Bir Kasım sabahıydı. hersey o lanetli günde başladı. adeta onun lanetine kapılmıstım. okuluma gitmek için sabah erken kalmıştım duş aldıktan sonra sarı saçlarımı kurutup öylesine bir topuz yapıp giyinip çıkmıştım. hiçbir zaman Süse püse düşkün bir insan olmadım. annem ve babamı 12 yaşında trafik kazasında kaybetmiştim. o araba da bende vardım tek kurtulan ben oldum tabi buna kurtulmak denirse.. şu acımasız hayatta yalnız başıma kalmıştım kimsesiz en önemlisi de ailesiz. . ailemden kalan mirasla geçiniyordum evet hayal ettiğim üniversiteyi kazandım ama sanki hep bişeyler eksikti. Bu sabahta her zamanki huysuzluğumda semsiyemi alıp dışarı çıkmıştım benim adım Jessica tek arkadaşım olan carry ise bana Jess der şu hayatta sahip olduğum tek kişi o. dolmuş durağına yürürken ona mesaj attım "okulun bahçesinde buluşalım" tam gelen mesajı okurken, başıma geleceklerden habersizken yanımdan bi araba geçti sırılsıklam oldum. normalde de karamsar olan ben sinirden köpürdüm bu çağda hala arabayla ıslanmak var mıydı?
