Hoofdstuk 8

84 9 6
                                    

Aliah

Gepikeerd en ook een beetje teleurgesteld door Johns gedrag loopt ze zijn kamer uit. Toen ze die foto's aan het maken waren, leek het echt een leuke jongen, maar nu weet ze wel beter. Met een stevige pas loopt ze door de witte ziekenhuisgangen. Alles is hier zo wit en steriel, en het ruikt naar goedkoop schoonmaakmiddel.

Als er een balie in zicht is stopt ze even. Is dat nou Jenny? Ze loopt nog een paar passen vooruit en gaat op haar tenen staan, zodat ze over de lange dokters en verplegers heen kan kijken. Jep, en die vrouw naast haar is vast haar moeder. Enthousiast loopt ze naar hun toe.

'Boe!' Roept ze als ze achter Jenny staat. Er gaat een schokje door Jenny heen. 'Aliah? Ugh, ik schrok me kapot,' lacht Jenny terwijl ze Aliah een knuffel geeft. Haar moeder is nog even in gesprek met de vrouw achter de balie, maar als ze die een goede dag heeft gewenst richt ze zich tot Aliah en Jenny.

'Hey, ik ben Lola. En jij bent zeker Aliah?' Zegt - blijkbaar - Lola tegen haar, en ze schenkt haar een aardige glimlach. Jenny lijkt niet echt op haar moeder. Het enige waaraan je kan zien dat ze familie zijn is hun gedeelde eikenbruine haarkleur. Jenny en John hebben wel alletwee een spitse kin, maar dat hebben ze dan vast van hun vader. Al die tijd heeft Aliah blijkbaar voor zich uitgestaard, want Jenny laat een zenuwachtig kuchje horen en haar moeder beweegt even met haar hand voor Aliahs gezicht.

'Oh, ja sorry, ik ben Aliah. Aangenaam kennis te maken,'. antwoord ze snel, en ze schud Lola's hand. Die lacht nog eens vriendelijk naar haar, voor ze Jenny's hand vastpakt en haar naast zich trekt. 'We gaan nog even een keer kijken bij John. Jij bent zeker net geweest? Ik wist niet dat jullie zo close waren,' zegt Lola terwijl ze ietwat zenuwachtig haar hand aan haar broekpak afveegt. De schoonmaakmiddel prikt in Aliahs neus, en ze laat een hoog niesje horen voor ze antwoord. 'Ja, ik ben net bij John geweest. De verpleegster zei dat er niets gebroken was, dus dat is oké. Hij heeft volgens mij wel last van hoofdpijn,' zegt ze, hooend dat ze zo de vraag heeft ontweken. Ze hebben dan wel een deal gemaakt, maar moeten ze dan niet een keer officieel tegen zijn ouders zeggen dat ze een "stel" zijn? Dat hadden ze eigenlijk ook even moeten bespreken... Ach laat maar, ze sms't hem wel. Geen haar op haar hoofd die er nu nog aan denkt om terug zijn kamer in te gaan.

'Nou Aliah, wij gaan naar John toe, zie ik je later?' Zegt Jenny terwijl ze knipoogt. Aliah knikt en zegt Jenny en haar moeder gedag, voor ze het ziekenhuis verlaat en naar huis vertrekt.

~

'Mam?' Roept Aliah door het huis heen, niet zeker of ze een reactie zal krijgen.

'Ik ben in de keuken hoor,' Klinkt het uit het appartement. Blij dat haar moeder thuis is loopt ze naar de keuken toe, die bezaaid is met met meel, suiker en gebroken eierschalen. 'Wow... wat doe jij nou?' Vraagt ze verrast, terwijl ze langzaam naar haar - ook al met meel bezaaide - moeder toe loopt. Die veegt alsof het niks is met de rug van haar hand over haar voorhoofd en draait zich om, zodat de kom met beslag die ze al die tijd in haar handen had tevoorschijn komt. 'Ik bak,' antwoord Aliahs moeder simpelweg, voor ze weer verder gaat met beslag kloppen. Aliah laat een spottend lachje horen. Haar moeder en bakken gaan gewoon niet samen. Haar moeder en een fornuis gaat niet samen. En haar moeder die in haar eentje een oven gebruikt, is al helemaal niet veilig. Niet dat zij zelf zo'n keukenprinses is, maar ze kan beter koken en bakken dan haar moeder. Haar vader is een geweldige kok, vroeger was hij altijd degene die in de keuken stond, maar nu is het meestal Aliah.

'En... wat bak je precies?' Vraagt ze met een verwijtende stem. 'cupcakes met botercrème.' 'Mmm oké, moet ik toezicht houden?' Zegt ze en haar moeder lacht. 'Aliah, ik ben een volwassen vrouw, cupcakes bakken lijkt me niet echt een hele opgave.' 'Goed, ik ga naar me kamer.' Ze loopt snel de keuken uit, en heeft net haar hand op de deurklink van haar kamer gelegd, als haar moeder vanuit de keuken roept: 'waar was je vanmiddag eigenlijk?'

Pretend *ON HOLD*Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu