Entity 303'ün Kayıp Kızı : Psycho Girl

Bölüm 8

Entity 303'ün Gözünden

Psycho Girl buraya geleli 6 gün olmuştu ve yeterince iyileşmişti.

Artık malesef gerekeni yapmalıyım...

*Kapıyı tıklatır*

-Gelin.

içeriye girdim. Canım hiç bunu yapmak istemese de bunu yapmak zorundaydım.

-Dışarı çık!

-Peki efendim.

Hemşire dışarı çıkınca Psycho Girl'e doğru yaklaştım. Mırıldanarak Üzgünüm... diyebildim sadece ve...

Psycho Girl'ün hafızasını sildim.

Şu an hayatımın en büyük acılarından birini çekiyorum Psycho Girl. Bunu bil.

Günün biri gelecek ve seninle mutlu bir hayat yaşayacağız. Ama o gün bu gün değil...

Yavaşça Psycho Girl'ü kucağıma aldım ve yeraltı evindeki yatağın yanına ışınlanıp onu nazikçe yatağa yatırdım.

Yerde duran Doli'yi alıp yanına koydum.

Ben Doli'yi yatağa koyar koymaz hemen Doli'ye sarıldı.

Psycho Girl'ün yatağının önüne çömeldim ve bir süre başını okşadım.

Artık gitmem gerekiyordu. Bu yüzden gittim.

Yaşadığı şehirdeki herkesin hafızasıı da 6 gün önceye göre sildim ama Psycho Girl artık aranan birisi değil. Tek fark bu...

Psycho Girl'ün(Mina'nın) Gözünden

Uyandım. Sabah olmuş.

Artık eve gitsem iyi olur.

Evden kaçtım ama bir gün kaçınca babam cezamı kaldırıyor... Önce Doli'ye günaydın demeyi unutmadım tabii ki.

Hemen mutfakta 2 Nutella'lı ekmek hazırladım.

Artık hazırdım, gidebilirim!

Saat 5:30'du. Sadece 1 saat uyumuşum.

Neyse bu bana yeter de artar!

Doli'yi alıp yola koyuldum.

Eve vardığımda saat 6:00 olmuştu.

Annemin mutfakta kahvaltı hazırladığını gördüm.

Arka kapıdan gizlice girdim ve parmak ucunda odama çıktım.

Hala yemediğim elmamı çantama koydum ve kitaplarımı da çantama ekledim.

Yatağa sanki hep oradaymışım gibi yattım ve tam zamanında annem beni uyandırmaya geldi.

-Mina, Sabah oldu hadi uyan. Okula geç kalacaksın.

-5 dk daha anneeeğğğ

Beni alnımdan öptü ve camları açtı.

-Tamam. Ama sadece 5 dk.

-OK hadiğğ giğğt!

Küçük bir kahkaha attıktan sonra gitti.

5 DK SONRA

Annemin geldiğini duyduğum anda yataktan atladım(atlayamadım) ve yere düştüm.

-Yavaş biraz :D

-Of tamam. Anne!

-Evet?

-Kıyafetlerim nerde?

-Üstünde :D

Doğru üstümden çıkarmayı unutmuştum -_-

-Gece onlarla yattığın için başka bir şey giymek zorundasın

-Ama..

-Aması maması yok!

-Ne giycem peki?

Bunu sorarken içimden dua ediyordum. Çünkü okula giderken giyebileceğim 2 şey vardı;

1-) Şu an üstümde olan kıyafetler

2-) Prenses kıyafetim!!!

Onu giyemezdim!!!

Hem hangi akılla onu aldım ki?

Flashback:

Mina ile annesi bir mağazanın önünden geçiyordur.

-Anne şu prenses elbisesini doğum günümde giyebilir miyim?

-Ama çok pahalı...

-Lütfeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeğğğn!

-Tamam, tamam!

-Yeeeeee!

Elbiseyi alırlar.

Mina elbiseyi giyer ve yatana kadar çıkarmaz.

Flashback Sonu

Eee Bu Flashback sahte!

Yazar: Değil malesef

ÖFF!

Anneme yalvaran bakışlarla bakıyordum.

Bir yandan da içimden dua ediyordum...

-Malesef başka kıyafetin yok...

-Ühühühühüühühühühühühü bebek gibi ağlarıııııııım! üühühühühühühühühüüüü

-Üzgünüm...

-Neden beeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen!

Birkaç dakika sonra...

-Giymiycem işte! Okula çıplak da gidebilirim!

-Hadi ama...

*Servisin korna sesini duyarlar*

*Servisin korna sesi Anne gözünde = Servisin karesi + giyinme hızının küpü + kahvaltı - okul çantası = 1 sn*

1 Saniye Sonra

*Mina elinde elması ve üstünde prenses elbisesiyle servisin önünde duruyordur*

Şaka mı bu?!?

-Görüşürüz tatlım :3

BUNUN HESABINI ÖDİYCEK!

Servise yavaşça yürüyordum ki annem beni arkamdan itti ve servise girmiştim bile...

Serviste bir yere oturdum ve kimse beni görmesin diye üstüme hırkamı giydim.

Gören gördü zaten ama...

Camdan dışarıya baktım.

Hiç içeri bakasım yoktu...

Okula varana kadar benle dalga geçenleri dinlemekten kafam şişti!

İnşallah bir gün beni anlarlar.

Özellikle PAMELA!!!

Sonunda servisten kurtul...

Bu okulda bu kadar kişi olduğunu ilk defa fark ettim...

*Yutkunur*

Umarım çift değil üçüz görüyorumdur da diyemem çünkü herkes birbirinden farklı!!!

Allah'ım sen yardım et...

-Devam Edecek-