♧♧♧
«Μπράμς, σε παρακαλώ.. » άλλη μια πρόταση ανολοκλήρωτη.
Το αιχμηρό του αντικείμενο γίνεται ένα με το δέρμα του λαιμού της, καθώς της το χαράζει με μια κίνηση, αφήνοντας μια μεγάλη γραμμή -αλλά όχι βαθιά- να ζωγραφίσει το σημείο αυτό με αίμα. Το ένα ουρλιαχτό ακολουθεί μετά το άλλο, ενώ το τραγούδι παίζει ξανά και ξανά. Ένα χαμόγελο ικανοποίησης, κρυμμένο πίσω από την μάσκα, απλώνεται στο πρόσωπό του. Το ίδιο χαμόγελο κάθε φορά.
Αφήνει μια ανάσα ανακούφισης, όσο την βλέπει να πέφτει αδύναμη στο πάτωμα. «Δεν θα καταφέρεις να φύγεις ποτέ από εδώ μέσα. Ποτέ.» ψιθυρίζει αρρωστημένα, αφήνοντας την να σπαρταράει από κάτω του.
«Θα είσαι για πάντα δική μου. Για πάντα.» κάθε του λέξη τρυπάει τα αφτιά της, όσο εκείνος την κοιτάει προσεκτικά. Καταπίνει δυνατά και καλύπτει τον λαιμό της με τα χέρια της, προσπαθώντας να σταματήσει την ροή του αίματος.
«Δεν σε φοβάμαι, Μπράμς.» ψιθυρίζει στον εαυτό της και προσπαθώντας να βρει τις δυνάμεις της, σηκώνεται αργά από το πάτωμα και γυρίζει αντιμέτωπη με αυτόν. Δίνει μια δυνατή κλωτσιά με τις άκρες των ποδιών της στο ευαίσθητο σημείο κάθε άνδρα, και μόλις ακούσει το μουγκρητό του, χαμογελάει ανακουφισμένη μέσα από τον πόνο της.
«Γαμώ, σκύλα.. Θα μου το πληρώσεις!» πλέον η δική του φωνή γεμάτη πόνο ηχεί στο σπίτι, σε συνδυασμό με το επαναλαμβανόμενο τραγούδι, όσο λυγίζει τα γόνατα του και πέφτει στο πάτωμα ανήμπορος να κάνει το οτιδήποτε.
«Ναι; Αυτό θα έχει πολύ πλάκα.» τα μάτια της Γκρέτας τον σκανάρουν καθώς γελάει δυνατά, και η αίσθηση κυριαρχίας της δίνει δύναμη. Παίρνει με δυσκολία το μαχαίρι από τα χέρια του, όσο τον κλωτσάει σε κάθε σημείο του σώματος του.
«Γαμημένη.» βρίζει ενώ προσπαθεί να την σπρώξει ώστε να πέσει, χωρίς να τα καταφέρνει. Εκείνη, γρατζουνάει από εκδίκηση τα χέρια του, βλέποντας το ως ένα παιχνίδι τρέλας και πανικού.
Μόλις συνειδητοποιήσει πως όντως κινδυνεύει και πως δεν είναι παιχνίδι, την στιγμή που βλέπει και πάλι τον Μπράμς να προσπαθεί να σηκωθεί, πετάει το μαχαίρι στο πάτωμα και τρέχει προς την πόρτα, προσπαθώντας με τρεμάμενα χέρια να την ξεκλειδώσει.
YOU ARE READING
The Boy
Fanfiction❝Μία τελευταία επιθυμία;❞ η ειρωνική και αρρωστημένη χροιά της φωνής του Μπράμς, χτυπάει σαν σειρήνα στα αφτιά του Άλντεν. Μόνο που οι αισθήσεις του είναι πλέον πιό έντονες, πιό ζωντανές. Έτσι αισθάνεται κάθε άνθρωπος, όταν πλησιάζει τον θάνατο, λέ...
