『ηεω яυℓεs』Na Jaemin ✔

ηεω яuℓεs | 9

~

Gülmekten karnım ağrıyordu.
Bu çocuklar çok komikti. Hiçbirini tanımıyordum ve onlarda beni tanımıyordu ama birden aralarına almışlardı, hiç yadırgamıyorlardı.

"Saç saça ne demiş?" Jisung hevesle hepimizin suratına bakarken kimse cevap vermeyince devam etti. "Gel beraber saçmalayalım." Kendi kendine kahkaha atmaya başladığında bende güldüm. Espri vasat olsa da hareketleri komikti. Renjun onu takmadığını belli ederek bana döndü. "Eee Isseul seni delirten şey ne?"

Gelelim yoğurdun faydalarına.

Donghyuck'la kısa bir bakışma yaşayıp konuşmaya girdim. Aslında onunla yalnız kalmayı umuyordum, sorularım vardı. "Şey uzun bir konu ama Jaemin diye özetleyebilirim sanırım."
Jeno göz devirdi. "Her yerden şu bok herif çıkmasa olmayacak." Chenle dikkatle bana baktığında bende ona bakıyordum. "Eee, anlatsana be sabaha kadar bakayım mı böyle?" Hafif şaşırsam da en sade şekliyle anlatmaya başladım.

"Jaemin ve ben yaklaşık bir senedir çıkıyoruz. Ondan önce arkadaştık, ben onu seviyordum ve o bunun farkındaydı. Sevgilisi olmasına rağmen beni sevdiğini söylüyor istediği şeyleri yaptırıyordu. Çıkmaya başladığımızda işler değişti bana çok iyi davranıyordu, yaklaşık iki ay beni sevdiğini hissetmiştim. Koskoca bir senede sadece iki ay. Artık yaptıkları ağır geldiği için de bugün sınıfta kısa çaplı sinir krizi geçirdim." Sanki duydukları şeylere alışıklarmış gibi kafa sallamışlardı. Donghyuck'a döndüm. "Seni daha önce hiç görmedim. Beni nereden tanıyorsun?" yarım yamalak güldü. "Aynı sınıftayız, sen Jaemin'e o kadar odaklısın ki beni gördüğün söylenemez. Hatta kimseyi gördüğünü sanmıyorum."

Aynı sınıfta mıydık yani, cidden ben bir gerizekalıydım. "Şey üzgünüm, ben... ben-"

"Sorun değil Isseul." Lafımı kesmesi ve ses tonu tersini iddia etse de kurcalamadım. "Saat geç oldu bugün için teşekkür ederim. Donghyuck, rica etsem beni eve bırakabilir misin?" Önümde eğilip elini kapıya doğru uzattı. "Hay hay efendim." gülüşerek çıktığımızda aklıma kazıdım. Ne olursa olsun bu çocuğu unutmayacaktım.

"Bugün bana nasıl bir iyilik yaptığını bilmiyorsun. Beni bütün herşeyden alı koyduğun için sana minnettarım." Evim getirdiği garaja yakın olduğu için yürüyerek gidiyorduk, elleri cebindeydi. Kafasını asla benden tarafa çevirmiyordu. "İnan bana yaptığım iyiliği senden daha iyi biliyorum." Ne demek istediğini anlamamıştım, soracakken bir yere bakıp sırıttığını gördüm. Baktığı yere baktığımda beklediğim şey tam olarak evimin önünde arabasına yaslanmış beni bekleyen Jaemin değildi. O da bizi gördüğünde yerinde doğrulmuş, sert bakışlar atıyordu.

"Senin için endişelenip evine gelmiştim ama görüyorum ki endişelenmemeliymişim." Ona dik dik bakıp Donghyuck'a döndüm. "Bıraktığın için teşekkürler, eğlenceli bir gündü."

"Evet, bence de."
El sallamama karşılık verip Jaemin'e bakmadan geldiği yoldan uzaklaştığında eve dönüp girecektim ki kolumun çekiştirilmesiyle durdum.
"Ne işin vardı o çocukla?"
Kolumu çekip dibime girmiş bedeni ittirdim. "Sanane Jaemin. Her arkadaşına hesap soruyor musun?" Sinirle kafasını geriye yatırdı. "Delirtme beni, sırf çocukluk yapıp kıskandırmak için birliktesin değil mi? O yüzden bu saate kadar onunlaydın."

"Hayır, çok merak ediyorsan söyleyeyim senin şerefsizliğin kriz geçirmeme neden oldu ve Donghyuck'da bana kendimi iyi hissettirdi. Şimdi siktir git buradan." Bir şey demesini beklemeden kendimi eve attım.

Sanırım şu kural meselesini Donghyuck'un yardımıyla başarabilirdim.

-

üfff boka mı sarıyor? sıkılıyor musunuz? sümük gibi mi oldu?