Yuanfen • BaekXing [bitti]

Aydan Bile Güzel🌺

"Byun Baekhyun şu andan itibaren ben Zhang Yixing, kaderimi seninkine bağlıyorum. "

"Sana bunun yanlış olduğunu son kez söylüyorum. Senin yüzünden ihlal etmediğimiz kural kalmayacak! Benden uzak dur Yixing. Hem senin iyiliğin hem de benim iyiliğim için"

Yatağımda uzanırken yere düşmüş yorgana takıldı gözüm. Eğer normal biri olsaydım, bir insan. Her şey daha güzel olur muydu? Hasta olduğumda bana bakacak bir annem olur muydu? Kötü bir şey yaptığımda bana kızacak bir babam? Üşüdüğümde yorganımı üzerime örtecek biri?

Kafamı kaldırıp aya baktım. Neden aklıma Yixing gelip duruyordu?
Bir yaşam meleği olmak için eğitildiğimden bu yana her zaman kurallara uyan bir insan olmuştum. Yasak yasaktı işte. Ama şu son olanlar benim de aklımı iyice karıştırmıştı. Onu çoktan birilerine söylemem ve cazalandırılmasını istemem gerekirdi. Neden yapmamıştım? Doğru. Kalbimi tekletiyordu. Ama bunun net bir cevabı olmalıydı. Beni sevdiğini söylediği için miydi yoksa kaderini bana bağlaması yüzünden mi kaynaklanıyordu bilmiyordum. Ben kafayı yemeden buna bir son verse iyi olacaktı. Çünkü şu an uğraşacak çok önemli bir sorunum vardı..

•••••

Sabah uyandığımda hâlâ acı ince bir sızı halinde yerini belli ediyordu. Böyle durmanın boş olduğunu anlamıştım ve acilen bana merkezde bir iki haftalığına bir görev verilmesini isteyecektim.
Keşke Elyxion Kütüphanesine gittiğimde o aptal oyunları oynamak yerine gizli bölmede bulduğum kitapları okusaydım. Elyxion Kütüphanesi içinde ne kadar bilgi ararsanız hepsini barındırırdı ve oraya sadece 'belirli' kişiler girebilirdi. Soo Man öğretmenim de onlardan biriydi. O ben bir yaşam meleği olarak göreve başlamadan önceki öğretmenimdi. Onunla birlikte gittikten birkaç sefer sonra bende sürekli olarak gitmeye hak kazanmıştım. Yılın bu zamanlarında herkes en yoğun dönemlerinde olurdu ve kolay kolay kimse de gelmezdi. Bu iyi bir fırsattı.

Hemen kalkıp üzerime düzgün bir şeyler geçirdim ve öğretmenimin yanında gitmek için yola çıktım. Ofisine gittiğimde bir süre kapıda bekledim. Sanırım ondan izin almam pekte kolay olmayacak gibiydi.

İki saatlik dil döktükten -orayı özlediğimi ve birkaç işimin olduğunu söylemiştim- ve biraz eski günlerden konuştuktan sonra bir haftalığına izin alabilmiştim. Tabiki bunun bir karşılığı vardı. Kütüphanedeki kitapları düzenleyecektim! Bir an reddetmeyi düşündüm ama neden hastalandığımı öğrenmem önemli bir konuydu. O yüzden mecburen kabul ettim. İşim uzarsa diye birkaç gün daha mühlet verebileceğini söylemişti. Ona minnettardım.

Eve uğrayıp birkaç eşyamı aldım ve yola çıktım. Luhan'a oraya gittikten sonra haber verecektim. Yoksa ne yapıp ne edip gelirdi benimle. Onun daha fazla benim işlerimle uğraşıp, kendini yıpratmasını istemiyordum.

Aslında hiç uzun olmayan ama bana uzak gelen yolculuk bittiğinde, sonunda koca kütüphanenin kapısının önündeydim işte. Bekçiye selam verip içeri girdim. Restorasyon yapılmıştı ancak hâlâ o eski görüntüsünü koruyordu. 4 katlıydı. İlk 3 katta kitaplar vardı ve en üst katta ise oturacak yer vardı. Daha doğrusu kalacak yer. Çünkü en üst kaç küçük bir ev gibiydi. Mutfağı, banyosu ve ihtiyacın olacak her şey mevcuttu.

Luhan'ı arayıp gerekli bilgileri verdikten ve biraz da azar işittikten sonra biraz kitap okuyacak sonra da dinlenecektim.  Hava daha kararmamasına rağmen çok uykum vardı. Bir saat kadar kitap okuduktan sonra kahverengi tonlarındaki koltuğa uzandım ve rahat bir uyku çekmek için gözlerimi kapattım.