dying inside 2 » m.s

Part 37

Rein's POV.

Het is al een paar dagen geleden na het ongeluk. Ik stap het ziekenhuis binnen en loop naar de lift. En het intresseerde Bo helemaal niks. Het is haar schuld. Owen werd heel even wakker, maar een half uur. Sindsdien slaapt, of weet ik veel nog. Ik stap de lift in en druk op het knopje. Ik bezoek hem elke dag. Nils is één keer gekomen, maar hij heeft ook nog school dus ja. Melissa en Manale komen wel vaker. Daan kwam alleen vorig weekend. Het is nu donderdag, vrijdag komt Nils naar Waalre en gaan we met Manale en Melissa iets doen. Geen idee wat, maar Bo hoeft er niet bij te zijn. Ik stap de lift uit en wurm me door alle mensen door. Ze geeft niks om Owen. Hoe kon ze dit haar aandoen? Owen vertelde me in het halfuur over wat hij zag. Oke, hij moest niet op straat staan maar was afgeleid. Ik sta voor Owen's deur. Waarom is hij dicht? Ik open hem, maar hij wordt gelijk weer dicht geduwd. Huh? Een zuster komt  naar buiten. " Hey, Rein. " zegt ze. Hoe kent ze me? Ach ja. " Ze onderzoeken hem even. Over vijf minuten zijn ze klaar. Ik zeg wel als d'r iets is. " zegt ze en loopt weer Owen's kamer in. Ik ga zitten. Op dat moment komen Fay en Owen's moeder aangelopen. Fay heeft een balloon in d'r hand voor Owen, ze is zo schattig. " Hey, Rein. " zegt Owen's moeder. " Reintje! " roept Fay. Ik glimlach. " We mogen zo naar binnen. " zeg ik. De zuster komt weer naar binnen en houdt de deur open. " Jullie mogen kijken. " zegt ze en loopt weg. Eerst laten we de dokters buiten en lopen daarna naar binnen. Fay gaat op z'n bed zitten. Ik sta d'r maar wat naast. Ik zie dat hij knippert met z'n ogen. " Owen? " vraag ik. Hij mompeld wat een glimlacht lichtjes.

Na een half uur gaan Fay en Owen's moeder weer weg, omdat ze nog een afspraak hadden. Ik besluit nog even te blijven. Wachtend tot hij weer wakker wordt. Er wordt op de deur geklopt. Ik kijk op en zie Bo staan met een bos bloemen. " Kom je eindelijk Owen opzoeken? " vraag ik.

Bo's POV.

" Kom je eindelijk Owen opzoeken? " vraagt Rein bot. Ik zucht en zet de bloemen in een vaas. Ik pak dan een stoel en ga naast hem zitten. " Ik durfde niet te komen. Ik weet dat het mijn schuld is. " zeg ik kalmpjes. Hij mompeld wat en kijkt weg. " Ik.. Het was fout om met Daan te nemen. " zeg ik. " Kom je lekker laat mee achter.. " zegt hij. " Bo.. " zegt Rein en kijkt me aan. " Owen red het misschien niet meer. En besef dat het jou schuld is. Owen z'n hart is gebroken door jou. En nu z'n ribben.. En z'n been.. " zegt hij en kijkt weg. " Het is beter als je weer gaat. Je hebt al genoeg veroorz.. " " Rein! Je doet alsof het alleen mijn schuld is! " zeg ik en schuif m'n stoel naar achter. " Ik ga al, en ik kom ook nooit neer terug. Ik wil niks meer met jullie te maken hebben! " roep ik en loop de kamer uit.

Owen's POV.

Ik weet dat ik wakker ben, maar m'n ogen zijn te moe. En praten gaat moeilijk. Het doet pijn.. Ik mompel wat, maar ik merk dat ze niks horen. Ik hoor twee stemmen, schreeuwende stemmen..  " Ik wil niks meer met jullie te maken hebben! " wordt er geroepen. Ik merk nu pas dat het Bo is.. " B..Bo? " zeg ik heel zacht. " Owen? " hoor ik. " Owen? " hoor ik weer. " Rein? " zeg ik zacht. " Je bent wakker. " zegt hij opgelucht. Ik glimlach lichtjes. Ik hoor andere stemmen. " U zou toch weg moeten, we gaan hem opereren. " hoor ik. " Nee, hij is net wakker! " hoor ik Rein roepen. " Het spijt ons, maar het zou toch moeten. Je kan hem morgen weer bezoeken. " is het laatste wat ik hoor, en ik val weer weg.

Ik word weer wakker met erg veel pijn. Ik kan m'n ogen net nog openen. Waar ben ik? Ik kijk rond. Ik zie niks, behalve een balloon, heel veel kaartjes en dan ook heel veel kaartjes. En een boeket bloemen die over de prullebak hangen. Waarom liggen ze daar? Ik kijk naast me. M'n iPhone.. Ik wil er naar grijpen, maar het lukt amper om m'n hand op te tillen. Het is zo stil.. Er schijnt een stukje zon door de gordijnen heen. Ik wil weg hier.. Ik probeer m'n telefoon weer te pakken. Dit keer lukt het wel, gelukkig. Ik probeer de homeknop in te drukken. Twintig procent, is denk wel genoeg. Ik druk op Twitter. 999+ meldingen, wow. Ik druk op het icoontje om een Tweet te plaatsen.

"@OwenPlayfair: Lieve Mainiacs, het gaat beter met mij. Maak jullie geen zorgen. Ik hou van jullie ❤"

En verstuur. Het is pas zeven uur in de ochtend. Ik zucht diep en m'n ogen vallen weer dicht.

-

Een vraagje: wie vinden jullie het leukste koppel?

Zelf vind ik Manale & Rein het leukst.