dying inside 2 » m.s

Part 20

Rein's POV.

Ik open m'n ogen moeilijk. Waar ben ik? Oja, Manale. Ik ga recht op zitten en wrijf in m'n ogen. Manale ligt nog te slapen. Ik weet niet of ze wakker is geworden of niet. Ik hoop het wel.. Ik kijk rond. D'r is niemand anders meer. Ze zijn vast naar huis gegaan. Ik sta op en loop naar het raam. De zon schijnt fel in m'n ogen. Ik draai me om en spot een klok. Half negen. Ik hoor wat gemompel en kijk naar Manale. Direct daarna is het doodstil. Ik zucht diep. Ik kijk weer uit het raam. " Sorry. Wil je wat eten? " vraagt er opeens iemand. Ik draai me om. " Nee dankje. Is ze al wakker geworden? " vraag ik. " Ja, maar heel even. Ze was te moe om wat te zeggen. " zegt de zuster en loopt weg. Ik zucht diep ik ga op de stoel zitten. " Wordt wakker, Maan. " fluister ik in d'r oor.

Manale's POV.

Alles is nogsteeds wit. Waar ben ik? Ik kijk rond. Het is leeg hier. Waarom ben ik hier? Ben ik dood? " Manale? " hoor ik. " Rein? " roep ik. Maar d'r gebeurt niks. Waarom antwoord hij niet? " Is ze al wakker? " hoor ik een andere stem. Daan? " Daan! " roep ik. Weer geen reactie. " Nope. " hoor ik Rein weer. " Rein! " roep ik harder. Het is een hele lange tijd stil. Waarom praat er niemand meer? Ik hoor een harde piep. Ik ben toch niet dood?

Ik open voorzichtig m'n ogen. Ik voel iets zwaars op me. Het is Rein. Ik kijk rond. " Gaat het wel? Het is beter als je weer gaat slapen. " zegt een vrouw. Waar ben ik? Wat is er gebeurt? M'n ogen vallen weer dicht.

Blijkbaar ben ik dus niet dood. Maar ik hoor nog een harde piep. Ik zie een beeld voor me. Een hand komt dichterbij m'n gezicht. Is dit echt? Het is m'n vader. Nee, het is niet echt. Ik slaap. Ik voel nog een klap. Steeds meer klappen. Waarom? Wie slaat me? Ik zie een vaag beeld. Ik probeer te schreeuwen. " Wordt wakker, Maan. " is het enigste wat ik hoor. Waarom hoort niemand me schreeuwen?

Van schrik word ik wakker. " Manale! " zegt Rein gelijk. Ik staar naar een schilderij. Ik wil wat zeggen, maar m'n lippen willen niet meewerken. " Rein.. " zeg ik bijna onhoorbaar.  Ik draai m'n hoofd richting Rein. Z'n ogen beginnen te twinkelen. " Manale.. " fluisterd hij en pakt m'n hand vast. Ik glimlach zwakjes. " Ik ben blij dat je wakker bent. " fluisterd hij. Ik knik. Een steek van pijn gaat door m'n nek naar m'n rug. " Je moet rustig aan doen. Ik haal even een dokter voor je. " zegt Rein. Hij laat m'n hand los en loopt weg.