Pretend *ON HOLD*

Hoofdstuk 9

Aliah

Zich er onbewust van dat ze even was ingedommeld, ontwaakt Aliah van een onaangename brandlucht. Ze trekt haar neus op en kijkt om zich heen - zoekend waar die geur vandaan komt. Plots schiet haar iets te binnen. Haar moeder was cupcakes aan het bakken... Razendsnel springt ze op om richting de keuken te rennen. Onderweg opent ze de deur van haar moeders slaapkamer, om daar haar moeder slapend te vinden. 'Mam, je cupcakes verbranden!' Roept ze terwijl ze de slaperige vrouw op haar bed door elkaar schud. Haar moeders ogen vliegen open en beduusd kijkt ze om zich heen. 'Waar?' Vraagt ze, nog niet helemaal ontwaakt. Aliah slaat met haar hand op haar voorhoofd. 'In de keuken, sufferd,' zegt ze, hopend dat haar moeder in actie schiet. En snel, want de brandlucht wordt inmiddels steeds indringender. En ja hoor, na een fractie van een seconde suf voor zich uit te hebben gestaard worden haar moeders ogen groot. 'onee-onee-onee-dit-meen-je-toch-niet-oneetoch-nee-nee-oneetoch,' kraamt haar moeder uit terwijl ze Aliah aan de kant duwt en haar slaapkamer uit rent.

Aliah holt haar moeder snel achterna om de schade ook te kunnen bekijken. Ze wist van te voren al dat dit geen goed idee was. Dit is ook zeker niet de eerste keer dat er iets verbrand als haar moeder bakt. De vorige keer waren het kaasstengels en de keer daarvoor een appeltaart. Als je de keuken binnenkomt zou je bijna denken dat Aliah en haar moeder iedere keer een sigaretje roken tijdens het koken, zo ruikt erg ruikt het naar rook.

Haar moeder heeft gelukkig de - zwartgeblakerde - cupcakes al uit de hete oven bevrijd, en gooit ze in de gootsteen. Aliah opent de ovendeur nog wat verder en gooit het raam open, om vervolgens met een theedoek door de keuken te zwaaien. Inmiddels is ze een pro in rook het raam uit zwaaien met een theedoek, dus binnen vijf minuten is de ergste rook uit het kleine keukentje verdwenen. 'Hoe laat is het eigenlijk?' Vraagt ze met de rand van haar tanktop over haar mond en neus gedrukt. Met dichtgeknepen ogen kijkt haar moeder op haar horloge. 'Euhh,' haar moeder kucht even, 'half... zes?' Vragend kijkt ze Aliah aan, alsof ze bevestiging wil. Maar die werpt al een blik op de klok die boven de deuropening hangt en kijkt haar moeder geschrokken aan.

Om zes uur is dansen en dat kan ze echt niet missen! Ze snel mogelijk trekt ze een kort sportbroekje en een tanktop aan, voor ze haar bidon met water vult. 'Bye mam, ik ben over twee uur terug, warm maar iets op uit de diepvries,' zegt ze nadat ze haar moeder een vluchtige kus op haar wang heeft gegeven. Die knikt en zegt haar gedag.

Ondanks het cupcake-incident is ze maar vijf minuutjes te laat. '...zijn er niet, maar die spreek ik volgende keer wel, iedereen nu op zijn plaats gaan staan alsjeblieft,' hoort Aliah als ze even voor de zwarte deur blijft staan voor ze hem opengooit. 'Sorry dat ik ze laat ben!' Roept ze beschaamd door de ruimte heen. Russel kijkt haar met een ik-zie-het-deze-keer-door-de-vingers-maar-laat-het-niet-meer-gebeuren-blik aan en zegt: 'nou, nu we er allemaal zijn kunnen we dan eindelijk beginnen?' Hij laat zijn blik even door de kamer gaan. Hij klapt nog even kort in zijn handen en als Aliah naar rechts kijkt ziet ze dat Jenny haar toelacht.

Een uur later ploft ze badend in het zweet neer op de kleine bank in de hoek van de kamer. Haar conditie is al beter, maar nog steeds niet zo goed als bijvoorbeeld Mackenzie en Diasy, die alsof het niks is met elkaar aan het praten zijn en nog wat danspasjes oefenenen. Jenny komt naast haar zitten en zakt kreunend onderuit. 'Russel is echt een martelaar, vind je niet?' Klaagt Jenny met een grijns op haar gezicht. Aliah knikt alleen maar, te moe om te praten. Ook Daisy komt er bij zitten en de meiden zitten opgepropt op het te krappe bankje. Het enige wat een paar seconden te horen is, is het gehijg van de zeven tieners in de ruimte en het wat zacht gepraat van Layla en Benjamin.

Dan schrikt ze op van het plotselinge geklap dat door de dansruimte klinkt. 'Guys, even verzamelen allemaal, voor we verdergaan wil ik nog wat vertellen,' klinkt het uit de mond van hun dansleraar. Aliah en Jenny vegen tegelijkertijd een pluk haar uit hun gezicht en moeten lachen terwijl ze opstaan en voor Russel op de grond gaan zitten. 'Over ongeveer een maand is de Dancethon weer,' zegt hij en een Layla laat een enthousiast gilletje horen, om vervolgens haar hand voor haar mond te slaan. 'zoals de meeste van jullie weten bestaat deze jaarlijkse danswedstrijd in Londen uit drie rondes: Groepen, Single, en Battleën. Vorig jaar werd ik met mijn groep derde. En onze eigen topper Layla hier' - hij wijst even naar het blondharige meisje naast Mackenzie - 'werd tweede bij Single! Aangezien je per groep maar aan twee van de drie dingen mee mag doen, hebben we niet meegedaan aan het battleën. Ook dit jaar doen we weer mee aan Groepen en Single. Met de choreografie voor Groepen beginnen we zo, en met Single beginnen we later deze week. Degene die de Single-choreografie het beste danst over drie weken, mag ons vertegenwoordigen op de Dancethon!' Een fractie van een seconde is het stil, maar al gauw klinken er goedkeurende geluiden en gejuich door de kamer heen.