Unhealed Heart

CHAPTER 15

CHAPTER 15

"Kia, I'm sorry I didn't mean to be like that. I'm sorry dahil  napaka insensitive ko, I'm your bestfriend kaya dapat lang na maintindihan kita diba? I'm sorry Kia."

Sinalubong ako ni Bliss ng yakap pagpasok ko palang sa school at kinaladkad niya ako patungong Comfort Room. My heart hurts because of my dream last night and it hurts even more right now seeing my bestfriend with a tears on her face. I hug her tight too. I need her and I feel sorry for my behaviour yesterday towards her.

"I'm sorry too Bliss, sorry dahil sa inasal ko kahapon. Pero Oo, nagtampo talaga ako kasi diba? bestfriend nga kita? dapat ikaw iyong nakakaintindi saakin kasi kilala mo ako. Pero bakit mo ako pinagtutulakan sa Gurvuxani na iyon?"

"Kia. I just want you to be okay I want my bestfriend back iyong dating Kia na kilala ko. I missed her. Kaya gusto kong maging okay ka sa boys. Gusto kong mawala ang takot mo sa kanila gusto kong makalimutan mo na ang nakaraan Kia I want you to live your life with full happiness 'cause I'm afraid you'll be forever like this. I don't want that, I want my bestfriend to be happy." Umiiyak na banggit ni Bliss

"K-kaya pinipilit kong pagaanin ang loob mo para kay Ezekiel kasi baka maging okay ka kung sakali kasi pareho kayo ng pinagdaanan well hindi lahat pero alam kong pareho kayong dalawa na may pinagdaanang sakit. I am hoping na magkakaintindihan kayo and maybe, maybe  maging okay ka. But I'm sorry dahil hindi ko man lang inisip ang mararamdaman mo."

Memories flashed into my mind. Hindi ko gustong pakawalan ang mga luhang nakatambay lang sa mata ko but then I can't help it. My heart hurt so bad that my tears badly want to escape. Hindi ako umiiyak sa harap ng ibang tao simula noong naghiwalay kami ni Tyron.

Si Bliss lang ang tanging naging comfort ko. I didn't care if she saw how weak and miserable I am. Hindi ko mapepeke ang luha ko basta siya ang kasama ko kasi sa kanya lang ako umiiyak even my parents hindi pa nakakita na umiyak ako sa harapan nila. Thank God at kinaladkad ako ni Bliss patungo dito at makakaluha ako ng malaya.

"H-hindi ganoon kadali iyon Bliss. Sana nga na ganoon kadali iyon eh. Sana madaling makalimutan ang lahat but heck! Hindi madali, hindi ko kaya Oo, galit ako sa kanya pero nasasaktan parin ako. Hindi ko magawang ayusin ang buhay ko kasi masakit na iyong tipong nararamdaman ko ngayon na hindi ito ang nakasanayan kong buhay. Na sa isang iglap bigla nalang mawala ang nakasanayan ko at kailangan ko na namang ulitin ang buhay ko ngayon para masanay naman ako. Sana ganoon nalang kadali na mawala lahat ng nararamdaman ko sa kanya at maging okay kay Dale. Pero anong gagawin ko? hindi ganoon kadali kasi kailangan ko pang namnamin lahat ng sakit. Kailangan ko pang pagdusahan lahat kung bakit."I stopped when I am out of breathe.

"Kung bakit ko siya Minahal. Kung bakit ako nagpakatanga sa kanya. Pero wala akong magawa kasi M-Mahal ko eh! Tanginang Pag-ibig iyan!" Mahabang litanya ko.

I cried hard when Bliss Hug me.

"I know. I'm sorry"

"Bliss, I want to forget him God knows How much I want to get rid of him but damn! How can I even do that when even in my sleep that memories still keep on hunting me."

My shoulders are already shaking. Ang sakit. Hindi ko ma explain basta ang sakit na kailangan kong ilabas lahat ng hinanakit ko para maging okay ako.

"Kia! Calm down please you know you're not allowed to cry hard. Please Kia stop crying everything will be alright please. Oh Shit!"