Right Side Of Heaven

|25

Με όσο πιο γρήγορα αλλά συγκρατημένα βήματα μπορούσε, έφτασε στις γυναίκες τουαλέτες και μόνο εκεί, όταν δεν ένιωθε πια το έντονο βλέμμα του να καίει όλο της το είναι, κατάφερε να ανασάνει ξανά.

Πλησίασε έναν από τους καθρέφτες και κοίταξε έντονα το είδωλο της.

"Δεν θα κλάψεις, δεν θα κλάψεις, δεν θα κλάψεις..." ψιθύρισε στον εαυτό της, εν τέλη όμως η φωνή της έσπασε.

Το πρώτο δάκρυ κύλησε και σύντομα ακολούθησε κι άλλο.

"Όχι, όχι, όχι... Έλα τώρα..." μουρμούρισε και έπιασε γρήγορα χαρτί που βρήκα δίπλα της.

Προσπάθησε να σκουπίσει τα δάκρυα που της είχαν ξεφύγει, ενώ ταυτόχρονα συγκρατούσε και άλλα που απειλούσαν να γλιστρήσουν από τα μάτια της.

Όταν τα κατάφερε, χωρίς να καταστρέψει το μακιγιάζ της στο μεταξύ και προδώσει στους υπόλοιπους έξω τι συνέβη στο μπάνιο, πέταξε το χαρτί στον κάδο δίπλα της και στηρίζοντας τα χέρια της στον νιπτήρα μπροστά της, πήρε μερικές βαθιές ανάσες.

Συγχαρηκε τον εαυτό της που κατάφερε να φτάσει στο μπάνιο, προτού συμβεί κάτι τέτοιο στο τραπέζι και τρομάξει όλο το μαγαζί με την κρίση πανικού που ήταν σίγουρη ότι θα πάθαινε. Τις φάνηκε επίσης εξαιρετικά περίεργο το πόσο συγκρατημένη είχε καταφέρει να είναι κοντά του, ο τρόπος που είχε καταφέρει να καταπιεί όλα τα συναισθήματα που την πλημμύριζαν.

Ο γνώριμος ήχος των τακουνιων αντρικών, καλών παπουτσιών την τράβηξε απότομα από τις σκέψεις της και σήκωσε το βλέμμα της στον καθρέφτη. Προσπάθησε να παραμείνει ανεπιρρεαστη από την παρουσία του.

"Οι αντρικές τουαλέτες είναι δίπλα." είπε απλώς, στα ελληνικά -καθώς δεν υπήρχε κάνει άλλως γύρω τους- προτού ανοίξει τη βρύση και πλύνει τα χέρια της.

"Το ξέρω." είπε και εκείνος με τον ίδιο απλό τόνο, βάζοντας τα χέρια του στις τσέπες του καλού, μαύρου παντελονιού του.

Ύστερα από αυτό, εκείνη τον αγνόησε και συνέχισε να πλένει τις παλάμες της  -τις οποίες ένιωθε να κολλάνε από τον ιδρώτα της αμηχανίας- σιωπηλά.

"Ώστε τώρα δεν με γνωρίζεις;"

Πάνε πέντε χρόνια, αυτά επιλέγεις να είναι τα πρώτα σου λόγια σε εμένα; Όχι 'Αγάπη μου, να σου εξηγήσω.' ή 'Χίλια συγγνώμη, έχω μια φυσιολογική εξήγηση για όλα, η οποία θα μας οδηγήσει στο τέλος θα είμαστε πάλι μαζί.';