Dance Partner «KookMin» [✓]

•7•

+215 oy, yorum sınırı +275
Ben 1700 kelime yazmaya üşenmiyorum da siz bir tane yorum yapmaya bile üşeniyor musunuz? Sözüm yorum yapanlardan hariçleri... Bu sınır geçilmeden ben de yb yazmayacağım.
🥀

"Bay Jeon?"

Başka bir ses birkaç saniye süren sessiz bakışmamızı bir bıçak gibi kestiğinde gözlerimi Jungkook'un yüzünden çektim ve ellerimi Jungkook'un omuzlarına koyarak ses çıkartmayacak derecede kendimden uzaklaştırdım.

Bakışları çok tuhaftı. İlk defa böyle hissetmiştim. Neden birdenbire benim gülümsememden bahsetmiş ve ona gülümsememi istemişti ki?

Bana göre her şey çok ama çok anlamsızdı.

Jungkook en sonunda bakışlarını benden çekerek omuzlarını dik tutarak yalancı bir öksürüğü dar olan kabine bıraktığında kilitli kapının arkasından tekrar ses geldi ve kapı hızlıca tıklatıldı.

"Bay Jeon, patron sizi bekliyor. Lütfen oradan çıkın."

Tekrar aynı ses Jungkook'a hitaben konuştuğunu dile getirdiğinde bakışlarımı yüzüne çıkardım ve konuşmasını bekledim.

"Tamam geliyorum. Siz gidin."

Bakışlarını beyaz kapıya dikerek konuşmuş ve benden gözlerini olabildiğince kaçırıyormuş gibi endişeli bir ifade vardı yüzünde.

"Hayır efendim. Siz o kapıdan çıkana kadar biz sizi burada bekleyeceğiz."

Jungkook adamın inatçı sesini duyunca derin bir şekilde ofladı. Bakışlarını yavaşça kapıdan çekti ve bana bakmaya başladı.

İri elini benim küçük elime koyup beni kendine çektiğinde kulağıma fısıldadı kimsenin duymaması için.

"Şimdi sen kapının arkasına geç. Ben çıktıktan birkaç dakika sonra sen çıkacaksın. Kimseye görünme yeter, kameralar o kadar da önemli değil, onları ben hallederim."

İlk defa sesi bu kadar normaldi. Benimle konuştuğu her saniye beni ayartmaya çalışan adam şu anda benimle normal bir ses tonuyla konuşuyordu.

Yine de nefeslerini hala kulağıma doğru verirken kalbimin atışlarının hızlanmaması için bir neden değildi.

Başımı tedirginlikle sağlayıp elimi bırakmasını sağladım ve yavaşça kapının arkasına geçip beklemeye başladım.

Kapının kulpuna uzanıp bana kısa bir bakış attı ve küçük bir gülümseme yüzüne kondurup kapıyı bana değmeyecek şekilde dikkatle açtı.

O dışarı çıktığında tekrar aynı ses tonuna sahip olan adamın sesi kulaklarıma doldu.

"Efendim, lütfen aniden ortadan kaybolmalarınıza bir son verin." dediğinde Jungkook'un adım seslerini duydum ve uzaklaştıkça kısılan sesini.

"İlgileri ancak bu şekilde üzerime çekebiliyorum."

🥀

Jungkook'un mağaza sahibinin yakını olduğunu iş arkadaşlarım kendi aralarında fısıldaşırlarken öğrenmiştim.

Aslında o kabinden çıktığında kalbimin hızlı atışları dindikten sonra tahmin etmiştim ama gerçek olma ihtimalini hiç düşünmemiştim.

Şimdi ise dans yarışmasına sadece bir gün varken ben iş yerimden bugünlük izin almış ve hazırlanmak için okulumdaki geniş pratik odasına gelmiştim.