SESSİZ HAYKIRIŞ (Sessiz serisi 2)

2.BÖLÜM: "Asi"

Bilgi, alıntı ve iletişim için Instagram hesabım yusra.ergunn.

Tiktok hesabım yusraergnkitapları

Keyifli okumalar💚

Henüz akşamın erken saatleri olmasına rağmen odamın ışığını kapatıp yatağımda müzik dinliyordum. Perdelerimi aralayıp geceyi aydınlatan Ay'ı odama davet etmiş, onun bu geceki dostluğu ile huzur buluyordum.

Ayağımı müziğin hafif ritmine göre oynatıyor, küçük sesler eşliğinde sözleri mırıldanıyordum. Sonra bir anda müziğin sesi kesildi, kulaklarımda telefonumun zil sesi yankılandı. Telefonumun ekranına baktım, Zelal arıyordu.

Uzandığım yerden doğrulup yataktan çıktım. Penceremin önündeki pufa oturdum ve gözlerimi simsiyah gökyüzüne diktim. O sırada telefonu açmış kulağıma dayamıştım.

"Avşin! Ne yapıyorsun? Dur tahmin edeyim, ders çalışıyordun."
Gözlerimi devirdim. İnsanın adı çıkacağına canı çıksın sözüne katılıyordum.

"Hayır, müzik dinliyordum."

"Harika! Ben de bununla ilgili aramıştım." Sesi fazlasıyla heyecanlı geliyordu. "Konsere gidiyoruz değil mi? Sinem'le konuştum o da geliyormuş. Senden de itiraz istemiyorum!"

Düşünmeden, "Tamam, geleceğim ben de ,"dedim.

Bir süre ses gelmeyince kapattığını sanıp ekrana baktım ama arama hâlâ devam ediyordu.

"Bu kadar kolay olacağını düşünmemiştim. Ben, seni ikna etmek için kendimi çetin bir savaşa hazırlamıştım. Hatta Sinem bu görevi bana vermişti."

Sırıttım. "Of çok şapşalsın!"

"Ya senin sağın solun belli olmuyor ki. Olumsuz cevap vereceğini düşündüğümüz yerde ters köşe yapıyorsun. "

"Sevdiğim grubun konseri, herhalde kaçırmam," dedim. Derin bir nefes aldığını duydum.

Yeniden ilk baştaki heyecanına kavuştu. "Tamam o zaman, yarın akşam coşmaya gidiyoruz!"

O görecekmiş gibi aynı heyecanla başımı salladım. "Kesinlikle!"

Telefondan gelen hışırtıdan sonra Zelal'den duyduğum isimle oturduğum yerde dikleştim. Tüm algılarım sonuna kadar açılmıştı.

"Cihan." Onu en son üç gün önce görmüştüm. Bir daha göremesem de zihnim göz kapaklarımda yüzünü tekrar tekrar oynatıyordu. Adım sesleri işittiğimde telefonu iyice kulağıma yapıştırdım. "Bizimle konsere geliyorsun değil mi?"

Nabzım hızlandı. O da mı gelecekti?

Sesi kulaklarıma dolunca dudağımı ısırdım.

"Ne işim var sizin aranızda?"

Zelal öfkeyle soludu. "Merak etme, konserde sadece liseliler olmayacak. Halka açık bir konser," dedi. "Lütfen ama Cihan, biliyorsun sen gelmezsen babam izin vermez."

Zelal'in babası sert bir adamdı. Akşam dışarı çıkmalarına asla izin vermezdi, sıkı kuralları vardı ve bu kurallar bazen Cihan 'ın babası Namık amca tarafından esnetilebiliyordu. O, kardeşinden farklıydı, onun gibi sert ve kuralcı bir adam değildi.

"Sen kiminle konuşuyorsun? Telefon inmiyor kulağından." Cihan ikimizin de beklemediği bir şey sormuştu.

"Avşin ile konuşuyorum." Benim için uzun sayılabilecek bir sessizlik çöktü. Sonra yine Zelal konuştu. "Beraber konser planı yaptık."