『ηεω яυℓεs』Na Jaemin ✔

ηεω яuℓεs | 8

~

"Cevap falan yok yalan söyledim. Sadece sen varsın Izzy. Baştan alalım, arkadaşmış gibi."

Haklıydı. Biz barışmamıştık ki, o gece de söylediği gibi arkadaş kalmıştık. Arkadaş olarak dokunmuştu, öpmüştü, sarılmıştı. Arkadaş olarak yatmıştık. Arkadaş olarak sevişmiştik. Ben arkadaşıyla sevişen bir fahişeydim. Jieun'dan farkım kalmamıştı.

Gerçek bıçak gibi batıyordu.

Beni kullanmasına izin veriyordum. Hep verecektim.
O... beni kullanıyordu. Bundan zevk alıyordu. Sıramdaydım, kafamı ellerimin arasına almış yere bakıyordum. Hiçbir şeye odaklanamıyordum.

"Beni korumanı umuyordum."*
Sınıftaki sessizliği böldüğümde bana dönen yüzler umrumda değildi. "O beni hiç kimse değilmişim gibi hissettiriyor." Aniden ayağa kalkıp "Hiç kimse!" diye bağırdığımda birkaç kişi yanıma yaklaştı.

Herkes deli olduğumu düşünüyordu ama değildim. Sadece kafamda sürekli sesler çınlıyordu.

"Cevap falan yok yalan söyledim. Sadece sen varsın Izzy. Baştan alalım, arkadaşmış gibi."

"Hey, Isseul iyi misin?"

"Eski sevgilim değil. Arkadaşım. Arkadaş olmaya karar verdik. "

"Ben karar vermedim sen verdin!" Ellerimi saçlarımı çekmek için kullanıyordum. İçsel çektiğim acının yüzde biri değildi kopan teller.

"Isseul neye ben karar vermedim?

"Ne zamandan beri eski sevgililerinle takılıyorsun?"

"Sanane! "

"Eski sevgilim değil. Arkadaşım. Arkadaş olmaya karar verdik. "

"Bana hiç seçim hakkı sunmadın!" Biri ellerini bana dolayıp sınıftan dışarı sürüklediğinde karşı koymadım.
Koyacak gücüm yoktu zaten.

"Kimsin? Nereye gidiyoruz." Sormak yerine kafamı kaldırıp bakabilirdim. Ama
görebileceklerimden korkuyordum. "Ben Donghyuck. Seni arkadaş grubumun yanına götürüyorum. Merak etme Jaemin orada olmayacak."

-

"Arkadaş grubuna götüreceğini söylediğinde okuldan ayrılacağımızı tahmin etmemiştim." Donghyuck'a gülümsedim. Daha yeni tanıştığım çocuğun peşine takılmış, istediği yere götürmesine izin vermiştim. Kafayı yemek buna deniyordu herhalde. "Jaemin orada olmayacak demiştim. Okulda olmadığı bir yer var mı sence?" Gülüşüm solduğunda kafa sallamakla yetindim.

"Hey Haechan bizi buraya niye çağırdın?" Bulunduğumuz garaja giren dört çocuk bana uzaylıymışım gibi bakıyordu. Donghyuck önce onlara dönüp eliyle beni işaret etti. "Beyler bu Isseul." sonra bana dönüp onları işaret etti. "Isseul bunlarda Jeno, Renjun, Chenle, Jisung." kibarlık olsun diye gülümsedim. "Tanıştığıma memnun oldum."

"Kız arkadaşını getireceğini söylememiştin." Adının Jeno olduğunu öğrendiğim çocuğa bakarken herkes kibar olamıyormuş diye düşünüyordum. Donghyuck ellerini önüne salladı "Hayır hayır, açıkçası biz arkadaş bile değiliz. Delirmiş gibi davranıyordu ve sorunun ne olduğunu tahmin edip buraya getirdim. Hepsi bu." söylediklerini kafamla onaylayıp önüme döndüm.

"Pekâlâ Isseul, delilerin halinden en iyi biz anlarız. Arkadaş grubumuza hoşgeldin."

-

ta ta ta tammmmmmm

*Hopin’ it would save me
*My love, he makes me feel like nobody else,
şarkıdan sözler

donghyuck geldi biasımı her yere sokmadan rahat edemiyorum

merak etmeyin konuyu saptırmayıp hızlı olup kitabı bitireceğimm