Bölüm 2

966 28 4
                                    

Kahvaltımı hızlıca bitirdim.

Odamdan çantamı aldım ve tam odadamdan çıkıyordum ki... Doli! Doli'yi unuttum.

Doli benim ilk oyuncağım. Peluş bir tavşan.

Bir kere onunla birisinin parmağını kırmıştım.

Onu çok seviyorum. Çünkü onunla kendimi koruyabiliyorum. :)

Doli'yi aldıktan sonra okula doğru yürümeye başladım.

Nedenini bilmiyorum ama etrafı hafiften kırmızımsı görüyordum ve herkes bana kötü kötü bakıyordu.

Sırama doğru ilerlerken pislik Pamela bana çelme taktı ve yere düşmeme sebep oldu.

Çok sert yere düştüğüm için burnum kanamaya başlamıştı.

Okula iki sene erken başladığım için herkesten küçüktüm ve bu nedenle hep alay konusu oluyordum.

-Yere düşünce yüzün soldu kırmızılı?

dedi Pamela. Bir dakika? Ben kırmızı giyinmiyorum ki?

-Kırmızılı derken?

-Rol yapma. Gözlerinin kırmızı olduğunu herkes biliyor ucube bebe.

Ucube Bebe ha? İyice sinirlenmiştim ve cızırdadığımı fark ettim. N'oluyor bana ya? Yerden havalandığımı ve saçlarımın uçuştuğunu hissettim

-BENDEN HEMEN ÖZÜR DİLE!

Bu lafı istemsizce söylemiştim. Herkes bana bakıyordu.

-Özür dilemezsem n'olur? Ağlar mısın? Ucube Bebe!

İyice sinirlenmiştim ve elimi kaldırdığımda 3 tane elimin etrafında hareket eden ateş topu gördüm ve sinirle ateş toplarını Pamela'ya attım.

Bir dakika? Ben n'apıyorum? 

Bir anda kendime geldiğimde herşey çok geçti. Pamela'dan kanlar sel gibi akıyordu.

-B-Ben n-n'aptım? Ö-Özür d-dilerim...

dedim ve koşarak okuldan çıktım.

Koşarken ağlamaya başladım ve yeni bir şey daha fark ettim. Gözyaşlarım yerine kan akıyordu? 

Ben gerçekten bir ucube miydim? Ama ben sıradan bir insandım.

Yani... öyle düşünüyordum.

-Devam Edecek-

Entity 303'ün Kayıp Kızı : Psycho GirlHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin