Pretend *ON HOLD*

Hoofdstuk 3

Aliah

Zenuwachtig opent ze de deur. 'En five, six, zeven, eight en one, two, three, four, five, six, seven, eight,' klinkt het enthousiast uit de zwartgeverfde kamer. De linkerwand is èèn en al spiegel en naast de ingang staat een rode bank tegen de muur. De vloer is een zwart met wit geblokt zeil. 'Hallo, wie hebben we daar?' Een jongeman met zijn halflange zwarte haar in een knotje gebonden en een klein snorretje kijkt me vragend aan. 'Oh, ik ben Aliah,' stamel ik. 'Welkom, Aliah- wat is je achternaam?' Vraagt hij vriendelijk. 'Euhm, ik heet gewoon Aliah Wayne,' zeg ik met een schaapachtige glimlach op mijn gezicht. 'Welkom dan maar, gewoon Aliah Wayne,' antwoordt de man met een grijns. 'Ik ben Russel Jackson, maar je mag me ook Rus of Russie noemen. Dit is onze groep, ze zijn er vandaag gelukkig allemaal,' zegt Russel terwijl hij naar een stuk of zeven jongens en meisjes wijst. Vriendelijk knikt Aliah het groepje toe. 'Guys, stel jullie even voor aan Aliah dan kunnen we haar daarna laten zien hoe het er hier gewoonlijk aan toe gaat.' Russel klapt even kort in zijn handen en loopt dan weer naar zijn plek voor de spiegel toe. De eerste die naar haar toe komt is een meisje met lang, blond - bijna wit - haar dat ze in een staart heeft vastgemaakt aan de zijkant van haar hoofd. Lachend steekt ze haar hand uit. 'Hey, ik ben Layla, leuk je te ontmoeten,' zegt het meisje met een hoge stem. 'Ook leuk jou te ontmoeten,' zegt Aliah voordat Layla ook weer op haar plek gaat staan. Meteen daarna staat er een ander meisje voor haar neus. Ze heeft bruin haar tot haar schouders en een spitse kin. Haar ogen hebben een rare lichtgrijze kleur, maar ze staan wel vriendelijk. 'Hoi, ik ben Jenny, maar noem me maar Jen.' Aliah knikt vriendelijk en Jenny gaat naast Layla staan. Daarna komen er nog twee jongens en drie meisjes voorbij. Thomas, Benjamin, Mackenzie, Hannah en Daisy. Hopelijk onthoud ze alle namen. Normaal gezien is ze redelijk goed in namen onthouden dus dat moet wel lukken.

Als iedereen met zijn gezicht naar de spiegel staat en Aliah op de bank zit, schraapt Russel zijn keel om aan te geven dat hij wil beginnen. 'Weet iedereen nog het dansje waar we vorige week mee begonnen zijn?' Er klinkt instemmend gemompel uit de zeven kelen en Russel steekt goedkeurend zijn duim in de lucht. 'Laten we daar maar mee beginnen dan,' zegt hij terwijl hij naar de stereo loopt. Al snel klinkt er muziek uit de speakers en de groep komt in beweging. In plaats van allemaal hetzelfde dansje te doen, dansen ze en om- en door elkaar heen. Automatisch tikt Aliah met haar hand op haar knie in de maat van de muziek. Ze weet het niet zeker, maar het lijkt er op dat het groepje een beetje om Layla en Jenny heen danst. Terecht, want de meisjes zijn verruit de beste van de groep. Het is moeilijk om te zeggen wie er beter is, maar Jenny beweegt zich nog net iets soepeler dan Layla tijdens sommige danspasjes. Aliah schrikt als Layla plotseling in de lucht wordt gegooit door één van de jongens, waarna ze vervolgens wordt opgevangen door de ander. Na het refrein stopt de groep met dansen en Russel zet de muziek uit. Enthousiast klapt Aliah voor het groepje dansers. Jenny schenkt haar een stralende glimlach en ook Hannah - of is het Mackenzie? - lacht haar toe. Russel wenkt naar haar ten teken dat ze erbij mag komen staan. 'Heb je eigenlijk al ervaring met dansen, Aliah?' Vraagt hij aan haar. Bijna wil ze zeggen dat ze vroeger altijd met haar vader danste, maar dan realiseerd ze zich hoe stom dat klinkt en ze schud haar hoofd. Russel bijt even op zijn lip en zegt dan: 'laten we in ieder geval kijken wat je al kan, kom is tegenover me staan wil je?' Gelaten loopt ze naar voren. Als ze in de spiegel kijkt, ziet ze dat de hele groep met hun rug tegen de muur naar haar en Russel kijkt. 'En nu?' Vraagt ze. 'Doe mij maar gewoon na.' Meteen daarna doet hij iets voor en Aliah doet het na. Russel knikt goedkeurend, doet nog een danspasje voor en kijkt haar vragend aan. Weer doet ze het na. Hij doet de danspasjes nu sneller achter elkaar voor, en met het puntje van haar tong uit haar mond doet ze alles na. Na een paar minuten stopt de zwartharige jongeman met dansen en ook Aliah gaat stilstaan. Op het gezicht van Russel is een grote glimlach te zien, en ook verschillende meisjes en jongens achter haar kijken bewonderend. Een tijdje is het enige geluid wat je hoord Aliahs gehijg. 'Hier kunnen we wel wat mee,' zegt Russel uiteindelijk met een grote grijns op zijn vriendelijke gezicht.