Unhealed Heart

CHAPTER 13

CHAPTER 13

Nakarating ako sa classroom namin ng matiwasay. Thanks God at iniwan ko si Bliss at iyong Asungot na iyon doon, kasi feeling ko pag kasama ko silang dalawa na maglakad patungo dito sa classroom namin feel ko sasabog na talaga ako.

Tho. Hindi parin mawala sa mga mata ko ang mga students na bulong ng bulong sa mga kapwa estudyante nila sa tuwing nakikita ako.

Ano ba kasing meron sa Dale na iyon? nakakainis na talaga plano ko lang naman kasing mag-aral dito sa paaralan ko at makatapos. I don't have plans on making my life turns into drama while I'm in this school.

I only want PEACE for once please God let me have it.

"KIAAAA! Bakit mo naman ako iniwan?"

Oh. oh looks like hindi ko talaga makakamit ang kapayapaan ko dito.

"Atsaka ba't mo iniwan si Ezekiel doon? nag effort iyong tao na batiin ka sana man lang binati mo rin."

I immediately look at Bliss upon hearing those rants coming from her.

"Greet him too? Even if I don't feel like greeting him? Ano iyon? Babatiin ko siya kasi binati niya ako?"
tanong ko pabalik sa kanya.

Hindi siya umimik.

"Ayoko Bliss. Ayokong bumati ng isang tao dahil lang binati niya rin ako. I didn't ask him to greet me in the first place. I am not going to return it cause I didn't ask for it. You know I'm not that kind of person Bliss. Hindi ako plastic." Tinitigan ko siya sa mata habang sinasabi ko sa kanya ang mga salitang iyon.

Ayoko. Ayoko. Ayoko. Ayoko.

Saan ba sa salitang iyan ang hindi niya maintindihan? AYOKO kasi ayoko. They cannot force me to do something I don't want to do.

Umusbong ang tampo sa kalooban ko. Tampo kasi Im her bestfriend siya dapat iyong unang tao na makakaintindi saakin kasi sa lahat ng tao dito sa school siya iyong mas kilala ako.

Siya dapat iyong unang nakakaintindi kung bakit ayokong pansinin si Dale kung bakit ayokong ma involve sa kahit na sinong lalaki kung bakit iniiwasan kung gawin ang mga gawain ko noon.

Umaasa akong maiintindihan niya ako. Hindi ang itulak pa ako patungo sa lalaking iyon.

ANO BA KASING MERON SA IYO? REEVE DALE EZEKIEL GURVUXANI?

Bakit mo ginugulo ang buhay ko? I'm fine with these set up not until you came and immediately ruined everything.

I don't want to bring back my old self. I moved here in this City to forget everything including myself way back.

"Kia! naman ang bagal mo namang maglakad bilisan mo naman magsisimula na iyong game eh!" nakasimangot na sabi ni Bliss.

"Oo na po Ma'am! eto na po tapos na po tara na. Baka kasi mahimatay ka pa diyan pag di natin natin naabutan iyong game ng crush mo." natatawang sabi ko naman.

Nakarating kami sa Basketball court na maraming tao as in sobrang dami.
Naghanap kaagad kami ng vacant seats sa Bleachers.

At ng makarating kami doon sa bleachers na malapit sa mga players nakita ko kaagad sina, Josh, Art, Dylan, Joaquin at Nathan. Sila iyong player ng school namin at ngayon ang final game nila kalaban nila iyong players rin ng ibang school I forgot the name of the school.

Ng makalapit kami sa kanila agad kaming binati ni Dylan. Iyong crush ni Bliss

"Hi! Zerah Hi Faith!" Bati niya saaming dalawa

"Hi! Zerah buti nakarating kayo?" tanong saakin ni Art tsaka nakipag apir.

"Oo naman! hindi ata pwede na mawala ako sa final game ng mga bro's ko!" natatawang sagot ko naman sa kanya.

"Asus! Ikaw talagaaaa napaka Bolera mo!" napasimangot naman ako ng guluhin ni Josh iyong buhok ko at tinawanan lang rin ako ni Nathan.

"Ano Ba! Josh! lagi mo nalang ginugulo ang buhok ko! ano nababakla ka na? sabihin mo lang ibibigay ko rin naman iyong buhok ko saiyo eh dimo na kailangang guluhin!"

"HAHAHAHAHA! bakla daw Josh!" kantyaw naman ni Nathan kay Josh

"Ulol!"

"Oy! ano ba kayo tigilan niyo na nga iyang si Zerah! andito na si Tyron oh!"
sita naman saamin ni Joaquin.

I don't know kung alam ba nila na kami ni Tyron kasi hindi naman namin sinasabi pero siguro feel lang nila na kami ni Tyron kasi araw-araw nila kami nakikitang magkasama hindi ko narin mabilang kung ilang beses na nila akong tinanong kung boyfriend ko ba daw si Tyron.

But everytime they asked me that I only answere them with smile. Hindi ko sinabing Oo hindi ko rin sinabing Hindi. Kasi iyon ang gusto ni Tyron hayaan nalang daw namin silang mag -isip.

"Hi!" bati saakin ni Tyron ng makita niya kami.

"Hello!" bati ko naman sa kanya at binigyan siya ng matamis na ngiti. Hindi rin naman nagtagal at nagpaalam siya na pumunta sa kung saan nakaupo ang mga barkada niya para manood ng game kay hinayaan ko nalang rin. At umupo nalang rin sa tabi ni Bliss habang nanood sa basketball game na kakasimula palang.

*RIIIIIING RIIINGGGG RINNNGGG*

My thoughts are interrupted by the bell. I spaced out. Hindi ko man lang namalayan na natulala na pala ako sa klase.

That was me. That was the ZERAH 5 months ago. Ganyang ganyan ako way back noong sa Cebu pa ako nag-aaral.

That was me noong mga panahong kami pa ni Tyron at kahit na noong hindi pa kami. That was me.

Long time ago I am that girl. I am so friendly na parang walang problema kahit kanino o sa kahit ano. I used to smile everyday, that everyday they always told me that I am pretty kasi nakangiti ako. I am so close with boys way back before close ako sa kahit na sino close ako sa girls close ako sa boys I even have my Bro's na sina Art, Josh,Dylan,Joaquin and Dylan. They are the basketball players in our school.

I am so close to them even when I already have Bliss , I treated them as my friends I even let them touch me, Talk to me and pissed me. Kasi ganoon ako noon,hindi ako takot sa mga lalaki hindi ako takot na kaibiganin sila. Hindi ako takot na magpahawak sa kanila. Hindi ako takot na makipag-usap sa kanila. Hindi ako takot na lumapit sa kanila noon.

Noon iyon, hindi na ngayon.

Nagbago na kasi lahat eh. Lahat ng mga gawain ko noon ayoko ng gawin ngayon ayoko ng ngumiti ayokong magkaroon ng mga iba pang kaibigan ayokong maging close sa kahit na sinong lalaki.

I changed. Yes. All because of one person who made me hate all of my doings before.

Agad kong hinagilap ang mga gamit ko at umalis na sa classroom hindi ko pinansin si Bliss kahit na tinatawag niya ako at kahit na tinatawag rin ako ni Dale wala akong nilingon ni isa sa kanila. Gusto ko ng umuwi. Gusto kong magpahinga at ikondisyon ang utak ko. Kasi nagsisimula na namang sumakit ang dibdib ko.

I feel so drained.