The Boy

Chapter 9

♧♧♧

Μια ακόμα αγχωμένη ανάσα ξεφεύγει από τα χείλη της νεαρής Ισμήνης, καθώς επεξεργάζεται με κάθε λεπτομέρεια τα μικρά γράμματα που εμφανίζονται μπροστά της από την οθόνη του υπολογιστή της. Κοιτάζει ξανά και ξανά κάθε σημείο όπου -κατά την δική της γνώμη- δεν εξέτασε σωστά προηγουμένως, ενώ αργότερα σειρά έχουν οι αγγελίες από την μεγάλη εφημερίδα που είναι τοποθετημένη ακριβώς πάνω από το πληκτρολόγιο, ώστε να ρίχνει και σε αυτήν μερικές ματιές για να παίρνει κουράγιο.

Μορφάζει κουρασμένη, σχεδόν απελπισμένη και με τα χέρια της αγκαλιάζει την αγαπημένη κούπα της, γεμάτη από τον ζεστό της καφέ. Τοποθετεί το στόμιο στα χείλη της και αφού εγκλωβίσει στα ρουθούνια της το μεθυστικό άρωμα φουντούκι, κλείνει αργά τα μάτια της και απολαμβάνει την πρώτη γουλιά αυτού του μικρού, δικού της παραδείσου.

«Πώς πάνε τα πράγματα εδώ;» η απαλή φωνή του Άλντεν ηχεί στον χώρο του σαλονιού, κι εκείνη με την σειρά της σηκώνει τα βλέφαρα της και γυρνάει το βλέμμα της στον σύντροφό της, ώστε να τον αντικρίσει. Χαμογελάει όσο μπορεί και με την άκρη της γλώσσας της γλείφει τα υπολείμματα από τον καφέ που έχουν απομείνει στα χείλη της.

«Σκατά.» απαντάει με μια λέξη διατηρώντας το μικρό χαμόγελο στα χείλη της, θέλοντας να διακωμωδήσει με αυτόν τον τρόπο την κατάσταση.

Ο Άλντεν γελάει αυθόρμητα καθώς την πλησιάσει και γονατίζει ώστε να σταθεί ακριβώς δίπλα από την καρέκλα που βρίσκεται καθισμένη εκείνη και να βρεθεί απέναντι από το ύψος της.

Κουνάει το κεφάλι του βλέποντας την έκφραση της κοπέλας του, και σχηματίζει ένα θερμό και ενθαρρυντικό χαμόγελο στα χείλη του.

«Τί έχουμε πει;» ο τόνος της φωνής του είναι ελάχιστα πιό βραχνός και αυστηρός, μα η γλυκιά καμπύλη στα χείλη του παραμένει εκεί.

«Δεν είπαμε ότι θα αφήσουμε το άγχος στην άκρη και ότι θα βάλουμε τα δυνατά μας, μμ;» ολοκληρώνει καθώς την κοιτάει έντονα στα μάτια και, θέλοντας να της τονώσει το ηθικό, κλείνει στις παλάμες του τα χέρια της και τα φιλάει απαλά.

«Άλντεν ναι, τα είπαμε όλα αυτά, αλλά εγώ.. » χωρίς καν μπορέσει να ολοκληρώσει, αισθάνεται τώρα τα χείλη του Άλντεν στην ρυτίδα που έχει σχηματίσει ανάμεσα στα φρύδια της πάνω στην δική της απελπισία λόγω της κατάστασης, κι αφήνει ένα μικρό γελάκι να ξεφύγει από τα χείλη της στην κίνηση του αγοριού με τα πολλά τατουάζ που βρίσκεται απέναντί της.