dying inside 2 » m.s

Part 10

Manale's POV.

" Ik wil je nooit meer met die Rein zien! Het is beter als we terug naar Turkije gaan. " zegt m'n vader. " Wat? Hoe kun je! " schreeuw ik. Pats. Ik hou m'n hand tegen m'n wang aan. " En nu mond dicht! Pak je spullen in, je neef wacht op je. " zegt m'n vader en duwt me m'n kamer in. Ik gooi de deur dicht en schuif langs de deur op de grond. Ik kan niet stoppen met huilen. Moet ik voor derest van m'n leven naar Turkije? Ik wil dit niet! Ik pak m'n koffer en pak alle spullen in. Ik bekijk het ketinkje om m'n nek die Rein voor me gekocht had. Hij is toch nog bij me.. Ik ga verder met inpakken. Het laatste wat ik in m'n koffer doe in een foto van Rein, Bo, Owen en ik. Ik ga ze zo ontzettend missen. Ik mag niet eens afscheid nemen! " Kom je nog? " roept m'n moeder. Ik sluit m'n koffer en loop er mee naar beneden. Zonder wat te zeggen loop ik braaf achter m'n neef Thomas aan. " We zien je volgende week wel weer. " zegt m'n moeder. Ze sluit de deur achter zich alsof het d'r niks boeit. Leuke ouders man.. Ik gooi m'n koffer in de achterbak en ga achter in zitten. " Hey, het spijt me. Maar het moet van je ouders. " zegt Thomas. " Meen je dit nou? Sorry is niet genoeg! Ik moet iedereen verlaten! " zeg ik boos. " Moest je maar niet met dat MainStreet knulletje daten. " " Oh, het is zeker mijn schuld. " zeg ik boos. Meer zegt hij niet. We rijden de parkeerplaats af.

Een paar meter verderop zie ik twee jongens rennen. Maar wacht.. Dat zijn Rein en Owen! Ik kijk naar Rein. Hij heeft tranen in z'n ogen. Als ze steeds dichterbij komen rijdt de auto weer weg. Ik zucht en staar wat naar buiten.

Nils' POV.

Zenuwachtig sta ik op het station. " De trein van Eindhoven richting Amsterdam Centraal arriveert over enkele minuten. " meldt er iemand. Ik krijg kriebels in m'n buik en besluit even te gaan zitten.

" Nils! " hoor ik iemand roepen. Ik spring op en zie Melissa aankomen lopen. Ik loop naar d'r toe en geef haar een knuffel. " Kom je mee? " vraag ik. Ze knikt en we lopen samen naar m'n fiets.

Owen's POV.

Ik zit met Rein in de auto. Rein kan niet stoppen met huilen en ik vind het zo rot voor hem. " Rein, het komt goed. We zijn al bijna in Amsterdam dus we halen het wel. " zeg ik en geef hem een schouderklopje. " Maar straks is ze voor altijd weg.. " piept hij. Ik kijk naar buiten. " We zijn er bijna. " zegt m'n pa. Ik vind het echt zielig voor Rein, hij is smoorverliefd op Manale en zou echt niet zonder haar kunnen. De auto stopt voor de ingang. " Ga maar, ik wacht wel. " zegt m'n vader. We stappen snel uit en lopen naar binnen. Het is zo groot.. " We moeten naar dat paspoort controle ding gaan.. " zegt Rein. We lopen naar waar paspoorten gecontroleerd worden. " Ik zie d'r niet! " zegt Rein hopeloos. " Misschien is ze d'r nog niet. " zeg ik. Hij knikt en we gaan ergens zitten.