Komutanım!

Hulk'un Türkiye versiyonu mübarek

Buraya başladığınız tarihi bırakabilirsiniz. 💙

-

Yorucu bir günün ardından sıkıntıyla geriye yaşanmıştı oturduğu koltukta genç adam. Pkk'lı teröristlerin yola döşediği eyp karakoldaki bazı askerlerin şehit olmasına sebep olmuştu. Çok ölüm görmüştü adam çok can gözlerinin önünde kaybolup gitmişti. Alışmak istemese de alışıyordu insan bir zamandan sonra zaten.

Yavaşça ayağa kalkıp paltosunu giydi. Eve gidecekti kız kardeşini özlemişti. Hiç gülmeyen bu adam kız kardeşinin yanında gülmeden edemiyorum doğrusu. Tabii bunu kimsenin bilmesine gerek yoktu. Korkutucu ve sert siması bu adamdı.

Bu imaj onu yenilmez yapıyordu.

Bu imaj onu hayata kazandırıyordu.

Kısaca bu imaj herşeyi idi genç adamın. Bu imaj sayesinde hayatta kalıyordu. Arabasına binip hızlı bir şekilde karakoldan ayrıldı. Arabayı hızlı sürmeyi seviyordu. Aynı motora olduğu gibi hız arabaya da çok yakışıyordu. Zengindi bu adam. Çok zengin. Peki neden hala askerlik yapıyordu. Evde oturup babadan kalan parayı yemek varken neden? Vatan aşkı ağır basıyordu her zaman. Parasını kardeşi için kullanıyordu.

Eve vardığında bakıcı kızın taciz edercesine bakışını umursamadan lafa girdi.

"Mine nerde? Uyudu mu?"

"Hayır efendim. Odasında oyun oynuyor."

"Ve sen burada boş boş oturuyorsun? Kızı tek başına bırakarak! Senin görevin o kıza bakıp onunla ilgilenmek yalnız olmasını engellemek değil mi?"

"Ama efendim."

"Efendim falan yok. Kovuldun! Eşyalarını topla yarın bu evde görmek istemiyorum seni. En kısa zamanda defolup git. Sorumluluk bilmeyen bir insana kardeşimin sorumluluğunu veremem."

Kız başını öne eğdi ve odasına doğru yol almaya başladı. Sinirlerimi bozmuştu bu aptalca sorumsuz davranışları. Keşke derdi bana meme göstermek yerine kardeşime ilgi göstermek olsaydı onun açısından daha karlı olurdu.

Kardeşimin yanına üst kata çıkmaya başladım. Umarım tek başınayken kılına zarar gelmemişti. Tek ailem tek kanım olan kardeşimin kılına zarar getiren veya gelmesine sebep olan olursa, canını alırdım.

"Miniğim."

"Abişiiiim sen mi geldin çok özledim seni çok." Boynuma atılan miniği hızla yatağa yatırıp gıdıklamaya başladım.

"A-abi hahahaha dur nef-es hahahaha alamıyorum. Ahahaha."

"Neler yaptın bu gün miniğim."

"Abicim bu bakıcı bana hiç bakmıyor. Boşuna para yatırıyoruz yani kov gitsin." Dedi bilmiş bilmiş. Küçük cadı.

"Sana bir iyi bir de kötü haberim var mine hangisinden başlayayım."

"İyi  haberden başla abişim. Gözümüz gönlümüz açılsın." Ah bu kız beni bitirecekti.

"Nur hanım artık seninle olmayacak. İşten çıkarıldı. Artık sana o bakmayacak güzelim."

"Oleeeey." Diye bağırdı birden. Çok sevinmişti anlaşılan. Odanın içinde minik vücuduyla dans ederken birden duraksadı.

"Ee abişim kötü haberi söylemedin."

"Her zaman evde olamıyorum ben biliyorsun güzelim. Son günlerde işlerim daha yoğun bir hal alacak. Eğer üç gün içerisinde sana bakacak birini bulamazsak mecburen seni Mert amcanın evine bırakacağım birkaç gün."