The Boy

Chapter 1

♧♧♧

Τα ακροδάχτυλα της Ισμήνης κρατάνε σφικτά τον χάρτη, και μια μικρή δόση υπερηφάνειας απλώνεται στο πρόσωπό της όσο σκέφτεται την διαδρομή που μόλις έχουν διανύσει. Γλείφει αργά τα ξερά της χείλη όσο κοιτάει γύρω της, έξω από τα τζάμια του μικρού αυτοκινήτου. Ο ήλιος σιγά σιγά κάνει την εμφάνισή του και η αίσθηση αισιοδοξίας εισέρχεται στα πνευμόνια της, την στιγμή που παίρνει μια βαθιά ανάσα, έχοντας πάντα το περήφανο χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπο της.

Ρίχνει μια κρυφή μάτια στον οδηγό της, και σέρνει το χέρι της απαλά στο πόδι του, έχοντας άλλα σχέδια για την συνέχεια του ταξιδιού τους. Εκείνος αφήνει ένα πονηρό γελάκι, όταν καταλαβαίνει τί ακριβώς είναι αυτό που έχει στο μυαλό της.

«Μμ, δεσποινίς Ισμήνη.. » μουγκρίζει με παιχνιδιάρικο τρόπο και ακουμπάει το δεξί του χέρι πάνω στο δικό της ώστε να σταματήσει τις επόμενες κινήσεις της, ενώ με το αριστερό χέρι του κρατάει καλά το τιμόνι οδηγώντας προσεκτικά τον ευθύ δρόμο.

«Θα πρέπει να κάνετε λιγάκι υπομονή ακόμα, και μετά θα είμαι όλος δικός σας.» το πονηρό του χαμόγελο γίνεται πιό έντονο όσο γυρίζει να την κοιτάξει.

Ύστερα χαϊδεύει απαλά το χέρι της, σφίγγοντας το στο δικό του, το σέρνει στα χείλη του και αφήνει πάνω του ένα τρυφερό φιλί, γυρίζοντας το βλέμμα του μπροστά και συνεχίζοντας την διαδρομή που οδηγεί στον προορισμό τους.

Σίγουρα το Λονδίνο, είχε καταπιεί πολλά από τα μέρη τα οποία ήθελαν να εξερευνήσουν και να ανακαλύψουν, καθώς το ίδιο επεκτεινόταν με ραγδαίους ρυθμούς. Σαν νεαρό ζευγάρι, το πρώτο τους ταξίδι ξεκινούσε εδώ. Και είχαν ακόμη στο μυαλό τους να κάνουν πολλά ταξίδια.

Πολλά μέρη λοιπόν, έχουν διατηρήσει τον δικό τους χαρακτήρα και παραμένουν ήρεμα και κομψά, σε σύγκρουση με την έντονη και γεμάτη ζωή στη καρδιά του κέντρου της πόλης. Το νεαρό αυτό ζευγάρι, τόλμησε να κατέβει από το εκθαμβωτικό London Eye, αποχαιρέτησε το ναό του Αγίου Παύλου και ετοιμάστηκε για ένα άλλο, πιο ήρεμο και μυστήριο Λονδίνο.

«Ω, Άλντεν!» τα φρύδια της Ισμήνης ανασηκώνονται καθώς χαϊδεύει απαλά το μάγουλό του και παράλληλα σκέφτεται την χθεσινή τους διαδρομή, με προορισμό το Highgate.

«Δεν μπορώ να ξεχάσω την μορφή του τάφου του Κάρλ Μαρξ. Ήταν απλά.. Θεέ μου.» τα χέρια της κουνιούνται πέρα δώθε, σίγουρα κάνοντας την ομιλία της πιό παραστατική, ενθουσιασμένη για την χθεσινή της εμπειρία.