Anonim: Kanguru

BÖLÜM 16 : Kırıldın!?

Buyrun bölümünüz.

Ben :
Demek kırdım.

Görüldü.

Ben :
Walla ister bak ister bakma.
Ben yazacağım.
Ve sen az önce yazdığın şeylere pişman olacaksın.
Demek kırdım?
Hah!
Daha kıran halimi görmedin.
Ama ben sana göstereceğim !
Neyse!
Derse giriyorum şuan.
Tenefuste yazacağım. 08.30

🔴〰🔴〰🔴〰🔴〰🔴〰🔴〰🔴

Kanguru :
Mehtap
Bak ben sinirlendim ve sana patladım pardon.
Bi de endiselenince öyle oldu özür dilerim. 09.00

Ben :
Pardon!?
Ahh!!
Pardon ya !
Cidden!
Ben kendimi kötü hissettim şuan! 09.10

Kanguru :
Sen, iyi misin?

Ben :
Ah !
Evet!
Sadece, sen sinirliyken üstüne geldim.
Ben hatalıyım sonuçta.

Kanguru :
Aslında

Ben:
Ama
Ben de hakliyim değil mi ?

Kanguru :
Evet.
Yani sonuçta ben sana patlamayabiliridim.

Ben :
En azından suçunun farkındasın.
Bu da birşey.
Ama ben başka bir şey diyecektim.
Ben de senin sinirli olduğunu bilmiyordum.

Kanguru :
Evet.

Ben:
Tabi!
Çünkü ben seni tanımıyorum!
Daha kim olduğunu bile bilmiyorum!
Amaaa!!!
Seninle konuşuyorum!
Neden!?
Kırıcı olmiyayim dedim.
Arkadaşları ile benimle dalga geçiyorsa da önemli değil. Çünkü insanları haberli veya habersiz mutlu etmek iyi bir şey. Gülsünler. Eglensinler.

Kanguru :
Çok iyi bir kalbin var.
Ama ben seninle oynamıyorum.

Ben :
Amaaa!!!
Aslında bana gülseniz bile
UMRUMDA DEĞİLSİNİZ!
Çünkü benim için dışarıda dolaşan ve benimle alakası olmayan insanlardan farkınız / FARKIN YOK!
Benim için HİÇ BİR ŞEY sin!

Kanguru :
Kırıyorsun.

Ben :
Kırıyorum?
Ahh!
Umrumda mı?
Bir düşüneyim.
Imm
HAYIR!
Tıpkı senin gibi.
Ayrıca  kıracağımı söylemiştim.
Ne sandın?
Ha!?
Sen ilk yazdıklarımdan korkup özür dilediğinde kabul edeceğimi mi ?
Özür diledin diye seni hemen affedecegimi mi?
Ahh!
Ne kadar da masum bir düşünce.
Fakat.
Ben senin düşündüğün kadar masum değilim.
Hatta senin bile görünce korkacağın kadar şeytan olabilirim.
ACIMAM!
Tıpkı şuan olduğu gibi.
Birazdan yapacağım gibi.