10.BÖLÜM

4.9K 185 5
                                    

2 ay sonra

Yanlarında dahi kalmamış olmasına rağmen içlerinden biri olmuştu Eylül. Öğrendiği şeyle bu saçma oyunlarına dahil olmuştu. Bebek. Bu bebeği neden istediklerini de öğrenmişti. Onlar kadar bencil ve kötü olamazdı belki. Kanıtlar toplayıp intikam alabilirdi ama. Üzerinde ki elbiseyi düzelterek son kez kendine baktı.

Karnı günden güne iyice büyüyordu. Kahraman da sanki bunu kendi için kullanıyordu. Aralarında ki 'siz' olayı devam ediyordu. Bunu öyle de böyle de devam ettiriyordu Eylül.

Her akşam sanki evli bir çiftlermiş gibi Kahraman kendi evi yerine buraya geliyordu. Onunla konuşmaya çalışıyordu. Cenaze konusunda da ona çok yardımı dokunmuştu.

-Hazır mısın?

Egemen kapıyı tıklayarak içeri girdi. Karşısında gördüğü Eylül her zaman gördüklerinden farklıydı. Biraz iddialı biraz da korkutucu. Olup bitenleri tabi ki ona Egemen anlatmıştı.

Bunu yapmasının en büyük nedeni de artık yalan dolandan bıkmış olmasıydı.

-Hazırım.

Gerçekleri birer birer anlatmıştı. Eylül beklediğinin aksine en ufak tepki dahi göstermeden onu dinlemişti. Şimdi de bu söylediklerini kullanarak Egemen'i oyunlarına dahil ediyordu.

Yani Egemen kurtulmak istediği şeylerden kurtulamadığı gibi dibe batmıştı.

-Çıkalım.

Eylül ile birlikte evden çıkıp arabaya geçtiler.

-Abime ne diyeceğim?

Eylül tebessüm etti.

-Bana söylediğiniz yalanları varsayarsak siz zaten profesyonel yalancılarsınız. Söyleyecek bir cevabın elbet vardır. Yoksa da o an uydurursun Egemen.

Vardıklarında birlikte arabadan indiler. Otelin içine girip salona giriş yaptılar. Onların geldiğiniz gören ilk kişi de Kahraman olmuştu. Çatık kaşları kızgınlıktan çok ne olduğunu anlamaya çalışıyor gibiydi.

-Hoş geldiniz.

Hale önlerini kesmişti. Eylül'den gözlerini ayırarak Egemen'e döndü.

-Taraf değiştirmişsin.

Egemen başını onaylarcasına salladı.

-Bu sana öyle geliyorsa değiştirdim diyelim. Ama beni senin tarafında olarak düşünmeme kırılırım. Ben abimin tarafındaydım. Şimdi de müstakbel partnerimin tarafındayım.

Hale güldü. Ardından Eylül'e kaydı bakışları. İlk gördüğü gün ki o kırılgan kızın aksine  öfke dolu gözlerle ona bakan biri vardı karşısında.

-İzninizle.

Egemen,Eylül'ün elini tutarak abisinin yanına ilerledi.

-Noluyor burada?

Kahraman'ın sorusuna Eylül cevap vermeyi tercih etmişti.

-Hiç.

Kahraman, Egemen'e bakmayı bırakarak Eylül'e döndü.

-Hiç? Eylül'ün burada ne işi var Egemen?

Tekrar bakışları Egemen'e kaydığında oldukları salonun ışıkları hafifçe karardı. Çalan müzikle çiftler yavaş yavaş kalkarak dans etmeye başlamışlardı. Egemen bunu gördüğünde soruyu cevaplamadan elini Eylül'e uzattı.

-İzninle abi. Partnerimi dansa kaldırmam lazım.

Eylül tebessüm ederek elini tuttu. Kahraman'ın yanından çiftlerin arasına katıldılar. Saniyeler bile sürmeden Kahraman diplerinde bitmişti.

-Egemen.

Egemen, Eylül'ün elini abisine doğru uzattığında şaşırma sırası Eylül'e geçmişti.

-Aranızda kalmak istemiyorum.

Eylül tam elini çekmek üzereyken Kahraman elini tutarak Eylül'ü kendine çekti.

-Kaçmana izin veremem. Bu sefer olmaz.

Tüm bu olup bitenleri onlarla birlikte Hale de izliyordu. Elinde ki şarap bardağını hızlıca masalardan birine bırakarak yanlarına ilerledi. Egemen o konuşmadan elinden tutarak Hale'yi oradan uzaklaştırdı.

-Konuşma ve dans et Hale.

Bakışları hâlâ Kahraman ve Eylül de olsa da dans etmeye başlamıştı.

-Neden buraya geldin?

Eylül, Kahraman'a oldukça kızgındı. Egemen bazı detaylar hariç kardeşinin ölümü ve eve giren adamı anlatmıştı. Hale'nin yaptığını biliyordu. Bebeğin kendisine ait olduğunu bilmiyordu.

-Neden gelmeyeyim?

Kahraman güldü. Buralara ait olmadığı için Eylül'ü burada görmekte istemiyordu.

-En azından benimle gelmeni tercih ederdim.

Eylül adamın elini sıktı.

-Evli olduğunuzu düşünürsek sizinle buraya gelmem saçmalık olurdu. Egemen ile geldim. Tek gitmek istemiyordu.

Şimdi de onlar kadar yalancı olmuştu.

-İzninizle.

Kahraman'ın kolları arasından kurtularak çıkış kapısına ilerledi. Ama Kahraman de onunla gelmişti.

-Sensiz yapamıyorum.

Eylül duyduğu cümleyle durarak ona döndü.

-Ne?

Kahraman burukça tebessüm etti.

-Duyduğun gibi. Sensiz yapamıyorum. Ben sana aşık oldum Eylül.

İlk başlarda eline koz vermek istemediği Eylül'e bu şekilde büyük koz vermişti.

Oyuna onu kendi elleriyle dahil etmişti.

BENİM OĞLUMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin