BÖLÜM 20: Anne!

78 7 0
                                    

Medya Mehtap.

Neden arıyor ki şimdi? Yine ne isteyecek? Sıkıntılı bir nefes verip telefonu açmak için merdivenlerin yanındaki kızlar tuvaletine yöneldim. Beklese birşey olmaz sonuçta. İçeri girdiğimde son kız da ellerini yıkayıp çıktı.

Merve kabinleri içine bakarken ben de elimde titreyip sinirimi bozan telefonu açarak kulağıma götürdüm. Aynı zamanda gözlerimi de deviriyordum. Sanki patladı!

--Efendim?

--Nasılsın tatlım?

--İyiyim.

Kısa süreli bir sessizlik oldu. Ben konuya girmesini beklerken o da benden bir atak bekliyordu.
Gözlerimi devirip konuşmayı ben başlattım. Kısa sürerse iyi olur.

--Ne oldu ? Derse gireceğim.

--Ah! Tabi. Özellikle istediğin birşey var mı?

--Hayır!

Telefonu kulağımdan çekip kapatacak iken ince sesi ile adımı seslendi. Kapatmamam için acele ettiğinden sesi telaşlıydı.

--Mehtap!

--Efendim?

             --Teyzenin istediği birşey var mıdır?

--Teyzemin doğum günü yaklaşıyor anne. Onu için birşey alabilirsin.

--Tamam. Senin yerine de alıyım mı?

--Hayır.

--Peki. Arada aramıştım. Şimdi konferans başlıyor.  Kapatmalıyım. Kendine iyi bak.

--Hmm. Tamam.

Telefonu kapatıp sıkıntılı bir nefes verdim. Arada aramış. Merve ye baktım. Merakla bana bakıyordu.
"Birşey isteyip istemediğimi soruyor. " diye kısa bir açıklama yaptım. Kafasını anladım manasında salladı. Tuvaletten çıkıp sınıfa doğru yol aldık. Sınıfa girdiğimde her zamanki gereksizlerle karşılaştım.

Ya sınıflardaki öğrenciler hep böyle acayip hayvanlara mı benziyor? Yoksa sadece benim sınıfım mı?

Bu sınıfı kim bir araya topladı ya?

Sırama geçtim ve sınıfı incelemeye başladım. 

En arkada kızlar ve erkekler ayrı ayrı olmak üzere gruplaşmış, dedikodu yapıyorlardı. Onların önünde uyuyan kişiler vardı.  Önünde telefonla uğraşanlar arkadaşlarıyla konuşanlar ve boş duranlar bulunuyordu. Yani Merve benim gibiler.  En önde de çalışankanlar vardı. Uykum geldi. En iyisi uyumak diyip kafamı sıraya koydum. Jelibonları da eve götürüp yerdim artık. Hoca gelene kadar gözlerimi kapatsam yeterdi.

Kafamı tam sıraya koyacağım sırada sınıfa giren kişi ile durdum.

Bunun burada ne işi var !?

Anonim: Kanguru Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin