♧♧♧
Η βραδιά στην ταράτσα του Άλντεν, κυλάει όμορφα για την ώρα. Το κρύο δεν είναι ισχυρό, καθώς σήμερα ο ήλιος έκανε για πρώτη φορά ύστερα από αρκετό καιρό, την εμφάνισή του έντονη. Ο ουρανός είναι ολοκάθαρος σχεδόν, κάτι που επιτρέπει στα αστέρια να λάμψουν ακόμη πιό έντονα και να σχηματίσουν τα δικά τους σχέδια στον μαύρο αυτό καμβά.
«Και λοιπόν, να ποιά είναι η διαφορά αυτής της ταράτσας.» μουρμουράει ο Μπράμς καθώς ανάβει προσεκτικά το τσιγάρο του με τον αναπτήρα, κάτι που κάνει τα σημάδια του προσώπου του να φανούν έντονα κάτω από το φως της μικρής φωτιάς.
Κάτι τέτοιο φυσικά δεν περνάει απαρατήρητο για τον Άλντεν, ο οποίος για ακόμη μια φορά προσπαθεί να εξετάσει διακριτικά τα σημάδια εκείνα που είναι χαραγμένα στο δέρμα του νεαρού γείτονα. Ο Μπράμς τραβάει έντονα την πρώτη τζούρα από το τσιγάρο του και απολαμβάνει τον μικρό καρκίνο που κυλάει στον λαιμό του, όσο ο Άλντεν αντιγράφει ακριβώς τις ίδιες κινήσεις στο δικό του τσιγάρο.
«Η οποία είναι;» ρωτάει ο Άλντεν με ενδιαφέρον καθώς εκπνέει τον καπνό στην ατμόσφαιρα και σμίγει τα φρύδια του ως ένδειξη απορίας.
Το βλέμμα του γυρνάει για λίγο μπροστά ώστε να μπορεί να φυλακίσει όσο περισσότερο γίνεται από την θέα που απλώνεται στα μάτια του, και ύστερα επικεντρώνεται ξανά στο πρόσωπο του συνομιλητή του.
«Στην δική μου ταράτσα, η θέα μαρτυράει την μεριά του δάσους.» απαντάει ο Μπράμς ενώ το βλέμμα του παρατηρεί κάθε σημείο που τυλίγεται κάτω από τα βλέφαρά του.
«Σε αυτήν εδώ, διακρίνεις την ζωή του χωριού και την θάλασσα.» αφήνει μια ανάσα καθώς ένα χαμόγελο απλώνεται στα χείλη του και τα μάτια του λάμπουν κάτω από τα χρώματα των φώτων του Hampstead.
Απολαμβάνει κάθε λεπτομέρεια αυτής της μικρής μαγείας, κάτι που τα μάτια του βλέπουν για πρώτη φορά. Ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μονάχα μια ταράτσα μπορεί να διαφέρει τόσο πολύ από μια άλλη και να αποκαλύπτει δύο εντελώς ξεχωριστούς κόσμους. Για εκείνον μέχρι στιγμής, ο μόνος κόσμος που ήταν γνωστός ήταν το δάσος.
«Πιστεύω πως και το δάσος θα δείχνει πολύ όμορφο από την δική σου ταράτσα.» ο Άλντεν χαμογελάει κι εκείνος με την σειρά του και μια δόση ενθουσιασμού τυλίγει για ακόμη μια φορά τα χαρακτηριστικά του προσώπου του.
YOU ARE READING
The Boy
Fanfiction❝Μία τελευταία επιθυμία;❞ η ειρωνική και αρρωστημένη χροιά της φωνής του Μπράμς, χτυπάει σαν σειρήνα στα αφτιά του Άλντεν. Μόνο που οι αισθήσεις του είναι πλέον πιό έντονες, πιό ζωντανές. Έτσι αισθάνεται κάθε άνθρωπος, όταν πλησιάζει τον θάνατο, λέ...
