yumuşayan ses tonumla yüzünü tatlı bir şaşkınlık kapladı. Gizlemeye çalışsa da farkındaydım. Sonra toparlayarak bir anda, "Chanyeol." dedi.

Soğuktu seslenişi, yara alıyormuşum gibi hissettim.

"Bir şeyler konuşmak için geldim. Lütfen beni bölme."

Dudaklarımı birbirine bastırarak başımı salladım. Ne istiyorsa konuşabilirdi. Onu saatlerce dinlerdim, hatta günlerce.

"Ben ayrılmak istiyorum."

Bacaklarımın hâlâ üstünde olan yorgandaki bakışlarım bir anda sesin kaynağına yükseldi ve saniyelik bir vakitte donduğumu hissettim. Kanımın, canımın, her bir şeyimin donduğunu.

"Benden mi?"

Yanlış anladığım veya hâlâ uykulu olduğum düşüncesiyle birkaç saniye duraksayarak algılamaya çalıştım.

"Bitirelim Chanyeol, devam etmek istemiyorum."

Doğruluğundan emin olduğum şeylerle öylece kaldım. Gözlerim gözlerindeydi, bana dümdüz bakıyor ve ayrılmak istediğini söylüyordu.

Sadece bir şeyler yanlıştı.

Ellerimle üzerimdeki yorganı sıkarak, ettiği birkaç kelimenin dehşet verici etkisinden sıyrılmak istedim. Belki çok üzgündü, belki sabaha kadar ağlamıştı ya da belki de başka bir sebepten ötürü düzgün düşünemiyordu.

Beni sevdiğinden emindim, bir şeyler onun dengesini çok fena sarsmıştı.

Bir anda bütün enerjisi çekilmiş bedenimi yataktan kaldırarak ona adımladım. Gözleri ne yapmaya çalıştığımı anlamamış bir şekilde beni süzüyordu.

Ben üzerine yürüdükçe o geriledi. Saçma bir hale bürünen iletişimimizi normale bindirmek adına ileri atılıp bedenine tutundum ve onu kendime doğru çektim.

Daisy ♤ChanbaekHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin