Unhealed Heart

CHAPTER 17

CHAPTER 17

After the announcement dumiretso na ako dito sa classroom para kunin iyong ibang mga gamit ko. Ng pumasok ako dito sa room wala ng tao napatagal ata ang paglalakad ko ha? at naabutan pa talaga ng dismissal.

Napabuntong hininga nalang ako at nagtungo sa seat ko para ayusin yong mga gamit ko.

*RINGG RINGGGGGG RINGG*

busy ako sa pag aayos ng mga gamit ko ng biglang nag ring ang phone ko.

calling...
094523*****

Napakunot ang nuo ko ng makitang unregistered number ang tumatawag kaya instead na sagutin ito inignore ko nalang malay ko bang prank call na naman iyan.

So I continue arranging my things but wala pang 5 minutes nag ring na naman ang phone ko again I ignore it.
But ring ito ng ring, nakailang ulit pa ito sa pag ring bago ko sinagot.

"WHO THE HELL IS THIS?" Bungad ko sa kabilang linya.

"Uhmm." I heared a girl voice from the other line.
"Hey Zerah! this is Kaela sorry I  get your number from Faithy."

Shock pour into me wth? Kaela? as in Kaela Marie Santos? shit. Anong kailangan nito sakin?

"Oh Hi Kae, Yes? why did you call?" Ginawa kong mas okay ang voice ko even though naguguluhan ako kung  bakit ito tumatawag.

"Ano kasi, We're here in Manila." Ano?  so totoo talaga iyong pupunta sila dito?
"We are having a conference here in Manila thats why we are here but sa sunday pa naman ang start nun kaya is it okay to you if we'll hangout tonight?"

Para akong nabingi sa narinig ko. They are here because of a conference siguro may kinalaman sa school nila ito and then they are asking me to hangout with them?

"Ah." iyang lang ang naisagot ko. Namiss ko sila Oo I missed my ex classmates and friends so much pero natatakot ako ewan ko kung ano ba ang kinakatakotan ko.

"Zerah please dont reject us this time We miss you so bad. Hindi namin kayang magalit saiyo sa pag iwan mo saamin kasi alam naman namin na may pinagdaanan ka. Kaya please we are trying to reach you out We miss you."

"Ano kasi—"

"Oh please! Dont worry wala naman si Tyron eh he's not with us."

"Kaela its not about him."

Hindi nga ba talaga Kia? ano nga ba ang kinakatakotan mo? ngayong hindi naman pala siya kasama. hays

"Duh. basta pumunta ka isama mo iyong jowa mo kung gusto mo." Napakunot ang noo ko.

"Boyfriend? really Kae since when do I have a boyfriend? Hindi yata ako nainform."

Boyfriend? The hell ni dipa nga ako nakaka get over ngayon meron na naman?

"Oh! wala nga ba? Girl masakit sa ego ang idideny osha. I'll hang up na mamasyal pa kami eh just send my regards to that Hot Reeve of yours! bye."

Ano raw? Did I heared it right? Reeve?.

"The Hell? Dale is not my boyfriend for fuck sake Kae who told—"

"Whatever Zerah see you later bye."

And with than binabaan niya na ako ng tawag hindi man lang ako pinatapos sa sasabihin ko sana Ugh!

"Yes? Did I just heared my name?"

"Fvck!" sa sobrang gulat ko nabitawan ko ang phone ko and I turn around and there nakakita ako ng asungot na naka upo sa isa sa mga chair dito sa room.

"Don't curse that's not good for a girl." He said

"Pake mo naman? at teka nga kanina ka pa ba diyan?" tanong ko sa lalaking nasa harapan ko ngayon and yes it's Dale. Kahit kailan talaga 'tung lalakeng ito parang kabute kahit saan sumusulpot.

"Yeah. And You're very busy talking with someone on your phone."

Oh so narinig niya lahat ng mga sinsabi ko?

"Okay." kinuha ko ang mga gamit ko at aalis na sana.

"Where are you going?"

"Why do you care?" I spat

"Narinig ko lang naman na tinatawag mo akong boyfriend ofcourse I care that's my name." Wow! ang feeling naman nitong asungot na'to

Hinarap ko siya

"First of all Mister For your Informtion I didn't call you my boyfriend. That's my friend who called me earlier and siya ang nagsabi na boyfriend daw kita. Really wala na ba akong karapatang ma shock?"

"Paano naman nasabi ng friend mo na Boyfriend mo ako? do they have a proof?" Tanong niya habang nakangisi

"I don't know hindi naman kasi ako ang may saltik na nagpopost ng kung ano-ano sa timeline ko para mapagkamalang mag jowa tayo. Really Dale? your a sort of Stalker."

Tinitigan ko siya at nawala ang ngisi sa kanyang mga labi.

"I'm not a stalker I'm too handsome to be called like that." nakasimangot na sagot niya

"Whatever. I still have a night out to attend to."  Nilagpasan ko siya

"Can I come?" Natigilan ako sa narinig

Humarap ako sa kanya at pinagkatitign ko siya. Why on earth would he ask to come with me?

"And why should I allow you to come with me?" nakataas na kilay na tanong ko sa kanya

"It's because, your friends thouht that I am your boyfriend and you need me to come with you?"

"I'm sorry but I don't need you I can go to that night out alone I don't need you to pretend as my boyfriend. I maybe mean but I don't use people and I am not fooling anyone here. I don't want to make someone looked like a fool. Hindi ako mangloloko so please stop asking me to be like one." Nilagpasan ko siya at umalis na sa classroom.

I can see guilt in his eyes while I am sayong those things to him.
Fvck! ayokong mangloko ng tao. Yes mataray ako pero hindi ako mangloloko I promised myself na hindi ako tutulad kay Tyron na niloloko lang ako. It is so hard to bear and so painful to feel. Being fool by someone is like hell and I don't want someone to feel that kind of feeling.

Kaya nagagalit ako kay Dale. How can he ask that thing so easily? Is it easy to pretend? is it easy to fool someone? Hindi niya ba naisip ang mga taong lolokohin niya?

I really hate manloloko.