dying inside 2 » m.s

Part 38

Nils' POV.

Trillend loop ik naar Owen's kamer. Het is al twee weken verder. De eerste week ging het beter, maar nu daalt het weer.. Rein ik vaak bij Owen, maar hij is ook de enigste die het wat boeit. Nou, het boeiend Bo en Daan niks. En omdat ik alleen maar in het weekend kan komen. En Melissa en Manale hebben ook niet altijd tijd. Maar Rein is zo wat elke dag bij hem. Ik loop Owen's kamer in. Rein zit op z'n telefoon en Manale zit naast hem met haar hoofd op z'n schouder. Ze kijken op als ik de deur dicht doe. " Hey. " zegt Rein schor. Ik ga naast Owen's bed staan. Het enigste wat ik hoor zijn de piepjes van het apparaat waar Owen aan zit. Ik zucht diep en ga naast het bed zitten. Wat als hij niet meer wakker wordt? Er komt er dokter binnen. " We gaan even wat testjes doen. " zegt hij. Rein staat geïrriteerd op en loopt weg. Ik sta ook op en loop achter Manale aan. " Waar is Rein? " vraag ik. " Denk beneden. " zegt Manale en ploft op een stoel neer. " Nog wat van Bo en Daan gehoord? " vraag ik. " Daan is nog eens gekomen, maar Bo niet. " zegt Manale. Ik vind Bo echt triest.. Rein komt terug gelopen en gaat zitten. " Het komt goed, Rein. " zeg ik. " Zeggen ze allemaal, maar hij was wakker en opeens ligt hij in coma of weet ik veel. " " Rein, doe rustig. " zegt Manale. " Sorry.. Ik ben gewoon gestresst.. " zegt hij. " Het maakt niks uit, ik begrijp je. " zeg ik met een schuine lach. De dokter komt naar buiten gelopen. " Jullie kunnen beter naar huis gaan. Het gaat slecht met hem. " zegt de dokter. We knikken begrijpend.

Manale's POV.

Ik loop m'n huis binnen. Het voelt raar om alleen te wonen.. M'n tante komt wel elke week voor eten en geld, maar het is raar. Veel spullen zijn weg.. Opeens wordt er aangebeld. Zal vast m'n tante zijn, het is zaterdag dus ja. Ik loop naar de deur en open hem. Er staat een man in pak met een brief in z'n handen. " Uh, hallo? " vraag ik. " Goededag, mijn naam is meneer Scheuten. Ik heb begrepen van je ouders dat je hier alleen woont? " vraagt hij. " J..Ja.. " zeg ik. " Woont er nog een volwassen iemand verder? " vraagt hij. Wat? " M'n tante komt hier soms. " zeg ik. " Manale! Ik ben er! " hoor ik d'r vanuit de keuken roepen. " Het spijt me, maar u zal dit huis moeten verlaten en bij een volwassenen wonen. Je kan niet op je vijftiende in je uppie wonen. " zegt hij. M'n tante komt de gang op. " Hallo. " zegt ze. Meneer Scheuten duwt de brief in m'n handen. " Fijne dag verder. " zegt hij en loopt weg. Ik lees de brief door. Als ik voor het einde van de maand niet uit huis ben, kan er wat ergs gebeuren. Ik zucht diep en geef de brief aan m'n tante. " Je mag wel een tijdje bij mij wonen. " zegt ze. M'n tante is niet echt m'n tante, eigenlijk gewoon een kennis. Maar ze voelt als een tante. Ik ken haar al heel m'n leven. " Echt? " vraag ik. " Niet heel lang, maar wel een tijdje. " zegt ze. " Dankje. " zeg ik en omhels d'r. " Geen dank. " zegt ze. " Kom op, pak je spullen en we gaan naar Waalre. " zegt ze. Ik glimlach en ren meteen de trap op.