Unhealed Heart

CHAPTER 1

Chapter 1

Pinagmasdan ko ang sarili ko sa salamin. Mula sa maganda kong  mukha na hindi na ako nag abalang maglagay nag make up kasi hindi  ko naman talaga hilig ang maglagay nito simpleng powder at liptint lang okay na ako. Hanggang sa damit na suot ko, isang black offshoulder crop top and I paired it with a black Highwaist Short pagkatapos ay pinaresan ko ito  ng isang black pa rin na stiletto and then I'm ready to go. I choose to wear black 'cause its my favorite color lalo na pagdating sa clothes and fashion, gustong gusto ko ito dahil mas  lalong tumitingkad ang kulay kong puti, maputi ako tulad kung gaano kaputi ang papel.

Hindi ko alam kung bakit ako pumayag sa gusto nina  Mommy at Daddy na lumipat kami ng tirahan. Nandito na ang buhay ko sa Cebu kaya hindi  ko lubos maisip kung bakit ako nandito ngayon at naghahanda para sa paglipat namin ng bahay sa Manila. Pero kapag iniisip ko ang mga naging mapait na karanasan ko dito sa lugar na'to parang gusto ko ring umalis para makalimutan ang mapait na karanasan na iyon kaya siguro nga tama lang na pumayag ako.

Alam kong  may rason  din ang parents ko kung bakit kami lilipat at nang  tinanong ko si Daddy kanina, He said it is because of our Business para mas  mapamahalaan daw nila ng maayos ni Mommy ang Company. Yeah right, business my ass, bakit ko nga ba nakalimutan ang rason na iyon?. Hindi na ako magtataka , simula  nga noong nakapagtapos ako ng elementary halos nasa  trabaho na lahat ng oras ng parents ko na para bang wala silang  anak na naiiwan.

I always keep on thinking na para sakin din naman iyon kung bakit sila nagtatrabaho so that they can give me a brighter future. Pero hindi  ko naman maiwasan na mag isip na mas  mahalaga pa ang kompanya namin kesa sakin na anak nila. Oh stop the drama na, Ayokong magpaka Emo tutal naman nakapag-oo na ako na lumipat kami might as well be happy na iiwan ko na din ang lugar na ito.

I look at the mirror one last time. Okay This is it!
"Hey baby! are you not done yet? hurry up we're leaving in 10 minutes." rinig kong  sigaw ni Mommy mula sa baba. Kaya naman kinuha ko na ang maleta ko na kulay pink na pinaghalo sa kulay black, at isinabit ko sa balikat ko ang maliit kong  shoulder bag na naglalaman ng mga gadgets and personal stuff ko. At pinagmasdan ko sa huling pagkakataon ang silid ko na naging karamay ko sa loob ng tatlong taon. Nakakalungkot lang isipin na kailangan ko na 'tong iwanan ngayon.

"Yes mom, I'm coming!" sigaw ko naman pabalik Kay Mommy at lumabas na ng kwarto at pagkatapos ay nagtungo na sa hagdan para makababa.

Habang pababa ako, naglalaro sa isip ko na sana pag nasa  Manila na ako makalimutan ko na ang mapait na karanasan ko dito sa Cebu umaasa ako na sana nga.

"Hey baby wake up, we're here na." gising ni Mommy saakin. Kaagad naman akong nagmulat ng mata at inilibot ang paningin. Hindi ko alam kung ilang oras ang naging biyahe namin dahil natulog lang ako.
"Nasaan tayo Mom?." tanong ko kay Mommy.
"Nandito tayo sa Paradise Village and that's our house." sabay turo niya sa malaking bahay na nasa harapan namin.

"Really Mom? thats it? thats too big for me." I said while still looking at the 3 storey house I smiled as I see that it has A rooftop. I don't know kung anong itsura nito sa loob pero base sa ambiance nito sa labas I bet this house is much pretty and not to mention it is also an expensive one halata naman.

"At sino namang nagsabi na para sayo lang yan? Kami kaya ang nagbayad diyan, kaya syempre dyan din kami titira." Mom said while looking at the house. I laugh mockingly

"Oh as if naman na magtatagal kayo ng isang buwan dyan sa bahay na iyan. If I know a week after ako nalang mag isa ang nandiyan, eh kasi nga busy kayo diba Mom? Thats the reason why we are here in this City right? For business." I roll my eyes and lumabas ng sasakyan. That's it I know nakakabastos ang pagsagot ko but what can I say? I'm just stating the fact.

I don't care if they call me a brat or a bad daughter 'cause this is who I am afterall I'm not named as  ZERAH KIARAH GONZALES kung Hindi ganito ang buhay ko. I can get all what  I want. I have a lot of money. I can go to wherever I want to go. They say I'm perfect but I'm not. They say I got everything but They are wrong 'cause there is only one thing that I don't have,
and I don't know kung makukuha ko ba talaga ito, it is My parents care and love for me. They keep on saying they love me yet I didn't feel that's its real I know its not a good idea to doubt your parents love for you pero ito ang nararamdaman ko aanhin ko ang sobrang maraming pera kung Hindi ko naman nakakasama ang mga magulang ko kahit ni isang oras  man lang? Life is really unfair.

"Kiarah may mga kasambahay naman, Hindi ka mag iisa at--
pinutol ko kaagad ang sasabihin niya 

" Yeah Mom whatever, Sana di kana nag abala pa, I'm used to being alone anyway." That's true totoo naman na sanay na akong mag-isa Hindi ko nga alam ang gagawin ko kung wala sa tabi ang  bestfriend ko.

"Baby." Mom said trying to say something, but I'm too tired para makinig pa sa mga sasabihin nito.

"Forget about it Mom, I'm hungry and I'm tired so if you'll excuse me." Pagkasabi ko nito  naglakad kaagad ako patungo sa malaking gate nitong bahay I didn't even mind getting my things, Tutal may mga tao naman na nagbubuhat na ng mga gamit namin.As I enter the house I smile when I saw how beautiful the place is, it is really like a Paradise. I guess I'll gonna enjoy my stay here.