RED BLOOD ACADEMY: The Lost Heiress (REVAMPED)

EPILOGUE

Everything went smoothly. Lahat kami nagkaroon ng mga anak sa maagang edad but we still managed everything according to everyone's plan. Many things happened from the past thirty  years. We even managed to leave peacefully to Vaulter.

We let our kids to decide if they want their power and immortality or they want to live as a humans.  My kids are almost in their 30's but still managed to kill and learned something from us. We aged at alam namin na dadating ang panahon na masaya kaming aalis ni Ash sa piling nila.

"Zoe!" napalingon ako sa pinaggalingan ng boses at nakita ko ang asawa kong namumula na naman sa galit. Yung itsura nya hindi katulad na birong galit lang, this time he is angry, seriously. 

Pagpasok ng mag-aama ko ay nandoon ang mga anak ko at nanlulumo ang itsura—lalo na si Zoe. Nangunot ang noo ko. What just happened? "What happened? Bakit parang pinagbagsakan kayo ng langit at lupa?" may hindi magandang nangyari.

"Tanungin mo yang mga anak mo kung anong kagaguhan ang ginawa nila!" nagsalubong ang kilay ko sa sinabi ni Ash. Did he just said that? What the hell was his problem!?

I stared at them coldly. "Talk." tumingin naman ako kay Ash ng malamig. Really? Pag may problema anak ko lang? Fuck him. Hindi sila nagsasalita, I sighed and still staring at them coldly. "Okay, you won't talk? Then you should go and you." tumingin ako kay Ash. 

"I will be sleeping at my brother's house." pumasok ako ng kusina at tinapos ang pagaasikaso ng hapunan. Pagtapos kong ayusin ang lahat ay lumabas na ako ng kusina at kinuha sa key bowl namin ang susi ng kotse.

"The food are already been cooked. Kumain na lang kayo paggusto nyong kumain." naglakad na ako pero natigilan ako ng magsalita na si Zoe. "I'm sorry, Mom! I'm sorry." she  cried. Hindi ko sya nilingon at nakatalikod lang sa kanila.

"I did that because I'm protecting the both of you! I killed Wilbur because he wants to kill you! Aunt Iris and Aunt Lizzie knows that but Dad receive a wrong information that drives him to be—"

"Really, Stephanie?! Babaligtadin mo ako! Yan! They're always spoiling you and you become stubborn—" hindi na ako nakatiis at nanggigil na hinarap si Ash at sinampal sya ng napakalutong. 

Hindi ko alam na dadating ang oras na magiging makitid ang utak nya. Tears fell from my eyes. Masakit na magkakagulo kaming lima mabuti na lamang at tulog na si Cailegh—our youngest.

"Tumawag si Iris sa akin at sinabi sa akin yung nangyari. Hindi mo ba alam na parehas tayong pinoprotektahan ng anak natin?! ha! Ash kailan pa naging makitid ang utak mo!"nanggigil ako dahil pagkatapos ng tawag ay tumawag naman ang sekretarya nya sa akin.

"O nakinig ka sa kabit mo?!" he froze at his position that made my tears flows more and my hands gets tremble. "How? How could you do this to me?" nanghihina kong tanong. Nanghihina akong napaupo.

"Mom!" dinaluhan ako ni Axel at Zoe habang si Adrian naman nasuntok si Ash sa mukha. Naiyak na lang ako at nakakarinig ako ng iyak mula sa malayo napalingon ako at nakita kong umiiyak ang bunso namin.

"I thought you promised us that you wouldn't hurt, Mom." mas lalo akong napaiyak ng lumapit ito sa akin at niyakap lang ako. "We've been together as a family—as my husband for almost thirty years and yet you dare to hurt us." nanghihina ako sa ginawa nya. 

Lumapit ito sa akin. Nasasaktan ako sa ginawa nya parang pinipiga ako sa sobrang sakit pero kailangan kong tiisin yung sakit.

Ni hindi sumagi sa isip ko na lolokohin o sasaktan nya ako ng ganito. I saw how guilt crossed his eyes and he wants to come near to me but I remained my eyes on him, tormented in pain.